Mənim öz babam, anamın atası Müslüm kişi, qaçağ olub. 37-38 də hardasa bıları represiyada göndəriblər Qazaxıstana. Müharibə dövründə elə orda olub, müharibədən sora isə, hardasa 52-53-də oları belə bir qanun vardı, yəni yaşadığın məntəqədən 100 km aralıda ev qura bilərdin. Onnan yaxın gələ bilməzdin. Burda görsələr, səni təzədən tutub basardılar, göndərəcəydilər ora. Mənim babam da Səlyanda düşüb mənzil qurub. Ordan bizə 100 km-di. Həəə, hər bazar günü mənim anam, bırdan nənəmnən minirmişdər poyuza, gedirmişdər. Onun da dəmiryol stansiyasında bir balaca bıtqası var idi. Köhnə kətdərin liboyunda desəz Müslüm kişi, Qəriblərdən, onu hamı tanıyır. Deməg, Mərkəzi komitədən bi nəfər səhv eləmirəmsə, Telman Əliyevin atası olub. O sovetin vaxtında, hardasa 70-80-i illərdə, aktiv komunistlərdən biri olub, T.Əliyevin atası.
Bı Yardımlı yolunda, qaçax-quldurlar dolu olardı. Məəm babam da həmişə kasıb-kusuba əl tutardı. O adam da Yardımlıdan gəlirmiş. Yanında da da kimsə olub. Mən sizə danışıram, 1947-48-ci illərdən. Ümumiyyətlə, Yardımlıdan müharibəyə çox az adam gedib. O yevreylərin bi sözü var ee müharibə qutarannan sora qaçıb gəlib deyillər ki, adə müharibə idi, adə bəs bizə niyə deməmsüz. Həə, o kişi Yardımlıdan gəlirmiş, yanında da adyutantı zadı olur. O Şıxlar tərəfdə də qaçax-quldur çox olardı. Bılara da hücum eliyəllər. Bılara hücum eliyəllər, görəllər ki, varrı hallıdılar. Atdarı filanı var, geyimləri zadı, hücum eliyəndə, bu yannan mənim babam rəhmətdiy çıxar, vurar bıları yıxar. Həmin qaçaxları qovub, oları da gətirib evinə. Orda da olara çox gözəl qulluğ filan eliyiblər. Onnan sora da olar dostdaşıllar. Həmişə rəhmətdiy nənəm deyərdi, Teymur Əliyev dədəmin dostudur.