Boshlang'ich sinfda undosh tovush va harflarni o'rganish

Ovoz va shovqinning ishtirokiga ko`ra	Hosil bo`lish usuliga ko`ra
Hosil bo`lish o`rniga ko`ra
Lab undoshlari		Til undoshlari				Bo`g`iz undoshi
lab- lab	lab-tish	til oldi	til o`rta	til orqa	chuqur til orqa
SHovqinlilar	Jarangli	Portlovchilar	Sof portlov-chilar		b		d		g
	jarangsiz				p		t		k	q
	jarangli		Qori- shiq portlov-chilar				җ
	jarangsiz						ch
	jarangli	Sirg`aluv- chilar			v	v^1	j, z	y		g`
	jarangsiz				f	f^1	s, sh			x	h
Ovozdor (sonor)lar	jarangli	Portlovchi- Sirg`aluvchi-lar		Burun tovush-lari	m		n		ng
				Yon tovush			l
				Titroq tovush			r

I.2.Undosh tovushlarning tasnifi
B tovushi - lab-lab, sof portlovchi, jarangli undosh tovush bo`lib, so`z boshida (bahor), o`rtasida (abadiy) va oxirida (kitob) uchraydi. u tovush so`z oxirida kelganda jarangsizlashadi va p tovushi bilan almashadi: maktab – maktap, odob- odop. Bu tovush ko`pincha ikki unli orasida kelganda yoki ikki fe’l birikib talaffuz qilinganda, v tovushi kabi aytiladi va ba’zan shunday yoziladi: kabob – kavob, qobirg`a - qovurg`a, sabil – savil, qurbaqa – qurvaqa, ko`ra ber – ko`raver kabi.
So`z boshida kelgan b tovushi ayrim shevalarda talaffuz paytida m tovushiga o`tadi: murch > burch (garmdori – Xorazm shevasida). Tarixan b va m tovushlarining almashinuvi turkiy tillarda kuzatiladi: ben – men, bunga – munga va h.
V tovushi – lab-lab va lab-tish, sirg`aluvchi, jarangli undosh tovush. So`zning boshida (vazifa, vafo), o`rtasida (sovun, lavlagi, taqvim) va oxirida (o`tov, birov) kela oladi. Sof o`zbekcha so`zlarda bu tovush so`z boshida deyarli qo`llanmaydi.
M tovushi - lab-lab, portlovchi-sirg`aluvchi, burun, sonor, jarangli undosh tovush bo`lib, so`zning boshida (mehr, mo`ylov, mulk), o`rtasida (omon, umr) va oxirida (tom, bodom, qadam) kela oladi.
P tovushi – lab-lab, sof portlovchi, jarangsiz undosh tovush bo`lib, so`zning boshida (pilla, po`choq, parda), o`rtasida (opa, qipiq, to`piq) va oxirida (cho`p, top, sop) kela oladi. Ko`p bo`g`inli so`zlarning oxirida bu tovush deyarli uchramaydi.
F tovushi - lab-tish, sirg`aluvchi, jarangsiz undosh tovush bo`lib, faqat o`zbek tiliga arab, fors va rus tillaridan o`zlashgan so`zlarning boshida (faqir, oftob, fabrika), o`rtasida (qofiya, iffat, kofe) va oxirida (sarf, urf) kela oladi. Ba’zi so`zlarda talaffuzda p tovushi bilan almashadi: foyda > poyda, Farida > Parida. Bunday o`zgarishlar hozirgi orfografiyada aks ettirilmaydi.
Til undoshlari
T tovushi til oldi, portlovchi, jarangsiz undosh tovush bo`lib, so`zning boshida (to`ti, tuxum), o`rtasi (katta, vatan) va oxirida (savat, qavat, harakat) kela oladi. O`zbek milliy tilining o`g`uz lahjasiga mansub shevalarda t ba’zan d ga o`tadi: tuz > duz, o`t > o`d kabi. Bu o`tishlar adabiy orfografiyada ifodalanmaydi.
