Daş yuxular 1 Әkrәm Әylisli Daş yuxular

DAŞ YUXULAR 
124 
olmayıb.  İşıq. Hәr yan işiq. Dağlarda günәş  işığı. 
Ağaclarda gilas işığı. Budaqlardan körpә yarpaqlar indi-
indi dit verib çıxır. Yasәmәn yenicә aşıb-daşır. Hansı il idi, 
Allah, o il, yazın hansı vaxtı idi? Axı gilasın yetişmәyi ilә 
yasәmәnlәrin çiçәklәmәyi başqa-başqa vaxtlarda olurdu. 
Deyәsәn, tülkünün üstündә oyun durğuzduğu o 
hasar daşdan deyildi sarımtıl-narıncı  işıqdan hörülmüşdü 
vә divardan süzülәn işıq küçәlәrә, yollara yayılırdı. O işığa 
qәrq olan Әylis sәliqәylә yığışdırılmışdı, hәr tәrәfinә güllәr 
әkilmişdi, küçәlәr şüşә kimi tәr-tәmiz idi. O işığa boyanan 
sular axıb qırağında bәnövşә, süsәn bitәn arxı doldururdu. 
O qәşәng tülkü balası tullanır, sevinir, oynaqlayırdı, 
hasarın üstüylә üzü yuxarı- günәş  şәfәqlәri altında 
günbәzi qızıl kimi parıldayan Daş kilsәyә can atırdı, onunla 
birlikdә qoz ağacının açıq-yaşıl yarpaqları, alçalar, әriklәr, 
hasar boyunca arxın üstündә bitib göyәrәn nә vardısa, 
hamısı sevinir vә elә o sevinc içindә onlar da durduqları 
yerdә oynaqlaşırdılar. Hәrdәn bala tülkü tünd yaşıl 
yarpaqların arasında gözdәn itir, sonra yenә peyda 
olurdu. Bax o vaxt - tülkü balasının görünüb, qәfil gözdәn 
itdiyi hәmәn anlarda xәstәxana çarpayısında yatan Saday 
Sadıqlı daha dәhşәtli ağrılara tab gәtirmәli olurdu. 
Bir sözlә, doktor Fәrzani qәnaәtindә yanılmırdı, xәstә 
hәqiqәtәn dә uzaqlardaydı. Doktor onu da düz deyirdi ki, 
indi hәr şey onun özündәn asılıdır - yaşamaq da , ölmәk 
dә, istәsә o uzaqlardan qayıdacaq, istәmәsә yox, elә 
oralarda qalacaq. 
Xәstә hәlә ki, geri dönmәk islәmirdi. Nağıllardakı kimi 
qәşәng tülkünü qarabaqara izlәmәkdәydi. Oğlanın yeganә 
arzusu onu tutmaq, bağrına basmaq, öpüşlәrә  qәrq 

---