BiNGÖL ÜNİversitesi



Yüklə 0,55 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə1/25
tarix29.12.2021
ölçüsü0,55 Mb.
#48585
  1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   25
İbn Həcər “Tədlis kitabı”



Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Yıl: 4/ Cilt: 4/ Sayı:8/ Güz 2014 

…………………………………...…………………………………………………………………… 

183 


 

 

TA’RÎFU EHLİ’T-TAKDÎS Bİ MERÂTİBİ’L-

MEVSÛFÎNE Bİ’T-TEDLÎS (TABAKÂTU’L-

MÜDELLİSÎN) 

 

İbn Hacer el-ASKALÂNΠ              (Çeviren: Veysel ÖZDEMİR





 

   Çevirenin Girişi 

  Hadîs  ilimlerinde  önemli  bir  yere  sahip  olan  Şihâbuddîn  Ebû’l-Fadl 

Ahmed  b.  Ali  b.  Hacer  el-Askalânî  el-Mısrî,  773/1372  târihinde  Mısır’da 

dünyaya  gelmiş,  852/1449  yılında  ise  Kâhire’de  vefat  etmiştir.  Seksen  yıla 

yakın ömründe başta hadîs olmak üzere birçok alanda eser te’lîf etmiştir. 

  Tercümesini yaptığımız İbn Hacer’in bu eseri, müdellis râvîler hakkında 

yazılan literatür içerisinde en meşhûrudur. Bu literatür Ali b. el-Medînî (ö. 234) 

ve  el-Kerâbîsî  (ö.  245,  248)  ile  başlamıştır

1

.  Ancak  bu  âlimlerin  eserleri 



günümüze  ulaşmadığı  için  içerikleri  hakkında  doğrudan  bilgi  sahibi  değiliz. 

Mezkûr  iki  eserden  sonraki  te’lîf,  Nesâî’ye  (ö.  303)  aittir.  Nesâî  eserinde  18 

müdellisin  ismini  zikretmiştir

2

.  Nesâî’den  sonra  Dârekutnî’nin  (ö.  385)  de 



müdellisler ile ilgili bir eseri olduğu bildirilmekle beraber bu eser de günümüze 

ulaşmamıştır

3

.  Daha  sonra  el-Hatîb  el-Bağdâdî’nin  (ö.  463)  et-Tebyîn  li-



Esmâi’l-Müdellisîn  adındaki  eseri  gelmektedir.  Ancak  bu  eser  de  günümüze 

ulaşmamıştır

4

. Bundan sonra ise Zehebî (ö. 748) kasîde şeklinde 30 müdellisin 



ismini  zikretmiştir

5

.  Zehebî’nin  iki  öğrencisinden  bir  olan  Makdisî  (ö.  765), 



                                                 

 Yrd.Doç.Dr, 



Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Öğretim Üyesi, veysel23@gmail.com.

 

1



 

Muhammed  b.  İshâk  İbn  Nedîm,  el-Fihrist,  (thk.  İbrahim  Ramazân),  Dâru’l-Ma’rife,  Beyrût, 

1417/1997,  s.  282;  Şemsuddîn  Muhammed  b.  Ahmed  b.  Osman  ez-Zehebî,  Siyeru  A’lâmi’n-

Nübelâ, (thk. Şuayb el-Arnâût), I-XXIX, Müessesetü’r-Risâle, Beyrût, 1402/1982, 11, 60; Mûsâ 

b.  Abdillah  Hacı  Halîfe  Kâtip  Çelebi,  Keşfu’z-Zünûn  an  Esâmi’l-Kutub  ve’l-Fünûn,  (thk. 

Şerafettin Yaltkaya, Rıfat Bilge), I-II, Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-Arabî, Beyrût, tsz., I, 81. 

