Daş yuxular 1 Әkrәm Әylisli Daş yuxular

DAŞ YUXULAR 
133 
çarpayının yanına gәldi, işarә etdi ki, xәstәni rahat 
buraxmaq lazımdı. 
Ata bu dәfә  dә  qızının tәlaşını  nәzәrә almadı. 
Çantadan daha bir vәrәq çıxarıb  әyiş-üyüşünü sağallayıb 
düzәltdi: 
- Burada isә belә yazılıb, cavan oğlan...Bax, Zakari 
Aqulis 10 noyabr 1676-cı ildә yazıb: "Mәn, Zakari bu gün 
Müqәddәs Ovanes kilsәsinin hәyәtinә qollu-budaqlı, iri bir 
çinar basdırdım." Mәnә elә  gәlir, Daş kilsәnin hәyәtindә 
çinar ağacı olmayıb. Bәlkә var imiş, unutmuşam, düzünü 
sәn bilәrsәn. 
Bax elә bu an Saday Sadıqlının gözlәri qeyri-adi 
dәrәcәdә geniş açıldı, qurumuş dodaqları tәrpәndi: 
- Çeş - me - se - din! Eç - ma- eçmaz - za! 
Xәstәxana çarpayısında döşәli qaldığı günlәrdәn bәri 
onun dilindәn ayrılan ilk sәslәr idi ki, hansısa bir sözә 
oxşayırdı. 
"Eçmiәdzin"in nә demәk olduğunu isә yalnız Azadә 
xanım başa düşә bilәrdi vә başa düşdü...özünü  әlә ala 
bilmәdi...bәrkdәn içini çәkdi...dәrdli-dәrdli hönkürüb 
ağadı. 
- Papa! Papa!.. - göz yaşları içindә danışmağa 
başladı. - O, hәlә danışa bilmir, papa, O, heç nәyi tanımır. 
Sәn isә ara vermәdәn danışırsan, danışırsan... 
Doktor Abasәliyevin rәngi qәfil ağardı. Sanki sarsıntı 
keçirmiş adam nә baş verdiyini, hara düşdüyünü anlamaq 
istәyir, gah xәstәyә, gah Fәrzaniyә, gah Münәvvәr 
xanıma, lap sonda isә onun düşünülmәz hәrәkәti 
nәticәsindә göz yaşlarına qәrq olan yeganә qızına baxırdı. 

---