Iqtisodiyot nazariyasi
Yüklə 149,93 Kb.
|
|
jadval
1-jadval Milliy va jahon valyuta tizimining asosiy elementlari
Xalqaro kelishuvlar, ikkiyoqlama va ko‘pyoqlama shartnoma va aktlar, jahon valyuta tizimining huquqiy asosini tashkil etadi. Jahon valyuta tizimining asosiy maqsadi - eksport va import uchun to‘lovlarni, tovar, kapital, xizmatlar va boshqa faoliyat turlarini amalga oshirishda xalqaro hisob-kitoblarni tashkil etish orqali samarali vositachilik qilish, shuningdek, xalqaro mehnat taqsimotini rivojlantirish uchun, mamlakatlar o‘rtasidagi munosabatlarda qulay muhitni yaratishdan iborat. Jahon valyuta tizimi yordamida iqtisodiy resurslarning bir mamlakatdan boshqasiga ko‘chishi yoki aksincha, ushbu jarayon chegaralanishi, milliy iqtisodiyot mustaqilligi cheklanishi yoki kengayishi, iqtisodiy muammolarni (masalan, ishsizlik, inflyatsiya) bir mamlakatdan boshqasiga “ko`chib o‘tishi” mumkin. Jahon valyuta tizimi faoliyat yuritish va tartibga solishning alohida mexanizmlariga ega va jahon xo‘jaligining global maqsadlarini ko‘zlasada, u milliy pul va hududiy valyuta tizimlari bilan chambarchas bog‘langan. Jahon valyuta tizimi xalqaro pul munosabatlari tashkil topishining tarixiy shakli bo‘lib, u davlatlararo shartnomalar orqali mustahkamlangan. Jahon, hududiy va milliy valyuta tizimlari doirasida, quyidagi moliyaviy operatsiyalar amalga oshiriladi: Valyuta konvertirlanishi - milliy valyutani xorijiy valyutaga almashtirish; Tijorat banklari va birjalarda valyuta oldi-sotdi operatsiyalari. Bu valyuta dilingi deyiladi. Hozirgi kunda, operatsiyalarning asosiy qismi naqd pulsiz holda amalga oshiriladi. Bir bankdan boshqasiga pul o‘tkazish vakillik hisobvaraqlar orqali amalga oshiriladi. Banklararo amaliyotda LORO (Siz bizda) va NOSTRO (biz Siznikida) hisobvaraqlari mavjud. Tijorat banklarining depozit-kredit deb nomlanuvchi, valyuta mablag‘larini jalb qilish va joylashtirish bilan bog‘liq operatsiyalari. Bu operatsiyalar - o‘zaro kreditlash, o‘z va jalb qilingan mablag‘larni joylashtirish, kreditlarni taqdim etish, rasmiylashtirish va monitoring bilan bog‘liq banklararo operatsiyalardir. Tashqi savdo operatsiyalarida, xalqaro amaliyotda qabul qilingan turli shakldagi hisob-kitoblarda bank xizmati ko‘rsatish; Oltin va fond instrumentlari (mulkchilik titullari, obligatsiyalar, ikkilamchi moliyaviy instrumentlar va h.k.) sotish yoki sotib olish maqsadida, moliya bozorida amalga oshiriladigan operatsiyalar. Bu operatsiyalarning barchasi investitsiya maqsadlarida, shuningdek, chayqovchilik yoki xejerlash (sug‘urta) maqsadlarida amalga oshiriladi. Banklar ushbu operatsiyalarni o‘z nomidan yoki mijoz topshirigiga ko‘ra amalga oshiradilar; Kredit (debit) kartochkalarining egalariga xizmat ko‘rsatish bilan bog‘liq operatsiyalar; Bank xalqaro transfertlari (dividend, foiz, pensiya to‘lovi, aliment, hadyalar, sayyohlarga xizmat ko‘rsatish va h.k.) amalga oshirish. Zamonaviy valyuta tizimi, uning ham hududiy (geografik jihatdan), ham vaqt jihatdan (kechayu-kunduz ishlovchi valyuta bozori), ham texnologik jihatdan (axborot texnologiyalari va