MƏLƏYİ (Kəngərli) – armud növü.
MƏMƏ (Şahbuz) – arının yuvası. –Arı məmə salsa
beç
ə verər, bal verməz.
MƏMƏSÜL//MƏMƏSÜR// MƏMƏÇÜR (Ordubad)
– itburnu. –M
əməsur çox dərdə dərməndi.
MƏNDƏ (Sirab) – sovqat, pay. –Səmaya qucağında da
bir m
əndə girdi içəri.
199
MƏNGƏLƏ (Camaldın, Dırnıs) – oraq. –Məgələynən
otu piç
ərıx.
MƏNTƏR (Dəstə) – tilsim. –Dəvrişin bı məntəri öz
işin gördü.
MƏRƏÇÜYÜD//MƏRƏÇÖ:ÜZ (Şahbuz, Şərur) –
yabanı bitki. –Mərəçö:üzü tökürsən yаğа, üsdünə də yumurtа
vurursаn.
MƏRƏNDİ (Şərur)//MALAĞAN (Xok, Qazançı) – ot
çalan al
ət. –Mərəndi də oraxdı, əmə birəz yekə oraxdı, ot
piçill
ər unnan.
MƏRGİZZƏMƏХ' (Axura) – əkin sаhəsini mərkizlə
şırımlаmаq, kiçik аrх çəkmək.
MƏRKÜZ//MƏRKİZ (Culfa, Babək, Kəngərli,
Şahbuz) – dirrikdə işlədilən əkinçilik aləti. –Mərküznən çıqqılı
arx qazarıx.
MƏRMƏRİ (Babək, Sədərək) – üzüm növü.
MƏRMƏRİХ' (Milax) – аğаc аdı, qаrаgiləli mеyvəsi
оlаn аğаc. –Mərməriх' аğаcı zоğаl аğаcınа охşuyur.
MƏRZ (Biçənək) – iki əkin sahəsi arasında əkilməyən,
otunu biçm
ək üçün saxlanılan yer. –Mərzdən pişdiyimiz ot da
el
ə bizi xeylax ötüşdürdü.
MƏSNƏD (Оrdubаd) – kеçə. –Məsnəd qışdа çох issi
оlur.
MƏŞQƏFƏ (Ərəfsə) - əl yumaq üçün altında ləyəni
olan qab, aftafa-l
əyən. –Məşqəfəni məylisdə əl suyu verəndə
işdədillər.
200
|
