ORTALAMAYA GERİLEME
Doktorların, danışmanların, koçların ve psikoterapistlerin şüpheli
başarıları...
Adamın sırt ağrıları bir azalıyor bir azıyordu. Kendisini genç
bir ceylan gibi hissettiği günler de oluyordu, neredeyse
hareket bile edemediği günler de. Durum böyle olduğunda –
ne mutlu ki bu günler çok sık yaşanmıyordu– karısı onu
kiropraktik uzmanına götürüyordu. Ertesi gün kendisini hep
daha iyi hissediyor, gittiği terapisti herkese tavsiye ediyordu.
Daha genç ve hatırı sayılır bir golf handikapına sahip
(ortalamada 12) başka bir adam, benzer şekilde büyük
sözlerle golf hocasını övüyordu. Ne zaman berbat oynamaya
başlasa profesyonel golfçudan birkaç saat ders alıyor ve bir
sonraki seferde vuruşları acayip düzeliyordu.
Tanınmış bir bankada yatırım danışmanı bir diğeri, bir tür
yağmur dansı icat etmişti; bunu, borsadaki performansı koyu
kırmızı bölgelere düştüğünde tuvalette yapıyordu. Kendisini o
an ne kadar saçma bir halde bulsa da, bu dans ona gerekli
görünüyordu:
Borsadaki
başarısı
dans
sonrasında
kanıtlanabilir şekilde düzeliyordu. Bu üç adamın ortak noktası
yanlış sonuç çıkarmalarıydı: Ortalamaya gerileme yanılgısı.
Diyelim ki yaşadığınız bölgede soğuk hava şu an ölçülen en
düşük değerlere ulaştı. Büyük olasılıkla hava ileriki günlerde
ısınacak, mevsim normallerine doğru yükselecektir. Aynı şey
aşırı sıcaklar, kuraklık ve yağmur dönemleri için de geçerli.
Hava olayları ortalama değerlerin altında ve üstünde olacak
şekilde dalgalanır. Aynı şey kronik ağrılar, golf handikapları,
borsa performansları, aşkta şans, kişisel huzur, mesleki
başarılar, sınav notları için de geçerli. Uzun lafın kısası, sırt
ağrıları işin içinde kiropratik uzmanı olmasa da büyük
ihtimalle azalırdı. Golf handikapı ek ders almadan da
dalgalanıp tekrar 12’ye otururdu. Ve yatırım danışmanının
başarısı “yağmur dansı” olmadan da ortalamaya doğru çıkış
gösterirdi.
Aşırı hareketler daha az aşırı hareketlerle yer değiştirir. Son
üç yılın en başarılı hisse senedi gelecek üç yılın en başarılı
hisse senedi olacak değil. Birçok sporcu, gazetelerin ana
sayfalarına çıktıklarında bu yüzden korkar: Gayriihtiyari de
olsa bir sonraki karşılaşmada aynı rekor başarıları
gösteremeyeceklerini sezerler –elbette bunun ana sayfayla
alakası yoktur; sebebi, başarılarının doğal dalgalanmasıdır.
İşletmesindeki çalışanların motivasyonunu arttırmak isteyen
bir bölüm şefini örnek alalım. Bunun için, çalışanlarının en
düşük motivasyona sahip % 3’ünü bir motivasyon kursuna
yolluyor. Sonuç ne olur? Bir sonraki sefer motivasyon
değerlerini topladığında bu kişiler artık en alt %3’e dahil
olmayacaktır –onların yerine başkaları o alanda olacaktır.
Kurs işe yaradı mı? Söylemesi zor, çünkü bu insanların berbat
motivasyonu eğitim olmadan da onların kişisel ortalamasına
gelecekti. Depresyon nedeniyle hastaneye yatırılan hastalarda
da durum benzerdir. Genellikle hastaneden ayrıldıklarında
daha az depresif durumda olurlar. Ancak hastanede
yatmalarının tamamen faydasız olması da gayet mümkündür.
Bir örnek daha: Boston’da en kötü sınav derecelerine sahip
olan okullar masraflı bir destek programına tabi tutuldu.
Ertesi yıl bu okullar artık en alt seviyelerde değildi –devlet
denetim merciinin ortalamaya doğru doğal gerilemeye değil
destek programına atfettiği bir düzelmeydi.
Ortalamaya gerilemeyi göz ardı etmek feci sonuçlar
doğurabilir: Örneğin öğretmenler (ya da idareciler) böylece
cezanın övgüden daha etkili olduğu fikrine varır. En iyi sınav
sonuçlarını elde eden öğrenciler övgü alır. En kötü notları
alanlar ise ayıplanır. Bir sonraki sınavda büyük olasılıkla
başka öğrenciler –sırf rastlantı hesabına dayanarak– en üst ve
en alt sıralarda olacaktır. Bunun üzerine öğretmen şu sonuca
varır: Ceza işe yarar, övgü zarar verir. Bu yanlış bir sonuçtur.
Sonuç: “Hastaydım, doktora gittim, şimdi sağlıklıyım, yani
doktorun faydası oldu” ya da “şirket kötü bir yıl geçirdi, bir
danışman aldık, şimdi durum normal” gibi cümleler
duyarsanız, işin içinde ortalamaya gerileme yanılgısı olabilir.
|