tarmoqlarining yaxlitligi) globallashganligi bilan tavsiflanadi. Zamonaviy valyuta tizimining globallashuvining o‘ziga xos jihatlari quyidagilardan iborat: valyuta kurslari va foiz stavkalarining kutilmaganda va keskin o‘zgarishi bilan tavsiflanadigan bozor mexanizmi; bir tomondan, oldindan kutilmagan voqealarga (neft falajlari yoki Germaniyaning birlashuvi kabi) tezda moslashishga zarurat, boshqa tomondan, mamlakatlar hukumatlarining inflyatsion siyosat yuritishi va davlat qarzdorligi o‘sishi siyosatidan kafolatlovchi ma‘lum xalqaro tartibga solish instrumentlarini yaratish. Jahon valyuta tizimining eng asosiy xususiyati shundaki, u har doim o‘zgarib, rivojlanib turadi. Bu o‘zgarishlarning eng umumiy sabablari - jahon xo‘jaligini rivojlantirishdagi xalqaro hamkorlikning kuchayishi, tovar ishlab chiqarish va bozorlarning baynalminallashuvidir. Bugungi kunda uni tartibga solish mexanizmlarining doimiy o‘zgarishi va valyuta tizimining barqarorligi, valyuta tizimining evolyutsiyasi bilan qanchalik mos tushishiga bog‘liq.2 Xalqaro valyuta tizimlarining ma‘lum shakllari, ishlab chiqarishning rivojlanishi, xalqaro aloqalar, milliy pul tizimlari, jahon maydonidagi kuchlar nisbatiga, yetakchi mamlakatlarning manfaatlariga qarab belgilanmoqda. Jahon valyuta tizimining rivojlanish bosqichlari. Parij jahon valyuta tizimi (1867-1914y.) Pulning xalqaro almashuvi, xuddi pulning o‘zi singari qadimiy bo‘lsada, hozirgi shaklda valyuta bitimlarining paydo bo‘lishi XIX asr oxiriga borib taqaladi. Birinchi jahon valyuta tizimi - 1865 yilda to‘rtta G‘arbiy Yevropa mamlakatlari tomonidan tashkil etilgan va «Oltin andozasi» asosida faoliyat yuritgan - Lotin tanga ittifoqi hisoblanadi. Mazkur valyuta tizimi, rasmiy ravishda 1867 yilda Parij konferentsiyasida tan olindi va dunyoning 30 dan ortiq mamlakati tomonidan maxsus xalqaro shartnomaga imzo chekildi. Bu valyuta tizimi Oltin andozasi»ga ya‘ni, oltinni etalon (mezon) metall sifatida qabul qilishga asoslangan milliy pul tizimlarini birlashtirdi. Shuning uchun ham Parij valyuta tizimi «Oltin tanga andozasi» deb yuritila boshlandi. Bunga muvofiq, jahon puli oltin tangalar va oltinga konvertirlanadigan pullardan tashkil topgan edi. Oltin andoza tartibi bosqichma-bosqich uch shaklni boshdan kechirdi. 1914 yilgacha oltin tanga bosqichi, 1922 yildan 1929 yilgacha oltin qo‘yilma andozasini, 1944 yildan 1971 yilgacha oltin deviz andozasi. Oltin tanga andozasi davrida zarbxonalar oltin qo‘yilmalardan oltin tangalar ishlab chiqarish huquqiga ega edilar. Bu erkin tarzda va deyarli tekin amalga oshirilgan, shuning uchun ham, bu tangalar pul massasining asosini tashkil qilgan. Qog‘oz pullar xuddi oltin tangalar qatori muomalada bo‘lgan va ular oltinga to‘la konvertirlangan. Oltin bilan konvertirlanganlik doimo ta‘minlanishi uchun, qog‘oz pullar emissiyasi chegaralangan. Yangi tizimning dunyo bo‘ylab keng tarqalishi bilan, unga bo‘lgan ishonch ortdi. Bu amalda, xalqaro hisob-kitoblarda to‘lov vositasida oltin va boshqa shu kabi qimmatbaho metallarni olish yoki berish o‘rniga, xorijiy schetni debitlash yoki kreditlash orqali to‘lovni amalga oshirishga olib keldi. Valyuta dilerlari qo‘lida telegraf, telefon, teletayp kabi vositalarning paydo bo‘lishi, xalqaro valyuta savdosini professional darajada yuritishga imkoniyat berdi. Parij valyuta tizimi birinchi jahon urushigacha amalda bo‘ldi. Uning asosiy xususiyati, paritetlari oltinga nisbatan o‘rnatiladigan, belgilangan valyuta stavkalarida edi. Bu davlat tomonidan kafolatlangan bo‘lib, «valyutaning oltin pariteti» yoki «valyutaning oltin tarkibi» deb nom oldi. Oltin tanga andozasi davrida, oltin hisobiga ikkiyoqlama funktsiya amalga oshirilgan. Mazkur funktsiyalar: xalqaro hisob-kitoblarda tan olingan to‘lov vositasi sifatida hamda bir vaqtning o‘zida, ichki bozorda yagona qabul qilingan almashuv va to‘lov vositasi edi. Oltin ushbu funktsiyalarni ta‘minlashi uchun, quyidagi shartlar bajarilishi shart bo‘lgan: Markaziy bank oltinni, belgilangan kurs bo‘yicha, chegaralangan miqdorda sotishni va sotib olishni kafolatlashi. Oltin egasiga, davlat zarbxonasida tayyorlangan oltinni tanga va quyma shaklida har qanday miqdorda saqlashi. Oltin zahiralarni saqlash jarayoni esa, tezavratsiya degan nom olgan. Oltinning import va eksporti chegaralanmaganligi. Ushbu shartlarning bajarilishi, tangani metall qiymati va nominali har doim bir xilda bo‘lishi ta‘minlangan. O‘z-o‘zidan, oltin tanga andozasi sharoitida, likvidlilik - sanoat maqsadlari uchun zarur bo‘lgan oltinni ishlab chiqarish tezligi va oltinning miqdori bilan aniqlangan. Barcha valyutalar va oltin o‘rtasidagi yaqin bog‘liqlik, xalqaro hisobkitoblarni amalga oshirishda, ma‘lum ta‘sirini o‘tkazdi. Oltin andozasining avtomatik faoliyati deb ataladigan jarayon quyidagicha amalga oshdi: to‘lov balansida taqchillik mavjud mamlakat, ma‘lum miqdordagi oltinni chet elga olib chiqishi shart bo‘lgan. Bu muomaladagi pul massasini kamaytirib, deflyatsiyaga olib kelgan (deflyatsiya -muomaladagi pul massasi o‘sishini chegaralash jarayoni, inflyatsiyaning teskarisi). Va aksincha, bir mamlakatdan ikkinchi mamlakatga oltinning olib kelinishi, ikkinchisida inflyatsiyani keltirib chiqargan. Shu yo‘l bilan hosil qilingan narxlar o‘rtasidagi farq, oltin olib chiqilgan mamlakat uchun foydali hisoblangan. Eksportni kengaytirish, importni qisqartirish orqali, bunday mamlakat to‘lov balansini yaxshilagan. Shuningdek, tartibga solish jarayonida pul (oltin) taqchil bo‘lgan mamlakatda hisob stavkalarini oshirish va aksincha, pul (oltin) ortiqcha bo‘lgan mamlakatda hisob stavkasini tushirish qo‘llanilgan. Yuqoridagilar natijasida yuzaga keladigan kapital ko‘chishi, ikki mamlakat o‘rtasidagi to‘lov holati balanslanishiga yordam bergan. Oltin andozasi sharotida, birja almashuv kurslari juda tor chegarada +1%ga tebranishi mumkin edi. Bu holat yuqori va quyi «oltin nuqtalari», deb nom oldi. Rasmiy paritetdan bunday og‘ishishni, oltin oldi-sotdisi paytida fraxt va sug‘urta bilan bog‘liq xarajatlarning kelib chiqishi, tashiladigan oltin qiymatining +l%ini tashkil etganligi bilan tushuntirish mumkin. Agar, ma‘lum valyutaning almashuv kursi, o‘z paritetidan yuqori