Bozor iqtisodiyoti,uning vujudga kelishi va rivojlanishining shart-sharoitlari
Yüklə 1,55 Mb.
|
|
Narx pul bilan o'lchanadi. Bozor iqtisodiyoti pulsiz bo'lishi mumkin emas. Pul iqtisodiy munosabatlarning asosiy vositasi bo'lib, iqtisodiyotda o'ta muhim rol o'ynaydi. Pul munosabatlari bozor iqtisodiyotining ajralmas qismi hisoblanadi.Bozor iqtisodiyoti va uning iqtisodiy mexanizmida raqobat asosiy o'rin tutadi. Raqobat iqtisodiy munosabatlar ishtirokchilarining o'zgalamikidan alohidalashgan manfaatini bildiradi. Lekin bu manfaat yo'lida kurash qoidalariga rioya qilish shart hisoblanadi. Manfaatlarni yuzaga chiqarishning birdan-bir yo'li raqobatbardosh va jamiyat uchun zarur bo'lgan tovarlarni ishlab chiqarishdir. Raqobat moddiy va mehnat resurslarini kam sarflagan holda ularni samarali ishlatib, ko'proq va sifatliroq tovar ishlab chiqarishga undaydi. Shuning uchun ham raqobat bozor iqtisodiyotini harakatga keltiruvchi vositadir. Shu bilan birgalikda, u iqtisodiyotni tartibga soluvchi va nazorat qiluvchi kuch bo'lib ham hisoblanadi.Xulosa qilib aytish mumkinki, bozor iqtisodiyoti mulkchilik shakllari va xo'jalik yuritish usullarining xilma-xilligi, erkin iqtisodiy faoliyat va sog'lom raqobatga asoslangan tizimdir.Bozor iqtisodiyotining o'ziga xos ijtimoiy adolat qoidalari bor. Iqtisodiyotdagi resurslar, ishlab chiqarilgan tovar va xizmatlarni taqsimlash va shunga mos ravishda daromadga ega bo'lib, yuqori farovonlik darajasiga intilish adolat hisoblanadi. Ammo adolat tamoyili hammani birxil qilish emas, balki jamiyatni tabaqalashuvini bildiradi. Iqtisodiy subyektlar o'z mehnatiga, uning samaradorligiga, ishbilar- monligiga va mulkiga qarab bir-biridan farqlanadi. Shu sababli ularning daromadi, turmush darajasi va jamiyatdagi mavqeyi birxil bo'lmaydi. Tabaqalanish boylarga havas qilib, ularday bo'lishga intilishni hosil qiladi. Bozor iqtisodiyoti shunday iqtisodiy munosabatlar-ki, ular ishlab chiqarish faoliyatini rag'batlantiruvchi kuchni yuzaga keltiradi. Bozor regulatorlari moddiy, mehnat va moliya resurslarini kerakli tovar va xizmatlarni ishlab chiqarish tomon buradi. U behuda mehnat sarfini tan olmaydi, aksincha, unga yo'l qo'yganlami iqtisodiy jihatdan jazolaydi, ya’ni ular zarar ko'radi. Bozor iqtisodiyoti moslashuvchan tizimdir. U sharoit o'zgarishiga darhol javob beradi, nima yetishmasa, shuni darhol ishlab chiqarishni ta'minlaydi. Uning muhim tomonlaridan biri novatsiya (yangilik)ga moyilligidir. U fan-texnika, texnologiya yangiliklarini darhol qabul qiladi. Yangi tovarlami ishlab chiqarishni, yangi texnologiya va boshqarish usullarini joriy etishni ta'minlaydi. Chunki bu raqobatda yutqazmaslik, yaxshi foyda ko'rish boylik va obro'-e'tibor orttirishning sharti bo'lib xizmat qiladi.Yuqorida keltirilgan xususiyatlarning natijasi o‘laroq bozor iqtisodiyoti tovarlar va xizmatlar to'kinligini yuzaga keltiradi. Bozor iqtisodiyoti XVII asrning boshlaridan hozirgi vaqtga qadar bir qancha taraqqiyot bosqichlaridan o'tdi, desak xato bo‘lmaydi. Binobarin, har bir bosqichda o'ziga xos iqtisodiy munosabatlar tizimi va bozor iqtisodiyotining turlari shakllandi (2.2-chizma)
2.2-chizma. Bozor iqtisodiyotining turlari. Bozor iqtisodiyoti taraqqiyotining ilk davriga xos bo‘lgan iqtisodiy munosabatlar tizimini ayrim iqtisodchilar, jumladan, taniqli iqtisodchi olim, professor A. 0‘lmasov %,asov yoki yovvoyi bozor iqtisodiyotiu deb atashadi.1 Shu bilan birgalikda bozor iqtisodiyotining bu turini ..mumtoz kapitalizmu deb atash ham uchrab turadi. Bozor iqtisodiyoti tizimi mazkur turining keyingi ta'rifiga kolproq moyillik bildirgan holda, uning quyidagi asosiy belgilarini ko'rsatib o‘tamiz —iqtisodiy resurslarga yakka tartibdagi xususiy mulkchilikning hukmronligi va ularning ozchilik mulkdorlar tasarrufida to'planishi —erkin raqobat va sarmoyalarni iqtisodiyotning bir tarmog'idan ikkinchisiga ko'chib yurishi; —iqtisodiyotning tartibsiz (stixiyali) rivojlanishi —bozor ishtirokchilari bo'lgan tadbirkorlarning bir-biridan mutlaqo ajralgan holda ish yuritishi; —narx-navoning stixiyali shakllanishi —stixiyali taraqqiyotning natijasi o'laroq, iqtisodiy tanglik va tanazzullarning kelib chiqishi; —aholi o‘rtasidagi keskin tabaqalashuv: boylaming o'ta boy bo'lib ketishi va kambag'allarning o'ta qashshoqlashuvi. Yuqorida ko'rsatib o'tilgan belgilar ichida xususiy mulkchilikning hukmronligi va davlatning iqtisodiyotga aralashmasligi mumtoz kapitalizmning asosiy belgilaridan biri bo'lib qolmay, balki uning samarali amal qilishiga to'sqinlik qiluvchi kamchiliklari hamdir. Aynan ana shu kamchiliklar tufayli u tobora „yovvoyilashib“ boraveradi va pirovard natijada uning o'rnida madaniylashgan bozor iqtisodiyoti tizimi shakllanadi. Madaniylashgan (tamaddunlashgan deb ham aytish mumkin) bo- zor iqtisodiyoti bozor munosabatlari va iqtisodiyotni davlat tomonidan tartibga solishga asoslangan tizimdir. Uning xarakterli belgisi iqtisodiyotda davlat sektorining ham mavjudligi va