bolani ismi bilan chaqirish;
bolaning tana a’zolarini ko’rsating va nomini aytish;
bolaga ko’proq tabassum bilan qarash, u bilan birgalikda ko’zguga qarash;
turli vaziyatlarda bolaning hissiyotlarini ta’riflab o’tish («Zarina ayiqcha kelganiga xursand bo’lyapti», «Shahzoda charchadi, uyqusi kelyapti);
bolaning harakatlariga ko’ra munosabatni bildirish.
|
bolaga o’zini ijobiy baholashida ko’maklashish: «men — yaxshi», men tirishqoq»;
bolani boshqalar bilan bo’lashishga o’rgatishni boshlash;
«o’g`il bolalar — kuchli», «qiz bolalar — muloyim» kabi stereotiplardan qochish;
«man etiladi» va «...mumkin emas» iboralaridan voz kechish; bolaga noto’g`ri harakatlar oqibatini tushuntirgan holda uni yo’naltirish («qum ko’zingga tushsa, ko’zing og`riydi»).
|
bolani boshqalar bilan muloqotda o’zini tanishtirishga odatlantirish;
bolani yutuqlari uchun albatta maqtash, yutuqlar kichikroq bo’lsa ham;
bola bosh bo’ladigan holatlarni tashkillashtirish;
tanbeh berishdan o’zini tiyish.
|
