Genellikle kendini arada ezilmiş gibi hisseder. Yaşamın haksız olduğuna ve aldatıldığına inanabilir. Bu birey ’’ zavallı ben’’ şeklinde bir ruh haline girebilir ve problemli bir çocuk olabilir. Bununla birlikte, özellikle karmaşık olarak nitelendirilebilecek ailelerde, ortanca çocuk her şeyi bir arada tutan bir iletişim aracı ve arabulucu rolü üstlenebilir (Corey,2008)
Kendisinden sonra gelen kardeş olmadığı için yarışmak ve ilgi paylaşmak zorunda kalmaz. Çoğu kez şımartılır ve ilgi merkezi olur. “sevimli küçük çocuk” imajı hiç büyümeyen yetişkine dönüşebilir.Ben-merkezci tutumlar geliştirebilir.Kendisinden güçlü kardeşler varlığında ise, yetersizlik duygusu yaşamasına neden olabilir.
