Stararczowzroczność (presbyopia) (często mylona z nadwzrocznością starczą) – pogorszenie widzenia na bliskie odległości wynikającym ze zmniejszenia lub utraty zdolności akomodacji oka. Jest to proces fizjologiczny wynikający ze starzenia się organizmu, powodujący zmniejszenie elastyczności gałek ocznych i dotyczy osób zarówno z nadwzrocznością, krótkowzrocznością, jak i bez żadnej z tych wad wzroku. Oko miarowe daje na siatkówce ostry obraz obiektów w nieskończoności bez żadnej ingerencji mięśni ocznych. Jeśli jest inaczej to należy dobrać odpowiednie okulary, aby skorygować widzenie "do dali". Jednak zarówno dla oka miarowego jak i ze skorygowanym widzeniem "do dali" aby widzieć ostro obiekty z bliska (np. przy czytaniu) należy wprowadzić dodatkową moc optyczną o sile +3 dioptrii[1]. W tym celu mięśnie ściskają gałkę oczną, zmieniając jej kształt. Przy zupełnym zaniku elastyczności gałki ocznej dodatkową moc optyczną można wprowadzić jedynie za pomocą okularów o sile o +3 dioptrie większej niż siła okularów "do dali". W przypadku, gdy gałki oczne mają tylko częściowo zmniejszoną elastyczność potrzebna dodatkowa moc optyczna będzie zawierać się w przedziale od 0 do +3 dioptrii.