Əfrahim hüseynli

HƏLƏ NƏ YAŞAMIŞAM Kİ... 
 
Ciblərimin ağzı, 
parıldayan pencəyim, 
Əllərim yağlı da dəyib sənə, 
Xəcalətdən tərli də, 
Bağışla məni. 
Dizləri sürtülüb ağarmış, əynim. 
Üzümüz üzlər gördü. 
Mənim üzümün suyu, 
Sənin dizlərinin gözləri töküldü. 
Qələmim, bağışla məni. 
Vaxt olub istəmədiyini yazdırmışam, 
Vaxt olub özünə qəbir qazdırmışam, 
Bağışla məni. 
Ürəyim, bağışla məni. 
Səndən xəbərsiz adından 
danışdığım vaxt olub. 
Xaqanidən Cavidə qədər 
Bütün dahilərimin, 
Qolları kəsilmiş 
Babəkimin önündən 
Əsgəri intizamla, ehtiramla, 
Bir dəli sükutun 
fırtınalı qoynunda keçmişəm. 
   
 
 

---

109 
 
Gecələri min illik şərab kimi içmişəm, 
Ay işığında islanmışam 
İliyimə qədər. 
Və bir eşqin sazağında göynəmişəm 
Sümüyümə qədər. 
Hələ nə yaşamışam ki... 
   
Bax bu balaca bıçaqla 
zülməti doğramışam, 
Özünü öyməklik olmasın, 
Kimlərçünsə od oğurlamışam...