Geografiya va geoinformatsion tizimlar fakulteti

2. Biologik resurslarning asosiy ko’rsatkichlari va ulardan amaliyotda foydalanish.
Respublikamiz o’rmonlarga ancha kambag’al, mamlakat hududining 5 %ini tashkil qiladi. Avvallari, hattoki, XIX asrning o’rtalariga qadar tog’ yonbag’irlarining 700-800 m. balandligigacha keng bargli va mayda bargli o’rmonlar tushub kelgan. Adirlar va past tog’lar pista va bodomzorlar bilan qoplangan edi, Zarafshon, Surxondaryo, Qashqadaryo, Zomin, Sux, Sangzar va boshqa daryolar orqali kesilib bog’langan holda (sol qilib) o’rmon yog’ochlari oqizilgan.
“Turkistanskie vedomosti” gazetasida bosilgan (V.Lim, 1996) xabariga qaraganda XIX asr oxirlarida Samarqandga har yili Panjikent va Qoratepadan keng bargli o’rmon yog’ochlarini yoqish natijasida tayyorlangan 13440 pud (1pud-16kg), archalarni kesib tayyorlagan 21120 pud ko’mir keltirilgan, ya’ni yiliga 16800 keng bargli va 17 ming dona archa daraxtlari kesilgan. Tog’lardagi archazorlar, bodomzorlar, olmazorlar, olchazorlar tekislik va tog’ etaklaridagi shaharlarda yashovchi aholi tomonidan qurilish materiali, “pista” ko’mir tayyorlash uchun to’xtovsiz qirqilib turgan, tog’lardagi daryo va soy vodiylarida topilgan mis, temir rudalaridan metal olishda ko’plab daraxtlar kesib yoqilgan, shuning uchun ham tog’ yonbag’irlari va daryolar bo’ylaridagi to’qayzorlar o’rmonlarga juda ham kambag’al.
Archazorlar siyrak, ba’zan katta maydonlarda archa uchramaydi, ularni asosan 1800-2000 m balandlikdan boshlab o’sishi kuzatiladi. Tekisliklarda ham qora va oq saksovul, cherkez, qandim, shuvoq, to’qayzorlardagi turang’il, jiyda, tol asosan yoqilg’i sifatida qirqilib turganligi tufayli ular endilikda siyrak uchraydi. Qashqadaryo, Zarafshon, Amudaryo, Surxondaryo, Chirchiqning to’qayzorlari XX asrga qadar asosan qirqib bo’lingan edi, faqat onda-sonda kichik maydonlarda dov-daraxtlar saqlanib qolgan.
To’qayzorlar keyingi yillarda bearmon yo’q qilindi. Binobarin, insonning xo’jalik faoliyati o’rta asrlar, xususan XVIII-XIX asrlarda o’simlik qoplamini ancha siyraklashuviga jiddiy ta’sir etgan, XX asrda dov-daraxtlarni qirqish, yangi Yerlar ochish maqsadida to’qayzorlarni yo’q qilish davom etdi. O’zbekistonda o’rmonlar geografik joylashuviga muvofiq uch toifaga bo’linadi: 1)tog’, 2)cho’l va 3)to’qay o’rmonlari. Tog’li hudud mamlakatda 6634 ming ga. ga teng. O’zbekiston Respublikasi O’rmon qo’mitasi (1995) ma’lumotiga ko’ra, shu maydonning 601,1 ming ga. qismida o’rmon o’sishi mumkin, hozirgi kunda esa atiga 105 ming ga. dan ziyodroq hudud o’rmon bilan band.
Tog’ yonbag’rlarining o’rmon bilan qoplanganlik darajasi 2,5 %. Tog’ o’rmonlariga uning siyrakligi, yakka holda o’suvchi daraxtlarning ko’pligi, daraxtzorlar orasida yalang bo’sh joylarning bisyorligi xos. Tog’ o’rmonlari asosini archazorlar, pistazorlar va yong’oq, mevali daraxtzorlar tashkil qiladi. Archa o’rmonzorlari uch turdagi, ya’ni yarimsharsimon, Zarafshon va Turkiston archa turlaridan iborat. Zarafshon archasi (qora archa) keng tarqalgan va 1500-2300 m. balandlikda uchraydi.
Yarimsharsimon (sovur) archa 2000-2700 m balandlikda tarqalgan. Turkiston archasi asosan Turkiston tizma tog’larida 2200-3100 balandlikda uchraydi. Tog’ o’rmonlari orasida pistazorlar maydon jihatidan ikkinchi o’rinni egallaydi. Pistaqurg’oqchilikka chidamli va qimmat mevali daraxt. Pistazorlar sof holda qurg’oqchil tog’ etaklari va past tog’lar yonbag’irlarida tarqalgan. Pistazorlarning asosiy qismi Bobotog’ tizmasida (Surxondaryo, maydoni 50 ming ga), qisman Samarqand atrofida va boshqa tog’li hududlarda uchraydi.
