Naturalist yanaşmaya görə həyatın mənası həyatın öz təbii qanunlarından çıxarılır –həyatın mənası həzzə (hedonizm), xoşbəxtliyə (evdemonizm), faydaya (utilitarizm) canatımdır.
Hedonist ənənə iztirablardan qaçmağa və həzz almağa gətirilir. Demokritə görə həzz –“evtümiya” – ruhun şad və dinc vəziyyətidir. Epikür isə hesab edirdi ki, həzz mənəvi məmnunluq – müdriklik, dinclik, dostlarla ünsiyyət və mənasız hissi arzulardan imtinadır. Lakin, sonradan Epikürün bəzi ardıclıları “hedonizm” və “epikürçülüyü” eyniləşdirmiş və onu hissi həzz və cismani məmnunluq ardınca qaçmağa bərabər tutmuşlar.
Evdemonist ənənə xoşbəxtliyi həyatın aparıcı prinsipi bəyan edir. Fəlsəfi fikirdə xoşbəxtliyi həzzin bir növü kimi təfsir edən nəzəriyyələr mövcuddur (Aristotel). Bu halda evdemonizm hedonizmin xüsusi halına çevrilir. Bəzi nəzəriyyələrdə isə həzz məmnunluq kimi, xoşbəxtlik isə insan və cəmiyyətin imkanlarının yaradıcı gerçəkləşməsi kimi başa düşülür.
