Entomopatogeny i ich znaczenie biocenotyczne Enthomopathogenes and their biocenotic importance

    

M uu_uu 

MOR S1_55/1 

Kierunek  lub kierunki studiów 

Ochrona roślin i kontrola fitosanitarna 

Nazwa modułu kształcenia, także 

nazwa w języku angielskim 

Entomopatogeny i ich znaczenie biocenotyczne 

Enthomopathogenes and their biocenotic importance 

Język wykładowy 

j. polski 

Rodzaj modułu kształcenia 

(obowiązkowy/fakultatywny) 

fakultatywny 

Poziom modułu kształcenia 

Studia stacjonarne I stopień 

Rok studiów dla kierunku 

III 

Semestr dla kierunku 

5  

Liczba punktów ECTS z podziałem 

na kontaktowe/ niekontaktowe 

3 (1,5/1,5) 

Tytuł/stopień imię i nazwisko osoby 

odpowiedzialnej 

Prof. dr hab. Zofia Machowicz-Stefaniak 

Jednostka oferująca przedmiot 

Katedra Fitopatologii i Mykologii 

Cel modułu 

Przedstawienie studentom bardzo ważnych i ciekawych zagadnień 

jakimi są choroby owadów i roztoczy powodowane przez wirusy, 

bakterie i grzyby oraz ich występowanie i znaczenie w różnych 

ekosystemach. Położony będzie nacisk na mechanizmy oddziaływania 

wymienionych czynników infekcyjnych na różne stadia rozwojowe 

owadów, symptomatologię wiroz, bakterioz i mykoz owadów oraz 

uwarunkowania środowiskowe stymulujące lub ograniczające 

występowanie naturalnych epizoocji. 

Efekty  kształcenia  –  łączna  liczba 

efektów  nie  może  przekroczyć    dla 

modułu  (4-8).  Należy  przedstawić 

opis 

zakładanych 

efektów 

kształcenia,  które  student  powinien 

osiągnąć  po  zrealizowaniu  modułu. 

Należy  przedstawić  efekty  dla 

wykładu i ćwiczeń.  

Wiedza: 

1. Posiada wiedzę biologiczną o entomopatogenach i ich występowaniu 

w populacjach owadów szkodliwych dla roślin. 

2. Zna różne rodzaje chorób wirusowych owadów; bakteremie, 

septicemie i toksemie; mykozy owadów. 

3. Zna sposób oddziaływania strzępczaków owadobójczych i grzybów 

owadomorkowych oraz znaczenie wpływu tych ostatnich na behawior 

owada przed śmiercią. 

Umiejętności: 

1. Potrafi wyszukać i rozpoznać występujące w przyrodzie przypadki 

wiroz, bakterioz i mykoz owadów. 

2.Potrafi ocenić możliwość praktycznego wykorzystania 

entomopatogenów w różnych biocenozach. 

3. Zna strategie i działania mające na celu ochronę entomopatogenów 

w różnych ekosystemach. 

Kompetencje społeczne: 

1. Potrafi współdziałać i pracować w grupie przyjmując w niej różne 

role. 

2. Rozumie potrzebę stałego aktualizowania wiedzy i potrafi 

przekazywać ją w sposób komunikatywny. 

Sposoby weryfikacji oraz formy 

dokumentowania osiągniętych 

efektów kształcenia 

Weryfikacja:  prace  pisemne  (W  01  -  W  03);  sprawdzian  praktyczny  

(W  02,  U  01);  ocena  prezentacji  (W  01,  U  02);  ocena  na  podstawie 

dyskusji (U 02, U 03),  

Wymagania wstępne i dodatkowe 

Wirusologia, bakteriologia  mikologia; entomologia, ekologia owadów, 

ekologia mikroorganizmów. 

Treści modułu kształcenia – zwarty 

opis ok. 100 słów. 

Patogeneza  chorób  owadów  powodowanych  przez  wirusy  ,  bakterie  i 

grzyby;  rodzaje  chorób  wirusowych  na  podstawie  kształtu  wirusów  i 

ich  umiejscowienia;  wpływ  toksyn  bakteryjnych  na  owady  i 

właściwości  krystalicznej  endotoksyny  Bacillus  thuringiensis; 

mechanizm  działania    B.  thuringiensis  na  owady;  szczepy  bakterii  o 

zwiększonej  aktywności  owadobójczej  oraz  szczepy  specyficznie 

działające  na  różne  gatunki  owadów  szkodliwych;  patogeneza  chorób 

owadów  powodowanych  przez  grzyby;  najczęściej  występujące  w 

Polsce  i  na  świecie  gatunki  owadobójczych  grzybów  należące  do 

Zygomycota, Ascomycota i Fungi imperfecti; możliwości pozyskiwania 

takich grzybów, prowadzenie hodowli i przechowywania; specjalizacja 

pasożytnicza; 

behawiorystyczne 

przystosowania 

grzybów 

owadomorkowatych do pasożytnictwa. 

Zalecana lista lektur lub lektury 

obowiązkowe 

Tkaczuk C. 2008. Występowanie i potencjał infekcyjny grzybów 

owadobójczych w glebach agrocenoz i środowisk seminaturalnych w 

krajobrazie rolniczym. Rozprawa naukowa nr 94. Wyd. Akademii 

Podlaskiej. Kielce. 

Müller-Kögler E. 1965. Pilzkrankheiten bei Insektem. Paul Parey, 

Berlin – Hamburg. 

Bałazy S. 1993. Fungi. Entomophorales. Flora Polska, Grzyby 

(Mycota), t. XXIV. Instytut Botaniki im. W. Szafera, PAN, Kraków. 

Lipa J.J. 1963. Polska analityczna bibliografia chorób owadów. Cz. I. 

Choroby i mikrobilane zwalczanie szkodliwych owadów. Prace 

Naukowe IOR, V, 1: 1 – 100. 

Gliński Z., Rzedziecki J. 1987. Choroby pszczół. PWN, Warszawa. 

Bienefeld K. 2008. Pszczelarstwo krok po kroku. RM, Warszawa. 

 

Planowane formy/działania/metody 

dydaktyczne 

dyskusja, wykład, ćwiczenia, prezentacja, mikroskopowanie.