ÜÇÜNCÜ TƏNBEH «QÜRURLU MƏ`MUR ƏBUL FƏZL ABBASIN(Ə) QƏZƏBİNƏ DÜÇAR OLDU!»
Nasirəddin şahın dövründə mə`murlardan biri dükançılardan birindən maliyyət tələb edir. Dükançı bu gün-sabaha salır. Bir gün sübh mə`mur mağazanın müqabilində dayanıb deyir:
Bu gün səndən maliyyət almayınca burdan gedən deyiləm.
Dükançı cavab verir:
Sənə and verirəm həzrət Əbul Fəzl Abbasa(əleyhissalam), məni üzürlü hesab et, imkanım yoxdur!
Məğrur mə`mur cavab verir:
Əgər Əbul Fəzl Abbasın qüdrəti varsa mənim şərrimi səndən uzaqlaşdırsın!
Dükançı ah çəkib deyir:
Ya Əbul Fəzl Abbas! Köməyimə yet!
Dərhal mə`murun atı oynayıb o qədər o tərəf bu tərəfə qaçır ki, onu qaldırıb yerə vurur. Sonra ayaqları ilə mə`muru təpikləməyə başlayır. O da it səsi kimi səs çıxartmağa başlayır.
Əhali gələndə artıq onun üst çənəsi aşağı, alt çənəsi isə qabağa getmişdi. Vəziyyəti çox ağır idi. Çox keçmir ki, bu şəkildə onu ölüm haqlayır.
Dostları ilə paylaş: | 
