“tafakkur” – fikrlash degani). Til ijtimoiy hodisa boʻlib faqat kishilik jamiyatiga xos
boʻlgani kabi tafakkur ham faqat insonlargagina xosdir. U kishining mehnat va nutq
faoliyati bilan bogʻliq holda mavjud. Inson tafakkuri nutq bilan yuzaga chiqadi va
uning natijalari tilda qayd etiladi. Demak, tafakkur jarayonining
natijasi hamisha
biror fikrdan iborat boʻlib, bu fikr tushuncha, hukm, xulosa
tarzida til vositasida
namoyon boʻladi. Lekin tafakkur va til hodisalari oʻrtasida farq bor. Farq shundaki,
tafakkur zohiriy olamning inson miyasida umumlashgan,
til bilan ifodalanadigan
in’ikosi. Til esa - fikrni ifodalash usuli, uni qayd etib boshqa kishilarga, avlodlarga
yetkazish vositasi.Ya’ni TIL – TAFAKKURNING BORLIQ SHAKLI. Eslatma:
Tilshunoslik fani LINGVISTIKA deb ham yuritiladi. Lotincha “lingua” til degani.
Tilshunoslik fani ikkiga boʻlinadi: 1) umumiy tilshunoslik; 2) xususiy tilshunoslik.
Umumiy tilshunoslik butun dunyo tillarini oʻrganadi. Xususiy tilshunoslik faqat
bitta til va uning paydo boʻlishi, grammatik qurilishi kabilarni oʻrganadi.
8-topshiriq. Matnni o’qing. Matnni yozma izohlab bering.
Me’yor tushunchasi
Nutq madaniyati haqida gap ketganda, tabiiyki, nutqda so‘zlarning o‘rinli
va o‘rinsiz qo‘llanilishi haqida tortishuvlar kelib chiqadi. Qo'llaniladigan til birligi
to'g'ri yoki noto'g'ri deb atalganda, biz ma'lum bir o'lchovga (mezonga) tayanishimiz
kerak. Bu o‘lchov (mezon) tilshunoslikda adabiy til me’yori deb ataladi.
Har bir
sheva, so‘zlashuv tili, adabiy tilning o‘ziga xos me’yorlari bo‘lganidek, nutqning
maxsus shakllari bo‘lmish jargonlarning ham o‘z me’yorlari bor.
Xususiy standartlar quyidagicha taqdim etiladi:
1. Dialekt me’yori.
2. So`zlashuv nutqining me`yori.
3. Jargon, jargonning standarti.
4. Adabiy til standarti (adabiy standart).
Adabiy me’yor qaysidan olinganligiga qarab tuziladi. Adabiy me'yor
adabiy til bilan birga tug'iladi , badiiy va xalq madaniyatining rivojlanishi bilan
rivojlanadi, o'ziga xos qonun va qoidalarni mustahkamlaydi . Adabiy me’yorlar
hammaga tushunarli. Adabiy til va uning me’yorlari jamiyat a’zolarini uyushtirish,
ularni katta vazifalarni bajarishga undash uchun nihoyatda zarurdir.
Ilmiy asarlarda o‘zbek adabiy tili me’yorlari quyidagicha tasniflanadi.
1. Leksika – semantik me’yor.
2. Talaffuz - (orfoepik) me'yor.
3. Yozuv standarti (grafik).
4. Fonetik me’yor.
5. Aksentologik (stressdan to'g'ri foydalanish) me'yor.
6. Grammatik (morfologik va sintaktik) me’yor.
7. So‘z yasash qoidalari.
8. Imlo standarti.
9. Uslubiy norma
10. Tinish belgilarining standarti.
Adabiy me’yorning og‘zaki va yozma shakllari mavjud bo‘lib, og‘zaki
adabiyot me’yorini shakllantirishda
xalq ixlosmandlari, askiiy, latifago‘y xalq
shoirbaxshilari katta hissa qo‘shsa, shakllanishda yozma adabiy me’yor ham
belgilanadi. yozma adabiyot cheksizdir. Umuman olganda, adabiy til me’yorlarini
o‘rganish yangi hodisa emas. Til normalari va adabiy me’yorlar nutq madaniyati
ilmiy soha sifatida e’tirof etilishidan avval ham muammo sifatida o‘rganilgan.
Adabiy til normasi, uning shakllanish, rivojlanish va barqarorlashuv qonuniyatlari
nutq madaniyati fanining tadqiqot predmeti hisoblanadi. Bu me’yorlar mutaxassislar
tomonidan til qonuniyatlari, shuningdek, tarixiy an’analarga suyangan holda aniq
qoidalar shaklida tayyorlanadi va tegishli davlat va tashkilot tarafidan tasdiqlanadi.
O‘zbek tili dunyodagi qadimiy va rivojlangan tillardan biri sifatida benihoya boy
leksik xazinaga ega. Bu xazinadagi so‘zlarning ba’zilari eng qadimgi davrlardan beri
yashab kelayotgan bo‘lsa, ba’zilari nisbatan keyinroq paydo bo‘lgan, yana
ayrimlarining ma’no
miqdori ortgan, boshqalarida esa bu miqdor kamaygan.
Jamiyatning moddiy va ma’naviy hayotida yuz bergan tarixiy o‘zgarishlar tilning,
eng avvalo, lug‘at boyligida o‘z aksini topadi. Shuning uchun ham leksik me’yorlar
boshqa meyorlarga qaraganda anchayin harakatchan bo‘ladi.