bo‘lsa, xorijiy valyutani sotib olishdan, oltinni tashib keltirish arzon hisoblangan. Debitor o‘z pulini oltinga almashtirib, qarz to‘lagan. Boshqa tomondan, agar valyuta kursi tushsa, kreditor qarzni oltin bilan to‘lanishini talab qilgan. Bu tizimda valyuta munosabatlari davlatning aralashuvidan xolis tarzda amalga oshirilganligidan hamda almashuv kursining tebranishi sezilarsiz bo‘lganligidan, valyuta riski past edi. Mazkur tizim 1914 yilgacha amalda bo‘ldi. Birinchi Jahon urushi yillarida yuzaga chiqqan iqtisodiyot uchun yirik hajmdagi zaruriy mablag‘lar, faqatgina qo‘shimcha pul chiqarish yo‘li bilan qondirilishi mumkin edi. Ichki bozorga salbiy ta‘sirini inobatga olib, ko‘pgina mamlakatlar oltin andozasiga asoslangan qoidalarni bekor qiluvchi chora-tadbirlarni qo‘lladilar. Bu esa, Parij Jahon valyuta tizimini amalda parokandalikka olib keldi. Genuya jahon valyuta tizimi (1922-1929y). Ikkinchi jahon valyuta tizimi 1922 yilda o‘tkazilgan xalqaro Genuya konferentsiyasi qarorining natijasi edi. Bu tizim - oltin andozasiga taalluqli bo‘lib, uning yangi ko‘rinishi «oltin qo‘yilma andozasi» hisoblanadi. Oltin qo‘yilma andozasi amal qilgan sharoitda, muomaladagi pullar yoki qisman, yoki to‘liq qog‘oz pullar edi. Huquqiy jihatdan, mazkur qog‘oz pullarni hohlagan paytda emission bankdan oltinga almashtirish mumkin bo‘lgan. Amalda esa, ushbu pullarning ma‘lum qismini shu yo‘l bilan almashtirish mumkin bo‘lgan. Emission bank, albatta, pulni to‘liq ta‘minlash uchun zarur bo‘lgan oltinni saqlashi shart emas edi. Belgilangan ta‘minot (oltin) qanchalik oz bo‘lsa, davlatning qo‘shimcha qog‘oz pullarni chiqarish imkoniyati shunchalik ko‘p bo‘lgan. Shu sababli, muomaladagi qog‘oz pul miqdori saqlanadigan metall pul miqdoridan yuqori bo‘lgan. Oltinga almashinadigan valyutalar sifatida dollar, frantsuz franki va funt sterling tanlandi. Genuya valyuta tizimi atigi 1929 yilgacha amalda bo‘ldi. Ushbu tizimning parokandalikka uchrashiga asosiy sabab, urushdan keyingi inflyatsiya ta‘sirida valyuta pariteti norealligining o‘sib borishi bo‘ldi. Aksariyat mamlakatlarda inflyatsiya sur‘atlarining turli darajada bo‘lishi, xalqaro narxlarga bog‘liqlikda nomutanosiblikning kuchayishiga olib keldi. Masalan, 1925 yilda funt sterling dollarga nisbatan 44 foizdan past bo‘lmagan baholanishga ega bo‘lgan. Ko‘pgina mamlakatlarda, iqtisodiyotning ichki va tashqi sohalarida dollar orqali muvofiqlashtirish sezilarli darajadagi inflyatsiyani keltirib chiqardi. Bitta valyutaning almashinuv kursining pasayishi, boshqalarining ham qayta baholanishiga olib keldi. Oldingi paritetni tiklash maqsadida, almashuv kursi ko‘tarilgan mamlakatlarda ham inflyatsiya yuz berdi. Natijada, yuzaga kelgan devalvatsiya barcha asosiy valyutalarga ta‘sir etdi.3 Ikki jahon urushi oralig‘ida xalqaro pul tizimi barqarorligini buzilishiga sabab bo‘lgan omillar, faqatgina inflyatsiya va devalvatsiya emas edi. 1931 yildan boshlab, butun jahon iqtisodiyotini falaj ahvolga solib qo‘ygan inqiroz tufayli, valyuta nazorati joriy qilindi. Asosiy ehtiyojlarni qondirish bilan bog‘liq, joriy to‘lovlarni