|
www.vivo-book.com
183
O mənə baxaraq gülümsəyirdi. Mən əlimi uzadıb onun
boynunun arxasına yüngülcə toxundum, onu özümə tərəf
çəkdim və ehtiyatla, yavaĢca öpdüm.
Telefon zəng çaldı. Lidiya idi.
– Sən nə ilə məĢğulsan?
– Bir dostumla birlikdəyəm.
– Bu, dost dediyin qadındır, elə deyilmi?
– Lidiya, bizim aramızdakı münasibətlər artıq bitib, –
mən dedim. – Bunu sən də bilirsən.
– BU DOSTUN QADINDIR, DÜZ DEYĠRƏM?
– Bəli.
– Hə, yaxĢı.
– Oldu. Di salamat qal.
– Salamat qal, – o dedi.
Lidiyanın danıĢıq tonu qəfildən çox yumĢalmıĢdı.
Bundan sonra mən özümü daha yaxĢı hiss etdim. Onun
hiddətlənməsi məni qorxudurdu. O həmiĢə iddia edirdi ki,
bizim aramızda qısqanc olan mənəm və həqiqətən də bu
beləydi – mən tez-tez onu qısqanırdım. Lakin hər Ģeyin
mənim əksimə iĢlədiyini görəndə, içimdə, sadəcə, nifrət
| 