jamiyat iqtisodiy faoliyatini tartibga solishda davlatning faol ishtirok etishidir. Shu o'rinda jahonda mashhur iqtisodchi olim Adam Smitning 1776- yilda Angliyada chop etilgan ..Xalqlar boyligining tabiati va sabablari to'g'risida tadqiqot" nomli kitobining markaziy g'oyasiga to'xtalib o'tamiz. Uning fikricha, davlat iqtisodiyotni xoli qo'ysa, ya'ni unga aralashmasa, iqtisodiyot yaxshiroq amal qiladi. Hozir biz talab va taklifdeb yuritadigan iqtisodiy kuchlarni Adam Smit „ko‘rinmasqoT deb atadi va uning fikricha, o'sha qo'lning-o'zi iqtisodiyotni tartibga solib turadi. Mazkur ta’limot mumtoz ma'nodagi bozor iqtisodiyoti uchun, uning ilk davri uchun asosli bo'lsa-da, vaqt o'tishi bilan eskira boshladi va zamonaviv taraqqiyot talablariga javob bera olmay qoldi. Iqtisodiyotdagi beboshlik va tartibsizliklarni bartaraf qilish, raqobat kurashining g'ayriinsoniy usullariga barham berish, mustaqil tadbirkorlar o'rtasida madaniylashgan aloqalar o'rnatish, iqtisodiy tangliklar va tanazzullarning oldini olish uchun davlatning aralashuvi zarur bo'lib qoladi. Shunday qilib, XX asrning o'rtalariga kelib, bozor iqtisodiyotiga asoslangan davlatlarda madaniylashgan bozor iqtisodiyoti shakllana boshladi. Mazkur iqtisodiy tizim sharoitida resurslar, tovar va daromad- larning uzluksiz harakati bozororqali davlat aralashuvi bilan antalga oshiriladi. Bunda hukumat ishlab chiqaaivchilar va iste'molchilaming faoliyatini bevosita boshqarmaydi, balki resurslar va tovarlar bozorida o'zining qatnashuvi bilan ularning iqtisodiy faoliyatiga qulay shart- sharoitlar yaratadi. 2.3-chizmaga diqqat-e'tibor bilan qarasangiz, madaniylashgan bozor iqtisodiyoti sharoitida resurslar, tovarlar, xizmat va daromadlarni ayirboshlashdan iborat bo'lgan iqtisodiy jarayonlar va ularni tartibga solishdagi davlatning o'rnini yaqqol tasavvur qilasiz.
2.3- chizma. Resurslar, tovarlar va daromadlaming madaniylashgan bozor iqtisodiyotidagi doiraviy aylanishi. Madaniylashgan bozor iqtisodiyoti sharoitida davlat makro- iqtisodiy darajada talab bilan taklif o'rtasidagi muvozanatni saqlash choralarini ko'radi va mamlakat miqyosidagi umumdavlat ijtimoiy- iqtisodiy masalalarini hal qiladi. Endi bozor iqtisodiyotining yana bir turi—ijtimoiy yo‘naltirilgan bozor iqtisodiyotini ko'rib chiqaylik. Xo‘sh, u qanday tizim va madaniylashgan bozor iqtisodiyotidan nima bilan farq qiladi? Dastlab shuni aytib o'tish lozimki, bozor iqtisodiyotining bu har ikki turi o‘rtasida katta bir umumiylik bor. Bu umumiylik ulaming bozor tizimi bo‘la turib, bozor va nobozor munosabatlarning qorishmasidan iborat ekanidir. Shuning uchun ko‘pincha bozor iqtisodiyotining bu ikki turi o‘rtasidagi farqlar ko‘zga tashlanavermaydi va amaliyotda ularga bitta tizim sifatida qarash va aralash iqtisodiyot deb atash keng tarqalgan. „Ijtimoiy yo‘nalishdagi bozor iqtisodiyoti“ tushunchasi ilk bor Germaniyada paydo bo'lgan va u yerda uning asosiy tamoyillari ishlab chiqilgan. Bundan mazkur tushuncha shu mamlakatgagina xos de- gan ma’no kelib chiqmaydi, albatta. Ijtimoiy yo'naltirilgan bozor iqtisodiyoti bozor munosabatlariga asoslangan barcha mamlakatlarda kuzatiluvchi hodisa bo'lib, unga jamiyat taraqqiyotining tabiiy mahsuli deb qarash mumkin. Ijtimoiy yo'naltirilgan bozor iqtisodiyoti ham iqtisodiy, ham ijtimoiy maqsadlarga yo'naltirilgan bo‘lib, birinchidan, mamlakat iqtisodiyotining tashkiliy tuzilishini tartibga solib turadi. Buning uchun davlat mulkchilik huquqi, pul va valuta tartibotini, raqobat qoidalari va tashqi iqtisodiy faoliyat tartib-qoidalarini belgilab beradi. Ikkinchidan, davlat fuqarolar va aholining alohida qatlamlari ijtimoiy ahvolini belgilovchi mezonlar qabul qiladi. Shu maqsadda mehnat va unga haq to'lash, mulkchilik va turar joy masalalari, ekologiya va hokazolarga oid tartib-qoidalarni ishlab chiqadi va ularning bajarilishini nazorat qiladi. Ijtimoiy yo'naltirilgan bozor iqtisodiyotining milliy xususiyatlardan kelib chiquvchi turli modellari mavjud bo'lib, ularning asosiylari nemis, shved, golland va yapon modellaridir. Keyingi yillarda jahon amaliyotiga shiddat bilan kirib kelgan yana bir model borki, uni „o‘zbek modeIi“ deb yuritiladi. 2. Bozor iqtisodiyotida ishlab chiqarish xarajatlarining mohiyati va turlari Bozor iqtisodiyotiga o'tishning ham, uning samarali amal qilishining ham yagona va universal tamoyili yo‘q, deb aytish mumkin. Har bir mamlakatning, har bir xalqning faqat o'ziga xos bo'lgan tarixiy, ijtimoiy va milliy qadriyatlari va xususiyatlari mavjud. Shuning uchun bozor iqtisodiyotiga o‘tish davri ham har bir mamlakatda o'ziga xos tarzda kechadi va uning amal qilishida muayyan tafovutlar bo'lishi tabiiy. Shu bilan birga, bozor iqtisodiyotini tizim sifatida belgilab beruvchi bir qator tamoyillar mavjud bo‘lib, ularning asosiylari xususida to'xtalib o‘tamiz. Xususiy mulkchilikning ustuvorligi. Iqtisodiy munosabatlar tizimida mulkchilik muhim ahamiyat kasb etadi. Chunki moddiy ne'matlarni ishlab chiqarish, ayirboshlash va iste'mol qilish xarakteri, asosan, mulkchilik munosabatlariga bog'liq. Mulkchilikning subyektlari va obyektlari mavjud bo'lib, uning birinchisiga davlat, jismoniy va yuridik shaxslar kiradi. Ikkinchisiga esa, ya'ni obyektlariga tabiiy resurslar, bino va inshootlar, asbob-uskunalar, qimmatbaho qog'ozlar, pul mablag‘lari va aqliy mehnat natijalari kiradi. Mulkchilik obyektlariga egalik qilish turli iqtisodiy tizimlarda turlicha bo'ladi. Rejali iqtisodiyot deb nomlanuvchi ma’muriy-buyruqbozlik tizimida mulkchilik obyektlariga, asosan, davlat egalik qiladi va xususiy mulkning ulushi juda ham kam bo'ladi. Bozor iqtisodiyoti sharoitida esa buning aksi, ya’ni mulkchilik obyektlarining aksariyat qismi xususiy mulkdorlar tasarrufida bo‘lib, davlat mulki iqtisodiyotning asosini tashkil etmaydi. Xususiy mulk, asosan, individual (birshaxsga tegishli) mulk, oila mulki, jamoa mulki, shirkat mulki, qo‘shma mulk, hissadorlik mulki, diniy tashkilotlar mulki shakllarida amal qiladi. Shunday qilib, bozor iqtisodiyotiga asoslangan mamlakatlarda iqtisodiyotning ikkita bo'lagi paydo bo'ladi. Ular xususiy mulkchi- likning barcha shakllarini birlashtiruvchi nodavlat sektori va davlat tasarrufidagi mulkdan iborat davlat sektoridir. Bozor iqtisodiyoti tizimining samarali amal qilishi ko‘p jihatdan ana shu ikkita sektorning nisbatiga bogiiq desa boiadi.Rivojlangan mamlakatlar tajribasi shundan dalolat beradi-ki, xususiy mulkchilik hukmron mavqega ega boigan holda, ya'ni tovar ishlab chiqarish va xizmat ko'rsatish, asosan, iqtisodiyotning nodavlat sektorida mujassamlashganda, iqtisodiy taraqqiyot sur'atlari yuqori boiadi. Shuning uchun xususiy mulkchilikning ustuvorligi bozor iqtisodiyotining eng muhim va asosiy tamoyillaridan hisoblanadi. Iqtisodiy faoliyat erkinligi. Odamlarning o‘z ehtiyojlarini qondirish bilan bogliq bo'lgan faoliyati iqtisodiy faoliyat deb yuritiladi. Tovar va xizmatlarni yaratish, ayirboshlash va ulami iste’mol etishga qaratilgan iqtisodiy faoliyat bozor iqtisodiyoti sharoitida erkin kechadi. Xususiy mulkchilik bu tizinuiing asosini tashkil etgani tufayli erkin xususiy tadbirkorlik butun jamiyat iqtisodiy faoliyatining asosini tashkil etadi. Xo'jalik yurituvchi har qanday subyekt (alohida shaxs, oila, odamlar guruhi, yuridik shaxslar va h.k.) iqtisodiy faoliyatning o‘ziga ma'qul va manzur bo'lgan hamda davlat qonunchiligi bilan taqiqlanmagan turini tanlaydi. Inson 0‘zining jismoniy va aqliy layoqatini o‘zi istagan soha (tovarlar ishlab chiqarish, xizmat ko'rsatish, savdo-sotiq, tijorat, vositachilik va hokazojga yo'naltirishi, o'zining pul mablag'laridan o‘zi xohlagan maqsadlarda (biron-bir tovar ishlab chiqarish, xizmat ko'rsatish, bank depozitlariga qo'yish, aksiyalar sotib olish va hokazo) foydalanish huquqiga ega. Biroq shuni ham aytib o‘tish kerakki, bozor iqtisodiyoti sharoitida iqtisodiy faoliyat erkinligining mavjudligi „kim nimani xohlasa qilaveradi“ degani emas. Bozor iqtisodiyotiga asoslangan har qanday davlat ham o'zining shart-sharoitlari va umumdavlat manfaatlaridan kelib chiqib, xo'jalik yurituvchi subyektlarning iqtisodiy faoliyatiga muayyan cheklashlar kiritadi. Xojalik yurituvchi subyektlarning teng huquqliligi. Iqtisodiy erkinlik xo'jalik yurituvchi subyektlarning faqatgina iqtisodiy faoliyat erkinligida namoyon bo'lib qolmay, balki davlat tomonidan ular uchun yaratilgan shart-sharoitlarda ham o‘z ifodasini topadi. Soliqlar, jarimalar. turli xil imtiyozlar davlat tomonidan belgilanadi. Agar xo'jalik yurituvchi subyektlarning biridan (masalan, xususiy firmadan) yuqori foizlarda soliq undirilsa-yu, ikkinchisidan (masalan, davlat korxonasidan) kamroq foizlarda undirilsa, bu, albatta, adolatdan bo'lmaydi va ijtimoiy noroziliklarga sabab bo'ladi. Qaysidir mulkchilik shaklidagi subyektlaiga soliq yoki bojxona imtiyozlari berilsa-yu, kimlardir bundan mahmm etilsa, bunda ham xuddi shunday adolatsizlik ro'y beradi.Demak, mulkchilik shaklidan qat’iy nazar barcha xo'jalik yurituvchi subyektlarning teng huquqliligi bozor iqtisodiyotining muhim tamoyili hisoblanadi. O‘zini o‘zi boshqarish. Jamiyatdagi iqtisodiy faoliyatni boshqarishning ikkita turi mavjud bo'lib, ulaming birinchisi yuqoridan beriladigan buyaiq va ko'rsatmalar asosida boshqarish bo'lsa, ikkinchisi bozor munosabatlariga tayangan holda o'zini o‘zi boshqarishdir. Bozor iqtisodiyotiga asoslangan mamlakatlaming xo'jalik amaliyotida o'zini o‘zi boshqarish muhim tamoyil hisoblanadi. Mazkur tizim sharoitida iqtisodiy taraqqiyotni davlat boshqamvi va menejerlar tajribasi hamda donoligi ma’lum darajada belgilab beradi. Biroq hal qiluvchi omil bo‘lib erkin bozor munosabatlari va erkin baholar xizmat qiladi. Adam Smit tomonidan „ko‘rinmas qoT deb atalgan talab va taklif iqtisodiyotni nafaqat tartibga solib turadi, balki boshqaradi ham. Tovar va xizmatlarning taklifi talabga nisbatan ko‘payib ketsa, narx-navo tushadi, aks holda ular ko'tariladi. iqtisodiyotning qaysi tarmog'i yoki sohasi ko‘proq daromad keltirsa, sarmoyadorlarning mablagiari o‘sha tomonga oqib kela boshlaydi. Sifatsiz tovarlar va xizmatlar yaratayotgan korxona va firmalar iqtisodiy jihatdan sinib, o‘z-o‘zidan yopilib ketadi. Yuqori sifatli tovar ishlab chiqaruvchilarning omadi chopaveradi, chunki, bir tomondan, tovarga talab katta bo‘lsa, ikkinchi tomondan, bu tovar yuqori baholarda sotiladi. Shunday qilib, bozor mexanizmining o‘zi iqtisodiy obyektlar va jarayonlarni o'zini o‘zi tartibga soluvchi va boshqaruvchi qilib qo'yadi, xo‘jalik yuritishning eng oqilona usullarini tanlash, ishlab chiqarishning eng yangi texnologiyalarini joriy etishni tadbirkorlarning tabiiy ehtiyojiga aylantiradi. O‘z-o‘zini moliyalashtirish. Har qanday xo'jalik yurituvchi subyekt iqtisodiy faoliyat ko'rsatar ekan, uning oldida bitta muhim vazifa turadi. Bu vazifa o‘z mustaqilligini to‘la-to‘kis ta’minlashdir. Buning uchun u o'zining xo'jalik faoliyati bilan bog'Iiq bo'lgan barcha moliyaviy sarf-xarajatlarni qoplashi va olgan foydasi hisobidan o‘z taraqqiyotini amalga oshirishi kerak. O'zbekona ta'birbilan aytadigan bo'lsak, bozor iqtisodiyoti sharoitida Jiar kim o‘z aravasini o‘zi tortishi kerak". To‘g‘ri, xo‘jalik yurituvchi subyektlar o‘z mablag‘lari yetarli bo'lmagan hollarda bankdan kredit (qarz)lar olishi mumkin. Biroq bu ham „o‘z aravasini o‘zi tortish" bilan teng narsa. Chunki bankdan olingan qarzlarni qaytarish, qaytarganaa ham foizlari bilan qaytarish kerak. O'z-o‘zini moliyalashtirish tamoyiliga amal qilish uchun xo'jalik yurituvchi subyektlardan uddaburonlik, tadbirkorlik, hisob-kitob bilan faoliyat yuritish, uzoqni ko'ra bilish va boshqa bir qator fazilatlar talab qilinadi. Iqtisodiy faoliyatning hisob-kitobini joviga qo'ya olmagan, o'zining tovar va xizmatlariga bo'lgan joriy va istiqboldagi talabni yaxshi o'rganib chiqmagan tadbirkor foyda olish u yoqda tursin, hatto o‘z xarajatlarini ham qoplay olmaydi. Narx-navo erkinligi. Bozor iqtisodiyotining eng muhim belgisi va tamoyili hisoblangan narx-navo erkinligi shuni bildiradiki, tovar va xizmatlarning bahosi davlat tomonidan emas, balki sotuvchi bilan xaridoming o‘zaro kelishuvi asosida belgilanadi. Mamlakatimizda o'tgan asrning 90-villariga qadaramal qilgan markazlashgan rejali iqtisodiyot sharoitida tovar va xizmatlarning bahosi, qoida tariqasida, davlat tomonidan belgilanib (voki o'rnatilib) kelinar edi. Baholar uzoq vaqt davomida amal qilar va shuning uchun tovar va xizmatlar yaratishga sarflanayotgan xarajatlarni hamma vaqt ham to'liq aks ettiravermas edi. Undan tashqari uzoq vaqt amal qiluvchi baholar tovar va xiz- matlarga bo'lgan talabni ham, ularning taklifidagi o'zgarishlami ham aks ettirish imkoniyatidan mahruni edi. Bozor iqtisodiyoti sharoitida narx-navoni erkinlashtirish degani, albatta, barcha tovar va xizmatlarning bahosi bozorda sotuvchi bilan xaridor 0‘rtasidagi kelishuv asosida shakllanadi, degan ma'noni bildirmaydi. Umumdavlat manfaatlaridan kelib chiqib, muhim strategik ahamiyatga ega bo'lgan tovarlar (masalan, paxta tolasi, oltin va boshqa qimmatbaho metallar)ning bahosini davlat belgilab beradi. Biroq bozor iqtisodiyoti sharoitida erkin bozor baholari vetakchi o'rinni egallaydi. Shu bilan birgalikda, rivojlangan mamlakatlaming xo'jalik amaliyotida shartnomaviy deb ataluvchi narxlar ham keng qo'llanadi. Ular uzoq vaqt davomida sheriklik aloqalari asosida ish vurituvchi firma va korxonalarning xo'jalik amaliyotida ko'proq qo'llanadi. Xo'jalik yurituvchi subyektlarning raqobatlashuvi. Bozor iqtisodiyoti sharoitida xo'jalik yuritishning iqtisodiy samaradorligini ta'minlovchi, tadbirkorlikni harakatga keltimvchi kuch bu — korxonalar, firmalarva barcha ishbilarmonlar 0‘rtasidagi raqobatdir. Uni xo'jalik vurituvchi subyektlarning faoliyat ko'rsatish va yashash ucluin kurash usuli deb ham aytish mumkin. Chunki o‘z raqibidan ortda qolmaslikka, undan ko‘ra yuqoriroq obro‘-e’tiboiga va mavqega ega bo'lishga intilish pirovard natijada ko'proq foyda olishmi, yuksakroq sur'atlar bilan rivojlanishni ta'minlovchi omildir. Tadbirkorlik raqobatidayengilish, albatta, iqtisodiy jihatdan sinishni bildiradi. Shuning uchun ham, tabiiyki, hech kim raqobat kurashida yengilishni, mag'Iubiyatga uchrashni istamaydi. Deniak, raqobat kurashida barcha tadbirkorlar, firma va korxonalar qatnashadi. Bozor munosabatlari amal qiluvchi har qanday davlatda raqibi bo'lmagan xo‘jalik yurituvchi subyektning o‘zi yo‘q. Raqobat kurashi iqtisodiy faoliyatning barcha sohalari: ishlab chiqarish, ayirboshlash va iste'molda mavjud bo‘lib, har qanday kurashda bo'lgani kabi bu yerda ham kuchlilar yengib chiqadi va kuchsizlar yengilaveradi. Kurash maydoniga yangi-yangi xo'jalik subyektlari kirib kelaveradi. Raqobatning iqtisodiy faoliyat sama- radorligini oshirishga, jamiyat taraqqiyotini tezlashtirishga boMgan ijobiy ta'siri mana shunda namoyon boMadi. Shunday qilib, raqobatni bozor iqtisodiyotining tabiatiga mos tushuvchi tamoyil, deb aytish mumkin. Biroq, ijtimoiy yo‘naltirilgan bozor iqtisodiyoti sharoitida erkin raqobatga qarama-qarshi turuvchi, uning tabiatiga zid boMgan yakka hukmronlik (monopoliya) omili mavjuddir. Monopoliya — iqtisodiy faoliyatning biron-bir turi bilan shug'ullanish huquqi yoki imkoniyatiga ayrim xo'jalik subyektining egalik qilishi. Monopoliyaning mavjudligi bozor munosabatlarining samarali amal qilishiga putur yetkazadi, raqobatning iqtisodiy taraqqiyotga ijobiy ta'sirini susaytiradi. Monopoliya o‘z tabiatiga ko'ra ishlab chiqarishda turg'unlikning kelib chiqishiga sabab bo'ladi, hukmron mavqeyiga tayanib, xarajatlarni kamaytirmagan holda foyda ko'rishi va bozorda o‘z hukmronligini o'tkazishi mumkin. Yuqorida keltirilgan sabablarga ko‘ra bozor iqtisodiyoti monopoliya bilan chiqisha olmaydi. Shuning uchun bozor munosabatlariga asoslangan mamlakatlarda monopoliyaga qarshi siyosat davlat iqtisodiy siyosatining muhim yo'nalishi hisoblanadi. Har qanday iqtisodiy faoliyatni amalga oshirish, xususan, tovar ishlab chiqarish yoki xizmatlar ko'rsatish muayyan iqtisodiy resurslar (asbob-uskuna, xomashyo, materiallar, yarimfabrikatlar, ishchi kuchi va hokazo) sotib olishni taqozo etadi. Agar firma yangi tashkil etilayotgan bo'lsa, u yer ham sotib oladi yoki uni ijaraga oladi. Bunga ham firma muayyan sarf-xarajatlar qiladi. Agar firma o‘zining pul mablag'lari kam bo'lgani uchun bankdan ssuda (qarz) olgan bo'lsa, uning uchun foizlar to'laydi. Bundan tashqari, u o‘z faoliyatini tashkil qilish uchun elektr energiyasi sotib oladi, transport, aloqa xizmatlari uchun pul toMaydi. Sug‘urta uchun to'lovlar, reklama xara- jatlari, amortizatsiya xarajatlari, turli xil soliqlarva hokazolar uchun ham firma muayyan sarf-xarajatlar qiladi. Ko'rinib turibdiki, xo'jalikni yuritish va buning natijasida muayyan foyda olish o‘z-o‘zidan bo'lmaydi, balki talaygina sarf-xarajatlar evaziga amalga oshadi. Ana shunday sarf-xarajatlarni, ya'ni ishlab chiqarish jarayonida sarflanadigan xarajatlarni ishlab chiqarish xarajatlari deb yuritiladi. Bozor iqtisodiyoti sharoitida xo'jalik yurituvchi har qanday subyektning asosiy maqsadi foyda olishdir. Biroq bu maqsadga erishish, birinchidan, iqtisodiy resurslar sotib olishga sarflangan xarajatlar bilan belgilansa, ikkinchidan, ishlab chiqarilgan mahsulotga bo'lgan talab bilan chegaralanadi. Binobarin, ishlab chiqarish xarajatlari foyda miqdorini belgilab beruvchi omil bo'lib qolmay, taklif hajmiga ham bevosita ta'sir etadi. Shuning uchun bu xarajatlarni rejalashtirish, hisobga olish va doimo tahlil qilib borish firma (korxona)ni oqilona boshqarish va uning moliya-xo'jalik faoliyati samaradorligini oshirishning muhim omili bo'lib xizmat qiladi. Har qanday ishlab chiqarish firma (korxona)si oldida turadigan muhim vazifa bu—umuman ishlab chiqarish xarajatlarini kamaytirish emas, balki mahsulot birligiga sarflanadigan xarajatlami kamaytirishdan iboratdir. Firmaning bir oyda (yoki yilda) oladigan foydasini quyidagi formula bilan aniqlash mumkin: F = D - X, bu yerda: D—daromadlar; X—xarajatlar. Agar firma ma’lum vaqt ichida 10 mln. so'mlik sarf-xarajatlar qilgan holda ishlab chiqargan mahsulotini 12 mln. so‘mga sotgan, ya'ni shuncha daromad olgan bo'lsa, uning olgan foydasi 2 mln. so'mni tashkil etadi. Muayyan tadbirlami amalga oshirib, mahsulot birligiga sarflanayotgan xarajatlami 1 mln. so'mga kamaytirsa, uning oladigan foydasi endi 2 mln. (ya'ni 12—10) emas, balki 3 mln. (ya’ni 12—9) so‘mni tashkil etadi. Endi shu misolimizni boshqacharoq tarzda ko'ramiz. Firma o‘sha tadbirlar natijasi o‘laroq, 10 mln. so'mlik sarf-xarajatlar qilib, 12 mln. so‘mlik emas, balki 13 mln. so'mlik mahsulot ishlab chiqardi va sotdi deylik. Bu holda uning foydasi 3 mln. so‘mni tashkil etadi. Ko‘rinib turibdiki, mahsulot birligiga sarflanadigan xarajatlarni kamaytirish ikki yo‘l bilan hal etilishi mumkiti. — muayyan miqdordagi mahsulotni ishlab chiqarish uchun sarflanayotgan xarajatlarni kamaytirish. —muayyan miqdordagi sarf-xarajatlar bilan ko'proq mahsulot ishlab chiqarish. Mahsulot ishlab chiqarish uchun sarf bo'ladigan xarajatlarni bevosita va bilvosita turlarga ajratish mumkin. Bevosita xarajatlar muayyan mahsulotni ishlab chiqarish bilan bog'liq bo'lgan xarajatlar bo'lib, ular shu mahsulot tannarxiga to‘g‘ridan to'g'ri kiritiladi. Xomashyo va asosiy materiallar, yoqil- g‘i, elektr energiyasi, boshqa korxonalardan sotib olinadigan yarim- fabrikatlar, ishchilaming ish haqi va shunga o'xshash xarajatlar bevosita xarajatlarni tashkil etadi. —yangi turdagi mahsulot, ilg‘or texnologik jarayonlami tayyorlash va o‘zlashtirish uchun sarflangan xarajatlar; —yangi, unumli texnikani yaratganligi uchun mukofot fondi ajratmalari va boshqalar. Dastgohlarni saqlash va ekspluatatsiya qilish xarajatlariga dast- gohlarni joriy sozlash, sex transporti, ish joylarining amortizatsiyasi, sex asbob-uskunalarini tiklash va moslash bilan bog'liq bo‘lgan xarajatlar kiradi. Sex xarajatlari deyilganda, sexni boshqamvchi xodimlarning ish haqi fondi va ijtimoiy muhofaza uchun ajratmalar, uni isitish, yoritish, suv va kanalizatsiya tarmoqlari bilan ta'minlash, ilmiy tadqiqotlar o‘tkazish va hokazolar bilan bog‘liq xarajatlar tushuniladi. Umumkorxona xarajatlari korxonani boshqarish bilan bog‘liq bo'lgan xarajatlar yig‘indisidan iborat bo'lib, ularga quyidagilar kiradv. —boshqarish xarajatlari; —umumxo'jalik xarajatlari —to'lov va ajratmalar. Boshqarish xarajatlari quyidagilardan iboratdir. —zavod boshqarmasi, bo‘limlar xodimlarining tasdiqlangan shtat ro'yxatiga muvofiq mansab maoshlarining yig‘indisi; —xodimlarning xizmat safari xarajatlari; —soqchi xodimlarning ish haqi, ularga beriladigan maxsus kiyimlar, o‘t o‘chiruvchi mashinalarga sarf qilinadigan yoqilg'i qiymati, mashinalarni sozlash uchun zarur materiallar va boshqa xarajatlar; —zavod boshqarmasi binosi, umumkorxona yo'llari, omborlari, tibbiyot punktiga ajratilgan xona, oshxona, bufet va klublarning amortizatsiya ajratmalari va ularni joriy sozlash, yoritish, isitish va suv bilan ta'minlash xarajatlari; —kadrlar tayyorlash, oliy va o‘rta maxsus maktablaridan kelgan talabalar bilan o‘tkaziladigan ishlab chiqarish amaliyotlariga sarflanadigan xarajatlar. Mahsulot ishlab chiqarish bilan bevosita bog'liq bo'lgan xara- jatlar mahsulot miqdoriga qarab to‘g‘ri mutanosiblikda o'zgarib (ko‘payib yoki ozayib) turadi. Shuning uchun ularni o'zgaruvchan xarajatlar deb yuritiladi. Bilvosita xarajatlar firma (korxona)da ishlab chiqarilgan mahsulotning miqdoriga qarab o‘zgarmaslik xususiyatiga ega. Shuning uchun ularni doimiy yoki o‘zgarmas xarajatlar deb aytiladi. Shuni ham aytib o‘tish kerakki, bir qancha xarajatlar ishlab chiqarishda to‘g‘ridan to‘g‘ri qatnashmaydi. Shuning uchun ularni Jshlab chiqarishdan tashqaridagi“ xarajatlar deb ataladi. Bunday xarajatlarga quyidagilar kiradi: —mahsulotni o‘rash bilan bog'liq xarajatlar; Bilvosita xarajatlar deb ishlab chiqarishni tayyorlash va o'zlashti- rish, dastgohlarni saqlash va ekspluatatsiya qilish, sex, umumkorxona va ishlab chiqarishdan tashqaridagi xarajatlarga aytiladi. Ishlab chiqarishni tayyorlash va o ‘zlashtirish xarajatlariga quyida- gilar kiradi: —yangi ishga tushirilgan korxonalarni o'zlashtirish va foydasini ta'minlash bilan bog'liq xarajatlar; —mahsulotni jo'natiladigan joylarga tashib borish, vagonlarga yuklash xarajatlari. Ishlab chiqarish xarajatlarini doimiy ravishda kamaytira borish firma (korxona) rahbarlari, menejeri va muhandis-texnik xodimlaridan birinchi navbatda tejamkorlik bilan ish yuritishni talab qiladi. Shu bilan birgalikda fan-texnika yutuqlaridan oqilona foydalanish mavjud ishlab chiqarish quwatlaridan, xomashyo materiallaridan, yoqilg'i resurslaridan yanada to'laroq foydalanishga imkon beradi. Shuningdek, yangi texnologik jarayonlarning yaratilishi va ularning joriy etilishi ishlab chiqarish xarajatlarini kamaytirish va firma (korxona) moliya- xo'jalik faoliyati samaradorligini oshirishga sharoit yaratadi. Korxona (firma) mablag'lari aylanishining har bir sikli mahsu- lotlar yoki xizmatlarning sotilishi bilan yakunlanadi. Buning natijasida tushgan pul mablag'lariga u yana iqtisodiy resurslar (xomashyo, materiallar, yarimfabrikatlar, yoqilg‘i, ishchi kuchi va hokazolar) sotib oladi va ularning yordamida mahsulot. Insoniyatning eng buyuk kashfiyotlaridan biri pul bo‘lib, u odamlarni harakatga keltiruvchi asosiy omil sifatida xizmat qiladi. Pul aslida o‘zi ham tovar bo‘lib, odamlarni mehnat qilishga, bilim olishga, o‘z malakasini muttasil oshira borishga, tadbirkorlik va biznes bilan shug‘ullanishga va hokazolarga undaydi. Bozor iqtisodiyoti sharoitida pul o‘ta muhim iqtisodiy vosita sifatida namoyon bo'ladi. U tufayli ishlab chiqarishning takrorlanishi amalga oshadi, iqtisodiy o'sishga erishiladi. Pul shaklidagi mablag'lar bozorda boshqa resurslarga aylanadi, tovarlar sotilib, yana pulga aylantiriladi. Pul mablag'larini hosil qilish, ulami jamlash, taqsimlash va ishlatish jarayonida yuzaga keluvchi iqtisodiy munosabatlarni moliyaviy munosabatlar deb yuritiladi. Bozor iqtisodiyoti sharoitida barcha iqtisodiy jarayonlaming amalga oshirilishi pul mablag‘larining harakatlanishi bilan bog‘lanib ketgan. Shuning uchun moliyaviy munosabatlar jamiyat iqtisodiy hayotida markaziy o'rinni egallaydi. Har qanday ijtimoiy faoliyat pul mablag‘larini talab qiladi. Ishlab chiqarish qayerda bo'lmasin, baribir, moliyani yuzaga keltiradi. Mahsulotlar va xizmatlar faqat taqsimlangandan so‘ng iste’mol etilishi mumkin. Ular qiymat shaklida taqsimlanganda, dastlab turli maqsadlarga mo'Ijallangan pul resurslari hosil bo‘ladi, ular tovarlarga ayirboshlanib, shundan keyin iste'mol qondiriladi. Masalan, qiyniat shaklidagi mahsulot taqsimlanganda, uni yaratish uchun sarflangan mehnat qurollari qiymatini ifodalovchi qismi amortizatsiya fondi shakliga kiradi. Bu o‘z navbatida moliyaviy resursga aylanadi, yig'ilib boradi, unga yangi mashina va mexanizmlar sotib olinib, eskirganlari o‘miga tiklanadi. Ma’Iumki, umumjamiyat ehtiyojlari davlat yo‘li bilan qondiriladi. Bular jumlasiga atrof-muhitni himoya qilish, mudofaa, milliy xavfsizlik, ijtimoiy tartibni saqlash, aholini ijtimoiy muhofaza qilish va boshqalar kiradi. Mazkur ehtiyojlarning qondirilishi davlatning moliyaviy faoliyati bilan bog‘liq. Ammo bundan moliyaning zarurligi davlatning mavjudligidan kelib chiqadi, moliyaviy munosabatlarni faqat davlat yaratadi, degan xulosa kelib chiqmaydi. Davlat moliyani yaratuvchi emas, balki moliya munosabatlarining ishtirokchisidir. Moliyaviy resurslami tashkil etishda va ishlatishda ishtirok etuvchilar moliyaviy munosabatlarning subyektlari hisoblanadi. Bular jumlasiga davlat idoralari, korxonalar, firmalar, tashkilotlar, turli muassasalar, oilalar va ayrim shaxslar kiradi. Ular moliyaviy munosabatlarda umumdavlat ehtiyojlari (aholini ijtimoiy himoya qilish, uning sog‘lig‘ini saqlash, unga ta'lim berish, mamlakat mudofaasini mustahkamlash, ekologik muammolarni hal etish va h.k.) hamda korxona va firmalami rivojlantirish ehtiyojlarini qondirish maqsadida ishtirok etadilar.Moliyaviy munosabatlarning obyekti esa pul mablag‘laridan iboratdir.Jamiyat taraqqiyotida moliyaviy munosabatlarning o‘rni beqiyos- dir, zero, ularni inson organizmini doimiy ravishda qon bilan ta'minlab turuvchi qon-tomir tizimiga o‘xshatish mumkin.Iqtisodiyotni rivojlantirishda moliyaviy munosabatlaming roli ular tomonidan bajariladigan quyidagi funksiyalar (vazifalar) orqali namoyon bo‘Iadi. Taqsimlash funksiyasi., Bu funksiya o‘z navbatida birlamchi va ikkilamchi taqsimlash funksiyalaridan iborat. "Bevosita ishlab chiqarishda yuzaga keladigan taqsimlash birlamchi deb yuritiladi. Bunday taqsimlash natijasida ish haqi fondi, sotsial sug‘urta uchun ajratmalar, amortizatsiya jamg'armalari, foyda va rag‘batlantirish pullari shakllanadi. Boshlang’ich taqsimlash davlat bilan korxonalar (firmalar), tashki- lotfar o‘rtasida ro‘y beradi. Bunday taqsimlash jarayonida turli xil soliqlar va ajratmalar vositasida davlat korxona va tashkilotlar pul mablag‘larining bir qismini o‘z budjetida mujassamlashtiradi va yuqorida ko‘rsatib o'tilgan umumdavlat ehtiyojlari uchun sarflaydi. Masalan, korxonada bir yilda 100 mln. so'mlik mahsulot ishlab chiqariladi. Birlamchi taqsimlash natijasida uning 60 mln. so‘mi amortizatsiya fondiga, 20 mln. so‘mi ish haqi fondiga, 15 mln. so‘mi foydaga va 5 mln. so‘mi ijtimoiy sug‘urtaga ajratiladi, deylik. 20 mln. so'mlik ish haqi fondining 5 ntln. so‘mi daromad solig'i sifatida, olingan 15 mln. so‘mlik foydaning taxminan 8 mln. so'mi to‘lovlar shaklida davlat budjetiga tushadi. Davlat o‘z ixtiyoriga o'tgan 13 mln. so‘mni umummilliy vazifalardan kelib chiqib, turli maqsadlarga taqsimlaydi, ya'ni ntoliyaviy resurslarni ikkilamchi taqsimlash sodir bo'ladi.Rag'batlantirish funksiyasi. Moliya vositalari orqali davlat xo‘jalik subyektlarini iqtisodiy faollikka undaydi. Soliqqa tortishda imtiyozlar bcrish yoki ularning miqdorini (foizini) kamaytirish korxona (firma)lar ixtiyorida qoladigan pul mablagiarini ko'paytirishga olib keladi. Bu esa o‘z navbatida ishlab chiqarishni rivojlantirish va jantoa a'zolarining moddiy manfaatdorligini oshirish imkoniyatlarini kengaytiradi. Iqtisodiy va ijtimoiy nuqtayi nazardan maqsadga muvofiq hollarda davlat tomonidan korxona va tashkilotlarga moliyaviy ko'ntak (subsidiyalar) ham ajratiladi va bu bilan ularning faoliyati rag‘bat- lantiriladi. Ijtimoiy himoya funksiyasi. Davlat jamiyat a'zolari ma'lum qatlamlarining minimal tirikchilik yuritishini moliyaviy jihatdan ta’minlab turadi. Jamiyatda shunday nochor ijtimoiy qatlamlar borki, ular obyektiv sabablarga ko'ra, o‘z-o‘zinito‘lata’minlayolmaydi. Masalan, nogironlar, ko‘p bolali oilalar, ishsiz qolganlar. Ularning tirikchiligi maxsus tashkil etilgan pul ntablagMari hisobidan, masalan, ishsizlik nafaqalari, bolalar uchun nafaqalar, nogironlik pensiyalari orqali ta’minlanadi. Bu mablag'larni nafaqat davlat, balki korxona, tashkilotlar, jamoat birlashmalari o‘z mablag'lari hisobidan ham uyushtiradi. Moliyaning ijtimoiy himoya funksiyasi, ayniqsa, ijtimoiy yo'naltirilgan bozor iqtisodiyoti sharoitida yorqin namoyon bo‘ladi. Iqtisodiy axborot berish funksiyasi—xo‘jalik subyektlari va jamiyat iqtisodiy faoliyatining moliyaviy yakunlari xususida ma'lumot va xabarlar berib turishdan iborat bo'lib, iqtisodiyotni boshqarishda muhim ahamiyat kasb etadi. Iqtisodiy holat moliyada o‘z ifodasini topadi. Moliyaviy ko'rsatkichlar orqali ishlab chiqarishning qanday borayotganini kuzatish mumkin. Moliyaviy fondlar harakatiga qarab, ishlab chiqarish, taqsimot va iste'mol bir-biriga naqadar monandligini, ular orasidagi mutanosiblikni bilish mumkin. Korxonava tashkilotlaming moliyaviy holatiga qarab, ularning xo'jalik faoliyatini yaxshi yoki yomon ekanligi haqida xulosa chiqarish mumkin. Moliyaviy axborotlarga qarab tadbirkorlar o‘z ishining borishi, o‘z sheriklarining ahvoli, raqobat- chilar imkonidan ogoh bo‘ladilar. Moliya o‘z funksiyalarini aniq moliyaviy vositalar orqali bajaradi. Xarajatlar, amortizatsiya, foyda, aksiya kursi, dividend, soliqlar, to'lovlar, boj haqi, sug'urta haqi, subsidiya, dotatsiya, kompensatsiya kabilar shular jumlasiga kiradi. Ular ayni vaqtda moliya resurslarini tashkil qiladi va xo‘jalik yurituvchi subyektlarning xo'jalik — moliya faoliyatiga ta'sir etish omillari bo‘lib xizmat qiladi. Masalan, dividend miqdorining oshib borishi o‘z aksiyasini chiqargan korxona moliyaviy ahvolining yaxshiligidan darak beradi, natijada aksiya kursi oshadi, korxonaga tashqaridan pul oqib kela boshlaydi. Moliya resurslari pul manbayi bo‘lib xizmat qiladi. Amortizatsiya fondi va foydadan ajratilgan pul mablag'lari investitsiya uchun xizmat qiladi, ularni ko'paytirish ishlab chiqarish quwatlarini kengaytirish demakdir. Moliyaviy rcsurslar orasida foyda muhim o'rin tutadi, chunki u sof daromad sifatida iqtisodiy o‘sish manbayi bo‘Iib xizmat qiladi. Uning hisobidan nafaqat investitsiya fondi, balki har xil rezerv va sug'urta fondlari, shuningdek, ijtimoiy fondlar tashkil etiladi. Moliya resurslari iqtisodiyotni kutilmagan hodisalardan, masalan, tabiiy ofatlar, falokatlardan yoki jahon bozori narxining pasayib ketishidan himoya qiladi. Moliyaviy resurslar pul shaklida bo'lib, bu pullar iqtisodiyotga amaliy ta'sir etishi uchun, albatta, moddiy jihatdan ta'minlanishi kerak, ya'ni to'plangan pul ortida kerakli moddiy mahsulotlar bo‘lishi shart. Aks holda ular pulligicha (qog'ozligicha) qolib, ishlab chiqarishga naf keltirmaydi. Moliyaviy resurslar ikki turda bo‘ladi: birinchisi—mikroresurslar yoki markazlashmagan resurslardir. Ular korxona, firma, kompaniya, konsern, tashkilot, jamoat uyushmalari va boshqa xo‘jalik subyektlarining o‘ziga tegishli yoki ular qarzga olgan pul mablag‘laridan iborat. Ikkinchisi — makroresurslarbo'lib, ular umumdavlat miqyosida tashkil topadi. Ular budjet hisobidan yoki budjetdan tashqari fondlar hisobidan paydo bo'ladi va davlat ixtiyorida turadi. Mikroresurslar korxona, tashkilot faoliyatiga xizmat qilsa, makroresurslar umumiqtisodiy, umumdavlat ehtiyojlarini qondirishga yo'naltiriladi. Bozor iqtisodiyotida mikroresurslar birlamchi (ustuvorlik) mavqega ega bo'ladi, chunki iqtisodiy faoliyat erkinligi sharoitida xo'jalikning dastlabki bo‘g‘ini bo'lgan korxona, firma, kompaniya va xo‘jaliklar moliyasi iqtisodiy o'sish tayanchi hisoblanadi. Ammo makroresurslar iqtisodiyotni tartibga solishda asosiy rol o'ynaydi va davlatning iqti- sodiy vazifalarini amalga oshirishga xizmat qiladi. Moliyaviy resurslarning turli darajada tashkil topishi va ishlatilishi tufayli iqtisodiy faoliyatni moliyalashtirish usullari ham turlichadir. Birinchidan, iqtisodiy subyektlar o‘zini o‘zi moliyalashtiradi. Ular o‘z sarf-xarajatlarini o‘zlarining pullari bilan qoplaydilar. Ikkinchidan, iqtisodiy subyektlar o‘z mablag'lari yetishmasa, qilingan sarf- xarajatlami bank krediti hisobidan qoplaydilar. Uchinchidan, subyektlar faoliyati uchun pul mablag‘lari zarur bo‘lgan hollarda davlat hisobidan ham bunday mablag‘Iar ajratiladi. Davlat budjetidagi yoki budjetdan tashqari tashkil etilgan pul fondlarini qaytarib olmaslik sharti bilan korxona, tashkilotlar va muassasalarga ajratib berib, ularni moliyalash- tiriladi. Ammo bu bozor iqtisodiyotida ikkilamchi usul hisoblanadi. Barqaror iqtisodiy taraqqiyot uchun moliya mablag'larining erkin harakati talab etiladi. Bunga moliya bozori orqali erishiladi. Moliya bozori milliy va xalqaro xo'jalik doirasida pul mablag'lari erkin harakatining maxsus shaklidir. U tarkiban qimmatbaho qog'ozlar bozori va qarzga beriladigan pul bozoridan iborat bo'ladi. Qarz puli tabiatan bir xil emas. U birinchidan, pulni ishlatib, daromad topishni ko'zlaydi, bunda pul kapital shaklini oladi. Ikkinchidan esa pul shaxsiy ehtiyojni qondirish uchun ishlatiladi va oddiy to'lov yoki xarid vositasi vazifasini bajaradi. Davlat o'z qo'lidagi moliya resurslaridan foydalanib, budjetdan moliyalashtirish, dotatsiya berish, soliqlardan ozod qilish, soliqlarni vengillashtirish orqali iqtisodiy o'sishga ta'sir ko'rsatadi. Shu narsani alohida ta'kidlab o'tish lozimki, moliya munosabatlarini takomillashtira borish va uni boshqarish iqtisodiyot taraqqiyotining muhim omili hisoblanadi. Bozor iqtisodiyotiga o'tish moliyaviy ahvolni sog'lomlashtirib, bank tizimini qayta qurishni birinchi galdagi chora- tadbirlar sifatida kun tartibiga qo'ydi. Shu munosabat bilan moliyaviy bozorni shakllantirish va rivojlantirib borish obyektiv jarayonga aylandi. Bu jarayonning muvaffaqiyati bank sohasidagi marketing rivojiga, turli banklar va ularning mijozlari o'rtasida qaror topadigan o‘zaro munosabatlarga, shuningdek, bank xizmatlari bozorining shaklla- nishiga, banklarning foizlar siyosati va boshqa xildagi faoliyatiga ko‘p darajada bog‘liqdir. Yüklə 1,55 Mb. Dostları ilə paylaş:
|