amalga oshirishga yetarli xorijiy valyuta zahirasini ta‘minlash, nazorat qilishning asosiy vazifasi edi. Buning uchun, hukumatlar xorijiy valyutaning importi va eksporti ustidan nazoratni amalga oshirishlariga to‘g‘ri keldi. Haqiqatda, tizim uchta valyuta blokiga ajraldi: dollar, funt streng va frank hududli. Bular Ikkinchi jahon urushigacha amal qildi. Shuni alohida ta‘kidlash joizki, frank hududi, Afrikaning frantsuz tilida so‘zlashuvchi mamlakatlarida evro muomalaga chiqqunga qadar faoliyat yuritdi. Brettonvud jahon valyuta tizimi (1944-1972 yy.). 1943 yilga kelib, AQSH hamda Buyuk Britaniya erkin va barqaror valyuta tizimini barpo qilish uchun dastlabki qadamlarni qo‘ydi. 1944 yilning iyul oyida Bretton-Vuds shaxrida bo‘lib o‘tgan konferentsiyada, AQSH oltin andozasiga asoslangan kontseptsiyaga o‘tish tashabbusi bilan chiqdi. Shu vaqtning o‘zida, yangi xalqaro valyutani tartibga solish tizimi faoliyatini nazorat qilish uchun, Xalqaro valyuta fondi (XVF)ni tashkil etish to‘g‘risida qaror qabul qilindi. Yangi tartibning asosiy maqsadlari quyidagilardan iborat edi: barqaror almashuv kurslariga ega bo‘lgan, xalqaro valyuta tizimini tashkil etish; qattiq valyuta nazorati bekor qilinishi va barcha valyutalarning konvertirlanishiga erishish. Brettonvud tizimining asosiy tomonlari quyidagi tamoyillarni o‘z ichiga oladi: mamlakatlar o‘rtasidagi hisob-kitoblarda oltin o‘zining oxirgi pul funktsiyasini saqlab qoldi; Amerika dollari zahira valyuta sifatida qabul qilindi. U oltinga tenglashtirilib, boshqa mamlakatlarning valyuta qiymatini o‘lchash hamda xalqaro kredit to‘lovi vositasi sifatida qabul qilindi; boshqa mamlakatlarning Markaziy banklari va hukumatlari dollarni, AQSH xazinachiligidan 1 troya untsiyasi (31,1 g.) uchun 35 doll, kurs bo‘yicha almashishi mumkin edi. Bundan tashqari, hukumat organlari va xususiy shaxslar oltinni xususiy bozorlardan xarid qilishlari mumkin edi. Oltinning valyuta bahosi rasmiy kurs asosida belgilanib, u 1968 yilgacha sezilarli darajada tebranmagan; valyutalarning bir-biriga tenglashtirilishi va ularni o‘zaro almashtirish, oltin va dollarda ifodalanadigan rasmiy valyuta paritetlarida amalga oshirilgan; barcha mamlakatlar har qanday olingan boshqa mamlakat valyutasiga nisbatan, o‘z valyuta kursi barqarorligini saqlashi shart edi. Valyutaning bozor kursi, oltin yoki dollarda belgilangan paritetdan 1 foizdan ortiq u yoki bu tomonga og‘ishi mumkin emas edi. Paritetlarning o‘zgarishi, to‘lov balansidagi buzilishlar barqaror tus olsagina, mumkin hisoblanardi. Dollardan foydalanish ko‘lamining ommaviy tus olishi bilan, oltindan foydalanish hajmi keskin pasaydi; valyuta munosabatlarini davlatlararo tartibga solish, asosan, XVF tomonidan amalga oshiriladigan bo‘ldi. O‘tgan asrning 60-yillariga kelib Brettonvud tizimi, o‘sib kelayotgan jahon xo‘jaligining baynalmilallashuvi, TMKlarning valyuta sohasidagi chayqovchiligining boshlanishiga qarshilik qilardi. Oltin tartibidagi dollar andozasi tizimi, amalda asta-sekin dollar andozasi tizimiga aylanib bordi. O‘tgan asrning 60-yillariga kelib, AQSH iqtisodiyotidagi orqaga siljish, va asosan, G‘arbiy Yevropa va Yaponiya iqtisodiy qudratining o‘sishi natijasida dollarning qadri sezilarli darajada tushdi. AQSHdan tashqarida bo‘lgan dollar zahiralari yirik evrodollar bozorini tashkil qildi. To‘lov balansidagi yirik taqchillik, 1 untsiya uchun dollar narxini 35 dollarga oshishiga olib keldi. Valyuta tizimining larzaga kelishiga, shuningdek, turli mamlakatlarda turlicha iqtisodiy o‘sish yuz berganligi ham o‘z ta‘sirini o‘tkazdi. 1961 yil martida yuzaga kelgan sezilarli darajadagi ijobiy to‘lov balansi natijasida, nemis markasi va golland guldenining revalvatsiyasi yuz berdi. Bir paytning o‘zida, 1963 yildan boshlab, funt sterling qattiq bosim ostida qoldi. Ko‘rsatilgan barcha yordamlarga qaramasdan, uch yillik inqiroz davrida, 1967 yilga kelib, funt sterling pariteti 2,80 dan 2,40 dollargacha devalvatsiya qilindi. Buning natijasida oltinga bo‘lgan talab ortdi. Bularning barchasi oltinning kamayishiga olib keldi. Markaziy banklarni 1968 yilda oltin puli (ingl. )dan voz kechishga va oltin bozorining amerika sektoriga jamlanishiga olib keldi. 1960 yillarga kelib, AQSH to‘lov balansidagi taqchillik, oltin zahirasini 18 mlrd. dollarga, 1970 yillarda esa, 11 mlrd. dollarga kamaytirdi. Bir vaqtning o‘zida, AQSHga nisbatan xorijiy kreditorlarning talabi ancha o‘sib, 1970 yilda u AQSH ixtiyoridagi oltin zahiralaridan ikki marotaba ko‘p edi. 1971 yilning iyuniga kelib AQSH dollarni oltinga rasmiy bahoda almashtirishdan bir tomonlama bosh tortdi. Bu Brettonvud tizimining amalda bekor bo‘lishini bildirardi.4 Yamayka jahon valyuta tizimi (1976y.-hozirgi paytgacha). 1976 yili Kingstonda (Yamayka) bo‘lib o‘tgan XVFning navbatdagi yig‘ilishida yangi valyuta tizimiga asos solindi. Yamayka bitimining yo‘riqlari asosida, xalqaro valyuta mexanizmini tashkil etish tamoyillarini quyidagicha keltirish mumkin: oltinning qiymatni o‘lchash sifatida va valyuta kurslarini hisoblash vositasi sifatidagi tangar funktsiyasi bekor qilindi. Oltin erkin narx belgilanadigan oddiy tovarga aylandi. Bir vaqtning o‘zida u, yuqori likvidli aktiv sifatida maxsus tovar bo‘lib qolaveradi. Kerak bo‘lib qolganda, oltin sotiladi va undan olingan valyuta tushumidan to‘lov uchun foydalaniladi. Muomalaga SDR andozasi (Special drawing rights - SDR) - «maxsus qarzdorlik huquqi» kiritildi. Bundan ko‘zlangan maqsad, ushbu valyutalarni asosiy zahira avuari qilib, boshqa zahira valyutalarni, birinchi navbatda, AQSH dollari rolini pasaytirish edi. Mamlakatlarga valyuta kursi tartibini tanlash huquqi berildi. Mamlakatlar o‘rtasida amaldagi valyuta munosabatlari, ular milliy pul birliklarining suzib yuruvchi kursiga asoslana boshladi. Kurslarning tebranishiga, asosan, ikkita omil ta‘sir ko‘rsatar edi: a) valyutaning mamlakat ichki bozoridagi xarid quvvati, real qiymat nisbatlari b) xalqaro bozorlarda, milliy pulga bo‘lgan talab va taklif. O‘tgan asrning 90-yillariga kelib, suzib yuruvchi kurs omillarini tadbiq etish natijasida, xalqaro valyuta tizimini tashkil etishning quyidagi elementlariga asoslangan murakkab chizmasi paydo bo‘ldi; munosabatlarni