Müəllim şeiri ifadəli oxumağa başlayır. Sakit tonda və aramla oxuyur.
Uşaqla ata arasında sakit tonda başlanan söhbət oxucuda atanın öz iş yerini təsvir edəcəyi və orada görülən işlərdən məlumat verəcəyi təsəvvürünü yaradır. Birdən atanın söhbəti qarşıya çıxan çətinliklərə yönəlir. O, dənizin çırpıntısından söz açır:
Daha sonra o soyuq bir qış gecəsində dənizin dalğalanmasından, Qafqaz dağı kimi qalxıb gurultu ilə enməsindən, bəzi estakadaların dağılıb sökülməsindən danışır. Briqadalarının çox uzaq bir mədəndə qaldığını, başlarının üstünü suların aldığını, ustanın isə ucadan “Qorxmayın! Qorxmayın!” deyə qışqırdığını bildirdi. Mədəndə işıq sönür, dəniz bu altı fəhləni udmaq istəyir. Birdən usta qışqırdı: “Köməyə dostlar gəlir!” Fəhlələr deyirlər:
