Davlatning din bilan munosabatlarini tasdiqlovchi tamoyillar:
Davlatning din bilan munosabatlarini tasdiqlovchi tamoyillar:
— dindorlarning diniy tuyg‘ularini xurmat qilish; — diniy e’tiqodni fuqarolarning yoki ular uyushmalarining xususiy ishi deb tan olish; — diniy qarashlarga amal qiluvchi fuqarolarning ham, ularga amal qilmaydigan fuqarolarning ham xuquqlarini teng kafolatlash hamda ularni ta’qib qilishga yo‘l qo‘ymaslik; — ma’naviy tiklanish, umuminsoniy axloqiy qadriyatlarni qaror toptirish ishida turli diniy uyushmalarning imkoniyatlaridan foydalanish uchun ular bilan muloqot qilish yo‘llarini izlash zaruriyati; — dindan buzg‘unchilik maqsadlarida foydalanishga yo‘l qo‘yib bo‘lmasligini e’tirof etish.
Dinning ayrim funksiyalari jamiyatni rivojlantirish yo’lida.
Dinning ayrim funksiyalari jamiyatni rivojlantirish yo’lida.
Din insonlar hayotida ma’naviy-ruhiy kuch, odamlarning irodasini, iymonini baquvvat qiladigan omil sifatida jamiyatda xizmat qiladi.
Hozirgi zamon dinshunoslik fanida dinning kompensatorlik funksiyasini bayon qilishda mutaxassislar har xil yondashib, uni «dushespasitelnaya»1 (ya’ni shaxsga nisbatan «jonni qutqazish» , «najot berish», «ruhni baquvvat qilmoq») ma’nolarida ishlatgan. Dinning bu funksiyasini nemis sosiologi M.Veber «smыslopologayuщaya» (ya’ni «mazmunga ega») deb, uni asosiy va hamma dinlar uchun umumiy sifatida e’tirof etadi. Bu funksiyasi odamni «biroz to’xtab, orqaga nazar tashlash», «hayot mazmuni», «ruhni, jonni qutqazish» haqida uylashga vodor qiladi.
Dinning siyosatdagi o’rni
Dinning siyosatdagi o’rni
Hammaga ma’lumki, siyosatni oddiy xalq yuritadigan bir zamonda, siyosat dinni ma’lum cheklovlar qo’yib borilishi qaysidir ma’noda ko’paydi. Dinning va siyosatning aslida bir maqsad yo’lida birlashganligi unutilib borilgandek go’yo. Maqsad bitta, jamiyat taraqqiyoti, fuqarolarning tinchligi totuvligi va tom ma’noda ularni rivojlantirish edi.