saqlash kerak bo‘lgan alohida milliy valyutalar, asosiy tayanch birliklar sifatida tanlanadi, aniqrogi, o‘z valyuta kursini boshqa valyutaga bog‘lash; valyuta kurslarining tebranish darajasi bir xil emas, shuningdek, tebranish oralig‘i keng. Bunda, valyuta kursi, ayrim valyutalarga nisbatan ma‘lum oraliqda ushlab turiladi, boshqa valyutalarga nisbatan esa, erkin almashiladi. Boshqacha so‘z bilan aytganda, milliy valyuta pariteti, asosan, SDRga nisbatan ushlab turiladi. Amalda mamlaqatlaming valyuta tartibini e‘lon qilishlari turlichadir. 1988 yilda 58 mamlakat o‘z valyuta kursini, bitta asosiy hamkor mamlakat valyutasiga nisbatan o‘rnatishi haqida qaror qabul qilindi: amerika dollariga (39 mamlakat), frantsuz frankiga (14 frank hududi mamlakatlari) va boshqa valyutalarga (5 ta mamlakat). Yamayka bitimiga asosan, jamoa zahira valyuta birligi sifatida SDR tan olindi. SDRning qiymati dastlab, oltinga ko‘ra belgilangan (SDR=0,888671 sof oltin) bo‘lsa, 1974 yil 1 iyundan boshlab, SDR kursi «valyuta savati»ga nisbatan aniqlana boshlandi. SDR bo‘yicha depozitlar foiz keltiradi. Agar XVFda SDRdagi avuarlar assignovaniyadan ortiqcha bo‘lsa, mamlakat foiz oladi, aksincha, SDRdagi avuarlar assignovaniyadan kam bo‘lsa, foiz to‘laydi. U, a‘zo mamlakatlarga XVFda ajratilgan kvotalar asosida XVFdagi maxsus hisobvaraqlarda olib boriladi. Ushbu kvotalar, to‘lov balansidagi taqchillikni moliyalashtirish uchun, zaruriy valyutani sotib olishga ishlatiladi. Ammo, SDRning xalqaro hisob-kitoblardagi ulushi 6 foizga yaqin. Ko‘pchilik iqtisodchilarning fikricha, SDRga zahira valyutasi sifatida emas, balki ko‘proq darajada kredit sifatida qarash kerak. Lekin, SDR ham zahira, ham kredit valyutasi hisoblanadi. Shunday qilib, jahon valyuta tizimining uchta ko‘rinishi amal qilgan va oldinma keyin bir-birini o‘rnini almashtirgan. Ulardan birinchisi - «oltin tanga andozasi» tizimi - qonuniy jihatdan asosiy pul shakli rolini bajaruvchi oltinga asoslangan. Milliy birliklarning kursi oltinga qattiq bog‘langan bo‘lib, valyutalar bir-biriga oltin bilan ta‘minlanganligi orqali, qattiq kurs bo‘yicha taqqoslangan. Valyuta kurslarining e‘lon qilingan nisbatlardan og‘ishi + 1% dan ortmagan va «oltin nuqtalar» chegarasida bo‘lgan.5 Ikkinchi tizim - bu «oltin deviz andozasi» (Brettonvud valyuta tizimi) bo‘lib, u AQSH dollariga nisbatan valyutaning qattiq kursini o‘rnatish (og‘ishishlar chegarasi +1% oraliqda) orqali amal qilgan. AQSH dollarining kursi oltinga nisbatan qattiq o‘rnatilib, dollar shu kurs bo‘yicha oltinga konvertirlangan. Tizimning o‘zi esa, «oltin deviz andozasi» degan nom oldi. Genuya tizimini, oltin tanga va oltin deviz andozalari o‘rtasidagi oraliq tizim deyish mumkin. Uchinchi jahon valyuta tizimi - Yamayka valyuta tizimi, suzib yuruvchi, almashuv kurslariga asoslangan bo‘lib, «ko‘p valyutali andoza», yoki boshqacha - SDR andozasi deb nomlanadi. Mamlakat belgilangan, suzib yuruvchi yoki aralash valyuta kurslarini tanlashi mumkin. Bu, shuningdek, valyuta inqirozlarini keltirib chiqarish xususiyatiga ham ega. Yüklə 149,93 Kb. Dostları ilə paylaş:
|