Arab, rus yoki fors-tojik tillaridan o`zlashtirigan so`zlardagi qo`sh undoshlar tarkibidagi t tovushi talaffuzda ko`pincha tushib qoladi: g`isht > g`ish, pastqam > pasqam, taksist > taksis kabi. Bu o`zgarish yozma nutqda aks etmaydi.
D tovushi til oldi, portlovchi, jarangli undosh tovush bo`lib, so`zning boshida (devor, do`kon, dala), o`rtasida (shabada, sodda, to`da) va oxirida (qasd, hudud, gard ) kela oladi. So`z oxirida kelgan d tovushi talaffuzda hamma vaqt jarangsizlashadi va t tovushiga o`tadi: Asad>Asat, Samarqand>Samarqant, Xo`jand>Xo`jant kabi. Bu tovush ham o`zlashma so`zlar tarkibidagi qo`sh undoshlar ichida kelganda tushib qolishi mumkin: farzand>farzan, baland>balan.
N tovushi til oldi, portlovchi-sirg`aluvchi, burun, sonor, jarangli undosh tovush bo`lib, so`zning boshida (nom, nima, nusxa), o`rtasida (aniq, tiniq) va oxirida (un, to`n, son) kela oladi. Bu tovush ayrim so`zlar tarkibida b yoki m tovushlaridan oldin kelganda, shu tovushlar ta’sirida talaffuzda (yozuvda aslicha yoziladi) m tovushiga o`tadi: manba>mamba, tanbal>tambal, ko`nmadi >ko`mmadi kabi.
S tovushi til oldi, sirg`aluvchi, shoqinli, jarangsiz undosh tovush bo`lib, so`zning boshida (soat, semiz, sabr), o`rtasida ( asar, mustaqil, osma) va oxirida (tus, mos, tovus) kela oladi. Bu tovush o`zbek tilidagi eng faol qo`llanadigan tovushlardan biridir.
Z tovushi til oldi, sirg`aluvchi, shovqinli, jarangli undosh tovush bo`lib, so`z boshida (zahar, zehn, zina), o`rtasida (Aziza, andoza, qiziq) va so`z oxirida (tig`iz, qarz, yulduz) kela oladi; bu tovush sof o`zbekcha so`zlarda so`z boshida deyarli qo`llanmaydi. Ayrim so`zlar tarkibida yonidagi jarangsiz tovushlar ta’sirida ko`pincha s tovushiga o`tadi: rizq > risq, tuzsiz>tussis. Bu tovush ba’zi so`zlarda y tovushiga mos kelishi mumkin: sizlamoq>siylamoq, so`zlamoq > so`ylamoq, yozmoq > yoymoq, kabi.
Sh tovushi til oldi, sirg`aluvchi, jarangsiz undosh tovush bo`lib, so`z boshida (shar, shahar, sholi), o`rtasida (hashar, o`sha) va oxirida (qish, yosh, tashvish) keladi. Bu tovush so`zlarning turli o`rinlarida ko`p qo`llanadi.
J til oldi, sirg`aluvchi, jarangli undosh tovushi arab, fors-tojik va rus tillaridan o`zlashtirilgan so`zlarning boshida (janr), o`rtasida (vijdon, sajda, furajka) oxirida (garaj) uchraydi.
Җ til oldi, qorishiq portlovchi, jarangli undosh tovushi so`zning boshida (jamalak, jabr, jilov), o`rtasida (kajava, ojiz, o`jar) va oxirida (xorij, xiroj, saj) keladi. Bu tovush o`zbekcha so`zlar oxirida deyarli qo`llanmaydi. O`zlashma so`zlar oxirida qo`sh undoshlar tarkibida kelgan җ tovushi ch tovushiga o`xshab talaffuz qilinadi: mavj>mavch, avj>avch.
CH tovushi til oldi, qorishiq portlovchi, jarangsiz undosh tovush bo`lib, so`zning boshida (chaqa, chigit, chuqur), o`rtasida (achchiq, ochiq, ko`cha) va oxirida (och, uch, kech ) keladi. Ayrim so`zlarda o`zidan keyingi jarangsiz undoshlar ta’sirida talaffuzda sh tovushiga o`tadi: kechdi>keshti, qochdi>qoshti, sochdi>soshti.