2

 Bu eser Zikru’l-Müdellisîn adıyla tahkik edilmiştir. Bkz. Ahmed b. Şu’ayb en-Nesâî, Tesmiyetü 



Meşâyihi Ebî Abdirrahman Ahmed b. Şu’ayb b. Ali en-Nesâî ellezîne Semi’a minhum ve Zikru’l-

Müdellisîn, (mhk. eş-Şerîf Hâtim b. Ârif el-Avnî), Dâru’l-Âlem, Mekke, 1423. 

3

  Hâfız  Ahmed  b.  Ali  b.  Hacer  el-Askalânî,  Ta’rîfu  Ehli’t-Takdîs  bi  Merâtibi’l-Mevsûfîne  bi’t-



Tedlîs, (thk. Kerîm Fuâd Muhammed el-Lem’î), y.y., tsz., 5; Kâtip Çelebi, Keşfu’z-Zünûn, I, 81. 

4

 Ahmed b. Alî Ebû Bekr el-Hatîb el-Bağdâdî, el-Kifâye fî İlmi’r-Rivâye, (thk. Ebû İshâk İbrahim 



b. Mustafa), I-II, Mektebetü İbni Abbâs, Mısır, 2002, II, 371, 384, II, 384. 

5

 Bkz. Zehebî, Tabakâtu’l-Huffâz ve Esmâu’l-Müdellisîn, (thk. Mahmûd Ziyâd b. Ömer), Dâru’l-



Beşâiri’l-İslâmiyye, y.y., 1421/2000.  


İbn Hacer el-ASKALÂNÎ, (Çeviren: Veysel ÖZDEMİR), Ta’rîfu Ehli’t-Takdîs bi 

Merâtibi’l-Mevsûfîne bi’t-Tedlîs (Tabakâtu’l-Müdellisîn) 

……………………………………………………………………………………………..………. 

184 


hocasının  zikrettiği  isimleri  biraz  daha  ziyâdeleştirerek  müdellisleri  57’ye 

çıkarmıştır

6

.  Diğer  öğrencisi  olan  el-Alâî  (ö.  761)  de  hocasının  kasidesinde 



zikrettiği müdellis isimlerini 68’e çıkarmıştır

7

. Irâkî (ö. 806), el-Alâî’nin eserine 



yapmış olduğu hâşiyelerinde bu isimlere ilâvede bulunmuştur

8

. Ancak elimizde 



mevcut  olmadığı  için  kaç  müdellis  içerdiğine  ait  bir  rakam  veremiyoruz. 

Irâkî’nin  oğlu  (İbnu’l-İrâkî  ö.  826)  babasının  bu  çalışmasına  ilâvelerde 

bulunarak  müdellislerin  sayısını  79’a  çıkarmıştır

9

.  Akabinde  Halebî  (ö.  841), 



Makdisî ve el-Alâî’nin eserlerinden istifâde ederek yapmış olduğu çalışmasında 

93  müdellis râvînin ismini  zikretmiştir

10

.  İbn  Hacer  de  kendisine  kadar  ulaşan 



bu te’lîfâttan istifâde ederek eserinde 152 müdellis râvînin ismini zikretmiştir.  

İbn  Hacer,  bu  eserinde  el-Alâî’nin  müdellisleri  beş  mertebeye  ayırarak 

arzetmiş  olduğu  metodu  takip  etmiştir.  Bununla  birlikte  bu  eserini  İbnu’s-

Salâh’ın Ulûmu’l-Hadîs’i üzerine kaleme almış olduğu Nüket’inden önce te’lîf 

ettiğini  bildirmektedir

11

.  Nitekim  Ta’rîf’de  zikretmiş  olduğu  bazı  müdellis 



râvîlerin  isimlerini  Nüket’inde  zikretmeyerek  bu  eserinde  bilgilerini  yeniden 

gözden geçirmiş, bir nevi tashîhte bulunmuştur

12



Bu  eser  daha  önce  “Hadîs  Rivâyetinde  Tedlîs  Uygulaması  ve  İbn 



Hacer’in  Tabakâtü’l-Müdellisîn  Adlı  Eseri”  adıyla  Ömer  Mehmet  Ulusoy 

tarafından  2008  yılında  tamamlanan  yüksek  lisans  tezi  içerisinde  tercüme 

edilmiştir. Ancak yapılan tercümede gerek İbn Hacer’in küçük boyutta olan bu 

eserinde  kullanmış  olduğu  veciz  uslûbundan  gerekse  tedlîs  ile  ilgili  teknik 

