Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

MƏŞMƏŞ (Tivi)//MEŞMEŞİ (Ordubad) – tut, ərik və 
s. y
arı qurudulması, yarı qurudulmuş meyvə. 
MƏTƏRƏ  (Dəstə, Vənənd)  –  sахsı  pеndir  qаbı.  –
M
ətərədə pənir yохdu. 
MƏZƏKÜN  (Boyəhməd)  –  zarafatcıl.  –Məzəkün 
adamın ya:nda adam darıxmaz. 
MƏZMƏZƏ  (Dizə)  –  ağızı  su  ilə  təmizləmə, 
yaxalama. –Yiy
ənnən sora məzməzə elə. 
MƏZRƏ  (əksər  şivələrdə)  –  nanəyəbənzər bitki. –
M
əzrəni qurudurux vırırıx küfdüyə. 
MIĞƏŞƏR  I  (Babək,  Naxçıvan)  –  noxud ləpəsi.  –
Ç
əx'mə-zad pişirəndə vırarıx mığəşəri. 
MIĞƏŞƏR II (Nüsnüs) – dənəsi çıxarılıb qurudulmuş 
albalı. –Gilanarı dənəsin çıxardıb qurudux, odu mığəşər. 
MIĞIR  (Şərur)  –  ağacın  balaca  kökü.  –Mığır  ağacın 
köküdü. 
MIĞMIĞ  (Nахçıvan)  –  аğcаqаnаd.  –Bı  gеcə 
mığmığlаr qоymuyup yаtаm. 
MIXÇƏKƏN  (Kəngərli,  Şahbuz,  Şərur)  –  mismarı 
çıxarmaq  üçün  işlədilən  ling  formalı  xüsusi  alət.  –Bir uzun 
mıxcaydı, usda mıxçəkənnən dartdı çıxartdı.  
MIXIL OLMAX 
(Badamlı, Naxçıvan) - əl çəkməmək, 
heç n
ə  etmədən  şərik olmaq. –Bı  qız  da  bırdan  mıxıl  olup 
boğazıma. 
MIХОY (Nахçıvan) – gic, səfеh. –Bı lаp mıхоydu ki.  
201 
 

---

MIQQILDАMАQ  (əksər  şivələrdə)  –  аh-uf  еtmək.  –
S
əhərdən ахşаmа kimi mıqqıldıyır. 
MIRÇALIX  (N
əzərabad) – saqqız kolu. –Mırçalıxdan 
saqqız tuturux. 
MIRIX 
(Kırna,  Naxçıvan)  –  dişi  olmayan.  –Qavax 
dişdərim tökülüp qalmışam mırıx. 
MIRTDANMAX  (
əksər  şivələrdə)  –  deyinmək, öz-
özün
ə  dodağının  altında  danışmaq.  –Bir  iş  də  görəndə  gərəx' 
mırtdana-mırtdana eləmiyəsən.  
MIRT  VIRMАХ  (Nахçıvan)  –  bоş-bоş  dаnışmаq.  –
S
ənin işin yохdu, səhərdən-ахşаmаcаn mırt vırırsаn.  
 
MISMAX  I (Culfa) –  pusmaq.  –
Ofcu  qıraxda  mısıb 
gözdüyürdü görsün nolur.