Şakir Musayev
Yüklə 2,75 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Şakir Musayev
322 12.2. Dəfn işlərinin və yerinin təşkili. Dəfn adətləri.
Ekshumasiyaya hazırlıq və onun aparılmasında ölkəmizdə mövcud olan dəfn işlərinin təşkili qayda-qanunlarını və milli adətləri nəzərə almaq lazımdır. Dəfn etmə - ölümdən sonra şəxsin meyitinin basdırılması - adət hərəkətidir. Dəfn etmə – bədənin (onun qalıqlarının) torpağa verilməsi (qəbirdə basdırma), suya verilməsi (suda basdırma) və yandırılması (kremasiya və sonradan kül olan qabın basdırılması) yolu ilə həyata keçirilə bilər. Dəfn etmə yerləri mənsubiyyətinə görə – dövlət, bələdiyyə, adətə görə – ictimai, etiqad üzrə, hərbi, tarixi-mədəni əhəmiyyətli, tarixi- memorial ola bilər. İctimai qəbiristanlıqda ölənin öz vəsiyyəti əsasında, dəfn işlərini təşkil edən xüsusi xidməti qurumun qərarı ilə (əgər meyit qohumları tərəfindən tələb olunmursa) meyitlər basdırılır. İctimai qəbiristanlıq icra hakimiyyəti və yerli özünü idarəetmə orqanlarının nəzdində ola bilər. Bununla əlaqədar olaraq qəbiristanlığın fəaliyyətini tənzimləyən qaydalar olur. İctimai qəbiristanlıqda basdırılmada dini, hərbi və digər adət-ənənələri nəzərə almaq lazımdır. Ölkə əhalisinə ictimai qəbiristanlıqda ailəvi basdırılmaq üçün yer verilə bilər. Etiqadı üzrə olan qəbiristanlıqda eyni dinə etiqad edən şəxslər basdırılır. Onlar yerli idarə orqanları nəzdində ola bilər və buna əsasən müvafiq dini birliklər onların fəaliyyətini tənzimləyirlər. Kənd yerlərində ictimai və etiqada görə olan qəbiristanlıqların fəaliyyətini vətəndaşlar özləri icra edir. Hərbi qəbiristanlıq ölmüş (həlak olmuş) hərbiçilərin, hərbi təlimdən çağırılmışların, daxili işlər orqanları işçilərinin və hərbi xidmətdən təxlis olunanların meyitlərinin basdırılması üçün (onların yaxın və qohumlarının iradəsinə zidd deyilsə) nəzərdə tutulur. Hərbi qəbiristanlıqlar da icra hakimiyyəti orqanları və yerli idarə etmə orqanlarının nəzdində ola bilər. Dəfn olunmanın bir qanuni növü də kremasiya olunmuş meyitlərin külünün torpağa və ya divara (hüzn divarı) basdırılmasıdır. |