DOXSAN ÜÇÜNCÜ KƏRAMƏT «ƏSSƏLAMU ƏLƏYKƏ YA ƏBUL FƏZL ABBAS!»
Höccətul-islam vəl-müslümin hacı seyyid Əli Mirhadi yazır:
Son iki ildə İran İslam cümhuriyyətindən olan dostlarımla birlikdə Loristan şəhərinin çöllükdə yaşayanların içinə səfərə getmişdim. Bu səfərdə böyük nazirlərdən biri bizə yol göstərirdi. Mən doğurdan da bu köçəri həyat sürənləri Əhli-Beyt (əleyhissalam)-a ən böyük məhəbbət bəsləyənlərdən gördüm. Amma, nazirlərdən biri bu tayfanın həzrət Əbul Fəzl Abbasa(əleyhissalam) olan xüsusi məhəbbətlərini belə şərh etdi:
Günlərin birində köçərilərdən biri bizim evə gəlib xahiş etdi ki, mənim dilimdən Əmirəl-mö`minin (əleyhissalam)-a və həzrət Əbul Fəzl Abbasa(əleyhissalam) bir ərizə yazım.
Dedim:
Mənim bu işi görməyə cür`ətim yoxdur. O gedib məktubu başqasına yazdırır. Ərizənin mövzusu bu idi:
Ya Əmirəl-mö`minin! Mən istəyirdim ki, oğlum əsgərliyə getməsin. Bundan ötrü övladın həzrət Əbul Fəzl Abbasa (əleyhissalam) bir qoyun nəzir etdim. Lakin faydası olmadı. Oğlumu əsgərliyə apardılar. (Onun sözü belə olur) Nəyə görə həzrət Əbul Fəzl Abbas(əleyhissalam) mənim nəzrimi qəbul etməyib və mənim oğlumu əsgərliyə aparıblar.
Məktub yazıldı. Dedim:
İndi bu məktubu həzrət Əli (əleyhissalam)-a necə göndərəcəksən?
Dedi:
Çayın suyuna atsam həzrətin əlinə yetişər. Həmin işi görür. Bir aydan sonra oğlu əsgərlikdən azad olub evə qayıtdı!
Dostları ilə paylaş: | 
