|
www.vivo-book.com
525
– Heç biz də məĢğul olmuruq.
– Mənim nə demək istədiyimi sən çox gözəl anladın.
– Qoy gedim özümüzə içməyə nəsə alım.
– Henri, mənim evimdə bizə lazım olan hər Ģey var.
Sənin gələcəyini bilirdim axı.
Debra bizim qədəhlərimizi təzələdi. Mən baĢımı
qaldırıb ona baxdım. O cavan idi, amma elə görünürdü, elə
bil 1930-cu illərdən elə indicə gəlmiĢdi. Onun əynində
dizləri ilə topuqlarının arxasında yerə qədər uzanan qara
ətək, dik yaxalıqlı kofta, ayaqlarında hündür dabanlı qara
ayaqqabılar, boynunda boyunbağı, qulağında sırğalar,
qolunda bilərziklər vardı. Dodaqlarına boya, üzünə qalın
ənlik-kirĢan qatı çəkmiĢdi və üstünə çoxlu ətir vurmuĢdu.
Onun gözəl bədən quruluĢu vardı – əla döĢlər və sağrılar.
Üstəlik də yeriyəndə sağrıları çox əcaib yırğalanırdı. O tez-
tez siqaret alıĢdırırdı və hər yer onun dodaq boyalarına
bulaĢmıĢ siqaret kötükləri ilə dolu idi. Birdən içimdə elə bir
hiss yarandı, elə bil öz uĢaqlıq dövrümə qayıtmıĢdım. O
əyninə kalqotka da geyinməmiĢdi. Ara-sıra öz uzun
corablarını yuxarı çəkirdi. Bu zaman bir az qıçlarını, bir az
| 
