İslam İnqilabının Böyük Rəhbəri həzrət Ayətullah Seyid Əli Xameneinin elm və elm istehsalı barədə çıxışlarından seçmələr Birinci cild

İxlaslı mücahidlik - İslam sivilizasiyasının qələbə amili

İslam mədəniyyətinin məğzi öz daxilindən idi. Düzdür, canlı mədəniyyət digərlərindən də istifadə edir. Sual budur ki, bu abad dünya, elmi işlətmək, varlıq aləminin - maddi aləmin birinci dərəcəli həqiqətlərinin müsəlmanlar tərəfindən kəşfi, düşüncələri, fikirləri, beyinləri işlətmək, böyük elmi fəaliyyətlər, dünya miqyasında ozamankı möhtəşəm universitetləri açmaq, o zaman onlarla sərvətli və iqtidarlı ölkə və tarix boyu bənzərsiz bir siyasi güc yaratmaq haradan vücuda gəldi? Tarixdə İslamdan başqa bir güc yoxdur ki, Avropanın ürəyindən Hindistan yarımadasının ortasına qədər vahid bir ölkə olsun və vahid hökumət tərəfindən idarə olunsun.

Avropanın Orta əsrlər dövrü Avropa üçün cəhalət və bədbəxtlik dövrüdür. Avropalılar Orta əsrləri qaranlıq və zülmət dövrü adlandırırlar. Lakin Avropada qaranlıq və zülmətin hakim olduğu həmin Orta əsrlər İslam ölkələrində, o cümlədən İranda elmin parlaq dövrüdür. Elmin parlaq dövrü olan dördüncü hicri əsri barədə kitablar yazmış və tədqiqatlar aparmışlar. Elə siyasi qüdrət, elə elmi qüdrət, elə dünya bəzəmək, elə ölkə idarəsi və bütün canlı, aktiv və qurucu bəşəri qüvvələri işlətmək nəyin təsirindən vücuda gəldi? İslam təlimlərinin təsirindən. Məsələ yalnız budur.

İslam müsəlmanlara bir dərs öyrətdi. O dərs nə zaman müsəlmanların arasında olsa, nəticəsi mənəvi və maddi ucalıq olar. O dərs ixlaslı mücahidlik dərsidir. Harada ixlaslı mücahidlik olsa, nəticəsi parlaq olar. Lakin ixlaslı mücahidliyin Allah üçün baş verməsi də mümkündür, Allahdan qeyrisi üçün də. Əgər Allah üçün baş versə, əbədi qalacaq və məhv olmayacaq. Lakin Allahdan qeyrisi üçün baş versə, daimi olmaz. Ola bilsin birisi kiməsə aşiq olsun, ixlasla ondan ötrü çalışsın, yaxud öz vətəninə aşiq olsun və vətəni üçün ürəkdən və səmimiyyətlə hərəkət etsin. Bunlar daimi deyil, uyğun həyəcan və hissin yaşayacağı zamana qədərdir. Hissləri bir qədər soyuyan kimi gözü açılır və öz-özünə deyir ki, mən nə üçün gedib ölməliyəm, filankəs isə yeyib boynunu yoğunlatmalıdır?! Lakin Allah üçün olsa, belə düşünməz, ağlı nə qədər çoxalsa, mübarizliyi də artar. Çünki bilir ki, "Sizdə olan tükənər, Allah dərgahında olan isə əbədidir"¹¹⁷; yəni Allah üçün verilən hədər getmir.¹¹⁸