|
Orta əsrlərdə Qərb və Şərq fəlsəfəsi. Orta əsrlər fəlsəfəsinin teosentrik paradiqması. Orta əsrlər fəlsəfəsinin əsas mərhələləri. Xristian dini ehkamlarının yaradılması və təbliği – apologetika və patristika. M.Avqustinin (354-430) təlimi. Orta əsrlər sxolastikası və onun mərhələləri. Ümumi anlayışların (universalilərin) təbiəti haqqında mübahisə: realizm (Duns Stott, Foma Akvinalı) və nominalizm (İohann Rostselin, Ulyam Okkam). F.Akvinalının (1125-1274) sxolastik təlimi. Orta əsrlər fəlsəfəsində təbiətə, insana, zəkaya və iradəyə münasibət. İradə azadlığı. Tarixin sakrallığı
Orta əsrlərdə Şərq fəlsəfəsinin xüsusiyyətləri. İslam Şərqi fəlsəfəsinin nəzəri mənbələri. Ərəbdilli islam fəlsəfəsində varlıq və idrak məsələləri. Ortodoksal İslam sxolastikası – kəlam. Cəbbarilər və qədərilər. Mötəzililik. Əşşarilik (mütəkəllimlər). “İslam peripatetizmi (məşşaizm)”. Əl-Kindi (800-874), Əl-Fərabi (871-950), İbn-Sina (980-1031), Ömər Xəyyam (1040-1123), Əl-Qəzali (1054-1111), “Müsəlman renessansı”. İbn-Röşd (1126-1198), İbn-Xəldun (1332-1406), C.Rumi (1207-1273).
Sufilik təlimi. (VIII-IX əsrlər). İbn əl Ərəbi (1165-1240) “Vəhdət-əl-Vücud”, “Vəhdət-iş Şühud”, “Fəna və Bəqa” təlimləri. İslam neoplatonizmi. İşraqilik təlimi. İslam panteizmi. Hürufilik
Orta əsrlərdə Azərbaycanda ictimai fəlsəfi fikir: Ə.Bəhmənyar (993-1066), N.Gəncəvi (1141-1209), Ş.Sührəvərdi (1154-1191), M.Şəbüstəri (1287-1920), N.Tusi (1201-1274), İ.Nəsimi (1362-1417), M.Füzuli (1494-1556). Azərbaycan ictimai-fəlsəfi fikrində humanizm və digər mütərəqqi ideyalar. Orta əsrlər Azərbaycan fəlsəfi fikrinin müasir dövr üçün əhəmiyyəti
Dostları ilə paylaş: |