Archazorlar bilan pistazorlar oralig’ida bodomzor, yong’oq, tog’olcha, olma, o’rik, do’lana, na’matak, qora qand va boshqa daraxtlar hamda butali o’rmonzorlar joylashgan. Ular ko’plab meva berishi bilan birga, yonbag’irlarni surilma va Eroziyadan muhofaza qiladi. Tog’ o’rmonlarining ahamiyati beqiyos katta, lekin aholi yoqilg’i va qurilish materiallari bilan barcha joylarda etarli ta’minlanmaganligi tufayli o’rmonlarni qirqish hollari uchrab turadi.
Bozor iqtisodiyoti sharoitida, ayniqsa qurilish materiallarining qimmatligi aholini yonbag’irlardagi daraxtlarni qirqishga undaydi. Toshkent viloyatining Bo’stonliq tumanida har bir oila bir yilda yoqilg’i sifatida o’rtacha 15-20 m3 o’tin to’playdi. Qurigan daraxt va butalar bilan birga o’sib turgan daraxtlar ham qirqiladi. Umuman Ugom, Chotqol mintaqasida har yili kamida 21 ming m3 daraxt va butalar qirqiladi. Agarda bu miqdorni boshqa tog’li viloyatlarni ham qo’shib hisoblasak katta hajmda o’tin tayyorlanishi ayon bo’ladi. Cho’l mintaqasida o’rmonlarning ahamiyati nihoyatda ulug’vor.
Qumli cho’lda qumlarning ko’chib yurishini to’xtatsa, sug’orma Yerlarda tuproqni uchib ketishiga tug’anoq bo’ladi, yaylovlarda buta va daraxtlarning mavjud bo’lishi qorako’l qo’ylari iste’mol qiladigan turli xil o’t-o’lanlarning o’sishiga imkon beradi. Oq va qorasaksovul, cherkez, chog’on, qandim o’rmon hosil qiluvchi daraxt va butalar hisoblanadi. Ular zich o’sgan joylarda yaylovlar mahsuldorligi gektariga 2 ts. dan kam bo’lmaydi, ba’zan 4-5 ts. gacha ko’tariladi.
Ammo Respublikaning cho’l qismida geologik-qidiruv ishlarining faollashuvi, avtotransport harakatining kuchayishi, turli ma’danlarni qazib olishning keng miqyosda amalga oshirilayotganligi, shaharchalar qurilayotganligi yaylovlar maydonini qisqarishiga sabab bo’lmoqda, mavjud o’rmonlar qirqilmoqda. Hisob-kitoblarga qaraganda 1 km. masofada magistral quvurlar yotqazilishi kamida 4 ga. maydondagi yaylovlarning buzilishiga ta’sir etadi. Cho’l mintaqasida hozirga kelib 1 mln ga. maydonda harakatdagi qumlar vujudga kelgan, ularda hech qanday o’simlik o’smaydi va yaylov sifatida foydalanilmaydi. Shuningdek, 5 mln.. ga. maydonda mahsuldorligi juda ham kam bo’lgan (gektariga 0,5 ts. ) yaylov vujudga kelgan, bu hududda harakatchan qum massivlari ustuvorlikka ega. Ular mavjud yaylovlardan to’g’ri foydalanmaslik oqibatida tarkib topgan.
Vohalar(Buxoro, Qarshi, Qorako’l, Qoraqalpog’iston, xususan To’rtko’l, Ellikqal’a) bilan qumli cho’llarni bir-birlari bilan tutashgan mintaqalarida 200 ming ga. maydonda harakatdagi (barxanli) qum shakllari mavjud. Bu hol yoqilg’i sifatida saksovullar, ch Yerkez, chog’onni qirqish natijasida vujudga kelgan. To’qayzorlar yildan yilga kamayib bormoqda. 1978 yilda ularning maydoni 78 ming ga., 1983 yilda-34 ming ga., 1992 yilda-31 ming ga. cha kamaydi. Amudaryo deltasida daraxtli-butali to’qaylarning maydoni cho’llashish munosabati bilan, ayniqsa, juda tez qisqarmoqda. 60-yillarga qadar hududda to’qayzorlar maydoni 270 ming ga. bo’lgan holda ularning maydoni hozirda 10-15 marta kamaydi. 70-80-yillarda paxta maydonlarini kengaytirish bahonasida daryolar o’zanlariga qadar yangi Yerlar ochildi, shuning uchun ham ko’p to’qayzorlar ayni shu davrda butunlay yo’qoldi.
O’zbekistonda hayvonot dunyosining 600 ga yaqin turi yashaydi, sut emizuvchilarning 97 turi, qushlarning 379 turi, sudralib yuruvchilarning 58 turi mavjud. Respublika tabiatni muhofaza qilish davlat qo’mitasining ma’lumotiga ko’ra, O’zbekistonda ov qilinadigan va baliq tutiladigan joylarinng maydoni 38 mln.. ga. dan iborat, shundan 0,5 mln.. ga. suv havzalariga to’g’ri keladi. Har yili o’rtacha 60 ming tacha suvda suzuvchi qushlar, taxminan 2 ming tustovuq, 13 ming kaklik, 500 bosh yovvoyi to’ng’iz, bir necha mingta sayg’oq, 50 mingdan 100 mingtagacha toshbaqa, 10000-100000 tagacha qurbaqa va boshqa hayvonlar ov qilinadi.

3.