ayırıntılara  ve  ıstılâhlara  vâkıf  olunamamaktan  dolayı  bazı  hatalar 

bulunmaktadır.  Hem  bu  hataların  telâfisi  hem  de  bu  meşhûr  eserden  doğru 

faydalanılması  amacıyla  tarafımızdan  tekrar  tercüme  edilmiştir.  Yapmış 

olduğumuz bu tercüme ile ülkemizdeki hadîs ilimlerine dâir mirasa mütevâzı bir 

katkıda  bulunmayı  temenni  etmekteyiz.  İbn  Hacer,  eserde  çoğu  zaman  hadîs 

âlimlerinin  müdellisler  ile  ilgili  beyânatlarını  kısaltarak  vermiştir.  Tercümeyi 

yaparken bu ifadelerin doğru anlaşılması için özellikle ricâl edebiyâtındaki tam 

                                                 

6

 İbn Hacer, Ta’rîf, 5; Kâtip Çelebi, Keşfu’z-Zünûn, I, 81. Karyûtî, Makdisî’nin müdellis râvîlerin 



isimlerini  zikrettiği  manzumunu  İbn  Hacer’in  Ta’rîf’ine  yapmış  olduğu  tahîkinin  sonunda 

neşretmiştir.  Bkz.  İbn  Hacer,  Ta’rîfu  Ehli’t-Takdîs  bi  Merâtibi’l-Mevsûfîne  bi’t-Tedlîs,  (thk. 

Âsım b. Abdillah el-Karyûtî), Mektebetü’l-Menâr, Ammân, 1403/1983, s. 70-71.  

7

  Bkz.  Salahuddîn  Ebî  Sa’îd  b.  Halîl  el-Alâî,  Câmiu’t-Tahsîl  fî  Ahkâmi’l-Merâsîl,  (thk.  Hamdî 



Abdulmecîd es-Selefî), Âlemu’l-Kutub, Beyrût, 1426/2005, 104-112. 

8

 İbn Hacer, Ta’rîf, 5; Kâtip Çelebi, Keşfu’z-Zünûn, I, 81. 



9

  Bkz.  Ebû  Zur’a  Ahmed  b.  Abdirrahim  b.  el-İrâkî,  Kitâbu’l-Müdellisîn,  (thk.  Rıf’at  Fevzî 

Abdulmuttalib, Nâfiz Hüseyn Hammâd), Dâru’l-Vefâ, y.y., 1415/1995. 

10

  Bkz.  Bürhânuddîn  İbrahim  b.  Muhammed  Sıbt  İbnu’l-Acemî  el-Halebî,  et-Tebyîn  li-Esmâi’l-



Müdellisîn, (thk. Yahyâ Şefîk), Dâru’l-Kutubi’l-İlmiyye, Beyrût, 1406/1986. 

11

  İbn  Hacer,  en-Nüket  alâ  Kitâbi  İbni’s-Salâh,  (thk.  Rebî’  b.  Hâdî  Umeyr),  I-II,  Medine, 



1404/1984, II, 650. 

12

 Bkz. İbn Hacer, Nüket, II, 637-49. 




Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Yıl: 4/ Cilt: 4/ Sayı:8/ Güz 2014 

…………………………………...…………………………………………………………………… 

185 


metinlerine bakmaya çalıştık.  

Son  olarak;  hiçbir  kul  hatadan  beri  değildir.  Dolayısıyla  bu  tercümede 

ortaya çıkacak hatalardan dolayı ilim ehlinin hüsnü niyetine sığındığımızı beyân 

ederiz.  




Yüklə 0,55 Mb.

Dostları ilə paylaş:
  1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   25




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin