IKKINCHI JAHON URUSHIDAN SO’NG XALQARO MUNOSABATLAR.Мухамеджонов
Yevropa qit'asining asosiy muammosi Germaniya edi. Koreya urush boshlanishi bilan AQSH nemis qurolli kuchlarini yaratish uchun faol harakatlar qildi. Amerikalik strateglarning fikricha, bu qurolli kuchlar amerikaliklar Uzoq Sharqda urush olib borayotgan paytda Yevropani muhofaza qilishlari lozim edi. Angliya Germaniyani qayta qurollantirish bo'yicha amerikaliklar loyihasini to'liq ma'qulladi. Biroq yangi variantning paydo bo'lishi istiqboli Fransiyani mutlaqo qoniqtirmasdi. Yevropa hamkorligi asosan iqtisodiy sohada mavjud bo'Idi. Bunday hamkorlik suverenitetni yo'qotishni ko'zda tutmasdi. Aksincha, undan olingan foyda hukumat tomonidan xalq ehtiyojini qo'llab-quvvatlashi mumkin edi. Yevropa mamlakatlari rahbarlari o'rtasida iqtisodiy cheklanishlardan voz kechibgina mamlakatdagi iqtisodiy qiyinchiliklarni bartaraf etish mumkin, degan fikr ustuvor turdi. Fransiya tashqi ishlar vaziri Robert Shuman (1886 —1963), GFR kansleri Konrad Adenauer (1876-1967), Itallya bosh vaziri Algido de Gasperi (1881-1954) va Belgiya bosh vaziri Pol Anri Spaak (1899-1972) kabilar Yevropadagi bu yangi harakatda yetakchi siymolar bo’lishdi
