Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

PERİX'MƏX' (Qıvraq) – didərgin düşmək, öz yerindən 
dağılmaq.  –Quşdara  dən töx'müşdüm  yeyirdilər,  maşın  gəldi 
perix'dirdi. 
PEŞƏRƏMƏX' (Şərur) – axtarmaq. –Sə:rdən hər yeri 
peşərəmişəm. 
PEŞƏRİ  (Kırna)  –  taxıl  biçildikdən  sonra  tökülmüş 
sünbüll
əri toplamaq. –Piçinnən sora yerə tökülənnəri yığmaxdı 
peşəri. 
PEYDƏRPEY  (Saltaq)  –  həmişə, tez-tez.  –Bı  uşax 
peyd
ərpey naxoşdu. 
PEYĞƏMBƏRİ (Boyəhməd) – qarğıdalı. –Bizdə məkə 
d
ə deyillər, peyğəmbəri də. 
PEYVƏS//PEYVAS  (Maxta,  Naxçıvan)  –  peyvənd, 
calaq. –Göyc
əni peyvas eliyəndə qəşəx' olur. 
PEZİ//PEZİQULU  (Dəstə)  –  yekə, iri. –Həsənalı  bir 
yek
əpər kişidi, una gora cəməhət una Pezi Həsənalı deyir. 
PƏJMÜRDƏ  (Naxçıvan)  –  dağınıq,  pərişan.  –
Döyüşdən gəlirsən, üsdün-başın niyə belə pəjmürdədi?