L tovushi til oldi, portlovchi-sirg`aluvchi, jarangli (sonor) undosh tovush bo`lib, so`z boshida (lagan, latifa, lof), o`rtasida (olis, uloq, belgi ) va oxirida (kasal, kel, yol) keladi. Bu tovush so`z o`rtasida kelganda so`zlashuv nutqida ko`pincha tushib qoladi: olsa>osa, kelsa>kesa, bo`lsa>bo`sa, kelgan>kegan.
R tovushi til oldi, portlovchi-sirg`aluvchi, titroq, sonor, jarangli undosh tovush bo`lib, so`z boshida (randa, rang, ruh), o`rtasida (arra, mo`ri, baraka) va oxirida (bozor, hozir, huzur) keladi. Bu tovush sof o`zbekcha (turkiycha) so`zlar boshida qo`llanmaydi.
Y tovushi til o`rta, sirg`aluvchi va jarangli undosh tovush bo`lib, so`z boshida (yigit, yo`l, yil), o`rtasida (sayr, qayir) va oxirida (to`y, uy, oy) keladi.
K tovushi til orqa, sof portlovchi, jarangsiz undosh tovush bo`lib, so`z boshida (katta, kim, ko`p), o`rtasida (ikki, aka, uka) va oxirida (tilak, yuk, to`k) keladi. Bu tovush bilan tugagan ko`p bo`g`inli so`zlarga unli bilan boshlanuvchi qo`shimcha qo`shilganda, k tovushi g tovushiga o`tadi va bu holat yozuvda ham aks etadi: malak>malagi, ko`ylak>ko`ylagim.
G tovushi til orqa, sof portlovchi, jarangli undosh tovush bo`lib, so`z boshida (gulxan, gilam, go`zal), o`rtasida (tugun, agar, egri) va oxirida (barg, biolog, pedagog) keladi. Bu tovush sof o`zbekcha so`zlar oxirida deyarli qo`llanmaydi. G tovushi bilan boshlanadigan qo`shimchalar k tovushi bilan tugugun so`zlarga qo`shilganda k tovushiga aylanadi: ko`k+ga > ko`kka, boq+gan >boqqan. O`zlashma so`zlarda bunday o`zgarish bo`lmaydi: geologga, biologga.
NG tovushi til orqa, portlovchi-sirg`aluvchi, burun, jarangli, sonor undosh tovush bo`lib, so`z boshida mutlaqo uchramaydi. So`z o`rtasida (yangi, bangi) va oxirida (bodring, ong) keladi.
Q tovushi chuqur til orqa, sof portlovchi, jarangsiz undosh tovush bo`lib, so`z boshida (qadr, qovoq, qo`l), o`rtasida (oqil, baqir, chuqur ) va oxirida (o`roq, yo`q,) keladi. Bu tovush ayrim ko`p bo`g`inli so`zlar oxirida kelganida unli bilan boshlangan qo`shimchalar qo`shilsa, g` tovushiga almashadi: quloq+im>qulog`im, to`yoq+i >tuyog`i. To`qson, maqtov, maqsad kabi so`zlarda esa x tovushiga o`xshab talaffuz qilinadi.
G` tovushi chuqur til orqa, sirg`aluvchi, jarangli undosh tovush bo`lib, so`z boshida (g`azab, g`ildirak, g`o`za), o`rtasida (dag`al, og`ir, o`g`ri) va oxirida (tog`, bug`, tig`) keladi.
X tovushi chuqur til orqa, sirg`aluvchi, jarangsiz undosh tovush bo`lib, so`z boshida (xabar, xurjun, xol), o`rtasida (paxta, axir) va oxirida (six, mix) qo`llanadi.
H tovushi bo`g`izda hosil qilinadigan, sirg`aluvchi, jarangsiz tovush bo`lib, so`z boshida (halol, hikoya, hukumat), o`rtasida (sayohat, ohu) va oxirida (sayyoh, eh) qo`llanadi. Bu tovush asosan arab, fors tillaridan o`zlashgan so`zlarda uchraydi.