65
Daryodan ot-u aravalarni o‘tkazadigan sol va ulkan
qayiq lar Xalach shahrida bo‘lganligi tufayli erta tongda
uch arava yana daryo yoqalab yura ketdi.
Bir tomon qum, bir tomon suv...
Cholning pinakka ketganini sezib o‘tirgan Ma’suma
beka to‘satdan unga murojaat etdi:
– Hoy, otasi, anavi qumlarning oqishini qarang! Suv-
ga o‘xshab oqyapti.
– Ha, ko‘ryapman.
– Anavi yumronga qarang! – dedi Badia jimlikni
buzib.
– Ko‘ryapman.
– Nima uchundir ilonlar ko‘rinmayapti, – dedi atrofga
alanglab Badia, – yoki Xalach tomonda ilonlar kammi-
kan? Echkemar ham ko‘rinmaydi?
– Huv ana! Qum tepasiga qarang, – dedi otda o‘tirgan
Horunbek. – Qumning oqishi, yumronlarning bezovta
bo‘lishi – bir nimaning belgisi...
– Nimaning belgisi? – darhol so‘radi Badia.
− Bo‘ron bo‘lishi ehtimol, qizim. Lekin hammasi
Xudo dan... – dedi aravakash. – Ozgina shamolga qum
oqsa, orqasidan bo‘ron keladi, derdilar. Bu yerlarda
girdibod-u
1
bo‘ron ko‘p bo‘ladi. Tezroq Xalachga yetib
olsak yaxshi bo‘lardi. Ot jonivorlar ham rosa tortyapti.
Mo‘ljalimda Xalachga kechga yaqin kirib borsak, ehtimol.
– Darvoqe, shamol bo‘lyapti! – dedi Me’mor soyabon
aravaning yonlarini ochib. U terlab-pishib borayotgan
otga, orqadagi aravaga, undan keyingi yuk ortilgan uchin-
chi ara vaga, uning orqasidan kelayotgan ikki yo‘rg‘a otga
ham ko‘z tashlab qo‘ydi. Mashaqqatli, issiq yo‘l bedov
otlarni ham boshqa otlardek, «mo‘min» qilib qo‘ygan edi.
Qurib-qaqshagan tabiat hamma narsani jizg‘anak qilib,
1
Dostları ilə paylaş: