|
www.vivo-book.com
143
– Əvvəl-axır, onsuz da bir gün məni atıb gedəcəksən,
düzdümü?
– Gəl əynimizi geyinək, – mən dedim.
Valentino həm Lidiyanı, həm də Di Dini əlindən
buraxmazdı. Ona görə də elə cavan yaĢlarında vəfat etdi.
20
Lidiya geri qayıtdı və Börbank rayonunda özünə
qəĢəng bir mənzil tapdı. Deyəsən, indi o mənimlə əvvəllər,
ayrılıncaya qədər olduğundan, daha çox maraqlanır,
qayğıma qalırdı.
– Mənim ərimin Ģeyi çox böyükdü, bax bu boyda,
amma ondan baĢqa da heç nəyi yox idi. Nə Ģəxsiyyəti vardı,
nə də hissiyyatı. Bircə zorba bir Ģey və o elə düĢünürdü ki,
ona bundan baĢqa da heç nə lazım deyil. Aman Allahım, o
necə taxtabaĢ idi! Sən isə tamam baĢqasan, səninlə bütün
hissləri hər zaman ala bilirəm... aramızda cərəyan edən bu
elektrik axını heç vaxt kəsilmir.
Biz yataqda uzanmıĢdıq.
| 
