Öö
ÖDDƏX' (əksər şivələrdə) – qorxaq. –Öddəx' adam
h
əylə işdərin öhdəsinnən gələmməz.
ÖDDÜŞMƏX' (Şahtaxtı) - əleyhinə çıxmaq. –Onsuz nə
des
ən Mirhüsen kişi onnan oddüşəcəx'.
ÖFGƏ (Naxçıvan, Ordubad) – ağ ciyər.
–
Ösgürm
əx'dən yazığın öfgəsi az qaldı partdasın.
ÖGÜL (Düylün) – qoyunlar çöld
ə otlayarkən onların
keşiyini çəkən erkək qoyun. –Ögül eləbilginən ki, sürü:n
qaravılıdi.
ÖHD ELƏMƏX' (Qarxun) – bəs eləmək, kifayət
el
əmək. –Bir qazan xorəx' eləmişdim, öhd eləmədi.
ÖHRƏMƏ (Naxçıvan) – tez-tələsik, qaça-qaça. –
Ç
ətinidi ki, İboşa bir iş tafşırasan, öhrəmə gedər o:n dalınca.
ÖKÜZ ÜRƏYİ (Şərur) – gilənar növü. –Öküz ürəyinin
gil
ələri iri-iri olur.
ÖLƏT (Qazançı, Nursu) – zəif, gücsüz, qoca. –Ölət
adamın halı nə qayırır ki, bir belə otu daşısın.
ÖLƏZİMƏX' (Naxçıvan) – zəifləmək, sönmək. –
Baxdıx ki, çırax yavaş-yavaş öləziyir, dedix' ta durax yatax.
ÖLÜŞGƏMƏX' (əksər şivələrdə) – solmaq, büzüşmək.
–
Noxoşduxdan uşağın gözdəri ölüşgüyüp.
Bu sözün C
əlilabadda ölüşgəməy, Şəmkirdə ölüşməx',
Salyan şivələrində ölüksəməg variantı işlədilir (3, s.387).
Dostları ilə paylaş: 
