Shariat nuqtai nazaridan nafaqat Samarqand balki butun o‘lkada o‘g‘il va qiz bolalar alohida o‘qitilgan.
Qiz bolalar asosan o‘qimishli, ziyoli ayollar yoki maktabdorning xotini tomonidan uyda ochilgan maktablarda tahsil olishgan.
Ayol o‘qituvchiga nisbatan “otinoyi”, “otinbibi”, “bibiotin”, “bibihalifa” deb murojaat qilingan
Qizlar o‘qish uchun maktabga 5-6, ba'zan esa 6-8 yoshdan berilgan hamda o‘quv kursi 5-8 yil davom etgan .
“Qizlar maktab”larida o‘quvchilar soni o‘g‘il bolalar maktablariga nisbatan kamroq bo‘lgan .
Albatta qizlar maktabi hudud nuqtai nazaridan turmushda qizlarning ta'limiga bo‘lgan talabdan kelib chiqqanligi tabiy holdir. Ayol o‘qituvchilar o‘g‘il bolalar maktabidan ko‘proq haq olganligi barcha tabaqaning u maktablarda o‘qish imkoniyatini cheklagan. Ta'limda asosan turmushda zarur bilim va ko‘nikmalar berilgan.
Ushbu ta'lim muassasalarida Ta'limi banot, Muosharat odobi, Tarbiyali xotun kabi sharq axloqiy madaniyatini o‘z ichiga oluvchi fanlar ham o‘qitilgan.
Ma'lumotlar tahliliga ko‘ra, o‘g‘il o‘quvchilariga nisbatan qizlar bor yo‘g‘i 10%ni yoki o‘g‘il bolalarga nisbatan 90% kam o‘quvchi qizlar tahsil olganligini ko‘rdik.
1913 yildagi ma'lumotga ko‘ra, Samarqand viloyatida 444 587 nafar musulmon ayol istiqomat qilganligini hisobga oladigan bo‘lsak , viloyatdagi har 105 nafar maktab yoshidagi qizlarning 1 nafari maktabda tahsil olganligi oydinlashadi.
