ГәМӘри бәни һашим һӘЗРӘТ Әбулфәзл аббасын (Ә) нурлу чөҺРӘСИ

QIRX BEŞİNCİ KƏRAMƏT

«HƏKİM DEDİ Kİ, ÖVLADININ HƏR İKİ AYAĞI ŞİL OLUB».

Cənab Məhdi Hüseyn yazır:

Təxminən 32 il əvvəl idi. Mənim yeddi yaşım olardı. O vaxt Kərbəlada yaşayırdım. Günlərin birində günortadan sonra yatmışdım. Birdən anam məni səslədi: Məhdi, yuxudan oyan!

Mən yuxudan oyanan zaman ayaqlarımı hiss etmirdim və hərəkətdən düşmüşdü.

Dedim: Ana, yeriyə bilmirəm. Anam təəccüblə soruşdu: Necə? Yeriyə bilmirsən? Tez bir maşın tapıb məni doktora apardı. Həkim müayinədən sonra dedi: Övladının hər iki ayağı şil olmuşdur. Onu tez Bağdada çatdırmalısan. Anam məni başqa bir həkimin yanına apardı. Bu həkim də əvvəlki həkimin sözlərini təkrar etdi.

Anam gözləri yaşlı halda məni tələsik Həzrət Əbul-Fəzl Abbasın(əleyhissalam) hərəminə apardı və müqəddəs zirehə yapışdırıb yalvarmağa başladı.

Anam razi-niyaz və ağlamaqla məşğul olarkən mən bir anlığa yuxuya getdim. Yuxuda hiss etdim ki, bir bağdayam. Nurani bir şəxs mənə tərəf gəldi. Mənə yetişəndə dedi:

Nəyə görə anan bu qədər narahat olub ağlayır?

Dedim: Ağa! Anamın ağlamağının səbəbi budur ki, mənim hər iki ayağım şil olmuşdur.

Dedi: Dur! Ananın yanına get. Qoyma daha ağlasın. Sənin ayağında bir şey yoxdur.

Dedim: Ağa! Yeriyə bilmirəm.

Ağa əlimdən yapışdı. Maraqlısı budur ki, mənim ağaya dediyim sözləri camaat eşidirmiş. Ayağa duran kimi sevinc qopdu. Əhali üstümə düşüb təbərrük üçün libasımı cırıb götürməyə başladılar. Anam naçar qalıb məni çadrasına bükdü. Sonra pak hərəmdən çölə çıxdıq. Anam mənə bir dəst təzə libas alıb geyindirdi. Sonra məni əvvəlki iki həkimin yanına apardı. Hər iki həkim heyrətdən təəccübdə qalmışdılar. Həzrət Əbul-Fəzl Abbasın (əleyhissalam)kəramətinə yə`qinlik edirdilər. Hər iki həkim mənə qiymətli hədiyyə veridilər. Onu da qeyd edim ki, mən evin sonuncu və oğlan uşağı idim.

Əssəlam Ələykum ya Əbul-Fəzl Abbas və rəhmətullahi və bərəkatuh!