92
terror aktının və talançılığın Ģahidi olmuĢ kuybıĢevli sürücü Kalyakinin
izahatından: «Məni maĢının yanına gətirəndə təhnədəki yükü boĢaldıb qurtarmaq
üzrə idilər. Bir Ģeydən dördü-beĢi yapıĢıb, hərəsi bir yana dartırdı. Gözüm MüĢviqi
axtarırdı, yox idi. Serjant gördü narahatam, dedi: «Onu görsən tanıyarsan?» Qəribə
məntiq idi. Öldürməkləri heç ağlıma gəlmirdi. Axı, nə üçün də günahsız adamı
öldürsünlər? Kənarda çuxura atılmıĢ meyiti görəndə tam aydın oldu ki, baĢqa yerdə
yox, Ermənistanda zorakılıqdır, istənilən vaxt, istədiyin adamı, ancaq qeyri
millətdən olanı daha asan öldürtnək olur. Onlar çox vəhĢi, insanlıqdan kənarda
qalmıĢ xalqdılar. Ona görə belə deyirəm ki, ölümün də təhri var. Gözümün
qarĢısında adam öldürdülər. Bu cür ölümü faĢistlər etməmiĢdilər. Doğrudan da
meyiti tanımaq olmurdu. Kəlləsi ortadan iki bölünmüĢdü. Yanımda bir vedrə
benzin gətirib üstünə tökdülər. Od vurmaq istəyəndə qoymadım. Yalvardım ki,
meyiti yandırmasınlar. Sahibinə nə cavab verəcəyəm? «Türkə rəhmin gəlir?» deyib
mənim üstümə düĢdülər. ġahid olmayım deyə məni də öldürəcəydilər. Yox, Allah
var, həmin an mənim Allahım harayıma çatdı. QarĢı tərəfdən iki hərbi maĢın gəldi,
məni onların əlindən alıb buraxdılar. Gedərkən hərbçilərə yalvardım ki, MüĢviqin
meyitini orada qoymasınlar, götürüb özləri ilə aparsınlar»;
Dostları ilə paylaş: