«мл т*'1шн» «* иа Alisher Navoiy

Boshimg‘a tiyg'i g ‘am sursang ne b o ‘lg‘ay, 
Bu s o ‘z deguncha o ‘ltursang ne b o ‘lg‘ay.
...Manga Farhod ishqi tuhmati bas,
Ki chehram ko‘rmayin ul zor-u bekas,
...Tog‘ ichra sel yanglige oqizib yosh,
Urub tosh uzra har dam seldek bosh.
...Yuzumdin diydayi giryoni mahrum, 
Visolimdan balokash joni mahrum.
...Manga na yor-u na oshiq havasdur,
Agar men odam o ‘lsam, ushbu basdur.
Agar Вопи iloji bo'lsa qilsun,
0 ‘zimni oltururmen y o ‘qsa bilsun.
Bu so'zlarni eshitgan Mehinbonuning ko'zlari 
yoshga toldi, qanday chora ko'rishni о У lab qo У di- 
da: «G'amyema, ko'nglingni xush tut. Men elchiga 
uzr aytib, jo'natib yuboraman», - dedi.
Malika va’dasiga muvofiq elchini qabul qildi, 
undan y o l qiyinchiliklarini so‘radi, Xisravga duo- 
lar ajrtdi, keyin uning sharafiga bazm uyushtirdi, 
ketishida ko'pdan ko‘p sovg'alar berdi-da «Shohga 
mening duolarimni yetqizgil», - deb tayinladi. 
Elchi o‘zi turgan joy tomon yolga tushgach, Me­
hinbonu bosh vazirni chaqirdi-da: «Elchining 
oldiga borib aytingki, u Xisravga mening mana 
bu so'zlarimni yetkazsin. Sening tilaklaring biz 
uchun sharaflidir. Lekin bizning bir uzrimiz bor: 
sen tilagan oy yuzli go‘zalning bir aybi bolib, u

---

ham bolsa turmushga chiqishni istamasligidir. U, 
yigitlarga o'xshab ot choptirib yurishni, ov qilishni 
yoqtiradi. Sening uylanmoqchi ekanligingni ayta 
oluvchi kishi bu mamlakatda topilmaydi, chun­
ki bu so'zni eshitsa, u o‘z jonidan ham kechishi 
mumkin. Bunday sabab bolmaganida, u shu 
kungacha turmushga chiqmay yurarmidi? Ana 
shu aybimizdan shohni ogoh qildik. Endi nimaga 
hukm qilish shohning o'ziga havola», - dedi.
Mehinbonuning bu so‘zlarini eshitgan bosh 
vazir hamma gapni elchiga aytdi. Elchi nima 
deyishni bilmay, o‘z vataniga jo ‘nab ketdi-da, Xis­
rav oldiga borib malika so'zlarini unga yetkazdi.
Mehinbonu javobini tinglagan Xisrav uning uz- 
riga ishonmay darg'azab boldi. Keyin boshqa bir 
o'jarroq elchini Armaniyaga yollagan edi, u ham 
shu javobni keltirdi. Shu tarzda shoh yana bir 
necha elchini Mehinbonu oldiga jo'natgan bolsa 
ham, hech qaysisi yaxshi xabar bilan qaytmadi. 
G'azabga to lib toshgan Xisrav bu gaplarning bar­
chasi bahona ekanini ta’kidlab: