Mavzu: Ahmad Yassaviy ijodida tasavvuf g'oyalarining aks etishi reja

MUSTAQILLIK DAVRIDATASAVVUFONA ADABIYOTNING O‘RGANILISHI

Diniy-tasavvufiy adabiyot mumtoz adabiyotning ajralmas bir qismi bo‘lib kelgan. Bu adabiyot vakillari jamiyat taraqqiyoti, kishilik jamiyatining ma`naviy ongini shakllantirishga, rivojlantirishga munosib hissa qo‘shib kelgan. Chunki har qanday jamiyatning ijtimoiy-madaniy muhiti, o‘sha muhit yetishtirgan mutafakkirlarning fikr-qarashlariga asoslanib shakllanadi. Tariximizda nazar tashlaydigan bo‘lsak, bu sohada faoliyat ko‘rsatgan bir qator ijodkorlarimizni nomlarini aytish mumkin. Ana shunday ijodkorlardan biri, islom madaniyati yetishtirgan ulug‘ mutafakkir va ma’rifatparvarlardan biri Ahmad Yassaviy alohida o‘rin tutadi.

Ahmad Yassaviy ijodiga bo‘lgan befarqlik o‘tgan asrda yo‘l qo‘yilgan xatoliklarning mahsulidir. Chunki Ahmad Yassaviy, So‘fi Olloyor, Sulaymon Boqirg`oniy, Huvaydo, A. Navoiy, Z. M. Bobur va bir qancha mumtoz adabiyotimiz vakillari ijodining shakllanishi va rivojlanishida muhim rol o‘ynagan omillardan biri islom va uning asosini tashkil etgan Qur`oni Karim hamda Muhammad payg`ambar hadislaridir. Lekin adabiyotshunoslikda bu masala juda kam o‘rganilgan. Masalaga shu jihatdan yondoshadigan bo‘lsak, “Ahmad Yassaviy turkiy tasavvuf she`riyatining atoqli vakili. U “Devoni hikmat” asari bilan jahonning bir necha mamlakatlarida ma`lum va mashhur bo‘lgan. Boborahim Mashrab g`azallaridan birida “Ruhi jonim arshg`a yetdi men o‘zim osmoniman”, degan edi. Shu ma`noda Yassaviy Mashrabga o‘xshash shoirlarning rahnamolaridan, yuksak ruh donishmandi, uning ruhiy olami murakkab va ziddiyatli bo‘lib, bular ijodiyotida butun teranligi bilan aks etgandir”
Biz bilamizki, har bir ijodkor o‘zi yashagan ijtimoiy-madaniy muhitning ta’siri ostida o‘z fikr-qarashlarini shakllantiradi.
Bugun Ahmad Yassaviy ijodi haqida gapirar ekanmiz, uni bir umr xudo yo‘lida fidokor xizmat qilganligini aytmay bo‘lmaydi. Shoir umri davomida islom dinini, uning farzu-sunnatlarini targ`ib etdi.
Ahmad Yassaviy turkiy tilda yozgan hikmatlari bilan ko‘proq dong taratgan. Tariximizga nazar tashlaydigan bo‘lsak, mutafakkirlarning fikr-qarashlarini yaxshiroq anglash uchun ular yashagan ijtimoiy-madaniy muhitni bilish kerak. Chunki ularning dunyoqarashlarida o‘sha davr tabiiy, ijtimoiy-iqtisodiy va madaniy jarayonlarining muayyan ta’sirlari iz qoldiradi. Shu bilan birga, mutafakkirlar o‘z fikr va nazariyalari bilan muhitlarini o‘zgartirar va hatto ijtimoiy jihatdan yo‘nalish baxsh etadilar. Ya’ni, ijtimoiy muassasalarining shakllanishi va faoliyatiga ta’sir o‘tkazadilar.
Arablar isti’losidan keyin Islomni qabul qilgan turkiylar bu dinni tarqatish va islom madaniyatini rivojlantirishda faol ishtirok etdilar. Markaziy Osiyoda uzoq davom etgan kuchli bir islomiy davlat qurilmagan bo‘lsa ham, bu din Markaziy Osiyo xalqlari orasida hamjihatlikni ta’minlovchi dunyoqarash hamda e’tiqod tizimi o‘laroq muhim rol o‘ynadi va hanuz bu vazifasini davom ettirmoqda.Ahmad Yassaviy yashagan davrda Markaziy Osiyodagi siyosiy vaziyat barqaror emas edi. Shunga qaramay, Malikshohdan keyin Xuroson va Movarounnahrni birlashtirgan Sulton Sanjar vafot etgach Xorazmshohlar davlati saljuqiylardan qolgan bo‘shliqni to‘ldirishda ancha muvafaqqiyat qozondi. Yassaviy yashagan hududda saljuqiylarga tobe bo‘lgan qoraxoniylar hukmronlik qilishar edi. Avvalgi hukumat singari qoraxoniylar ham olim va shoirlarni qo‘llab-quvvatladilar. Natijada, Sharqiy Turkiston va Markaziy Osiyoning Qoshg‘ar, Balasog‘un, Buxoro va Samarqand kabi yirik shaharlari ilm va madaniyat markazlariga aylandi.
Arab isti’losidan keyin islom diniga e`tiqodi kuchli, Muhammad payg`ambarimiz izidan boruvchi kishilar fazilatli kishilar hisoblangan. Bunday kishilar o‘z o‘rnida turli nomlar bilan: sahoba, tobiun, atbo ut-tobiunlar deb atalgan Bulardan so‘ng turli qarashlari bir-biriga zid bo‘lgan oqimlar paydo bo‘lgan.
Xalq orasida o‘zlarining dinga nisbatan kuchli e`tiqoddaligi bilan ajralib turgan so‘filar alohida ajralib chiqdilar. “Demak, tasavvuf bid`at, g`aflat, dunyoparastlik haqidagi parokandaliklarga qarshi bo‘lgan xolis niyatli kishilarning maslagi o‘laroq tug`ilgandir”
Tasavvuf bir jihatdan shaxsning Yaratuvchisiga, o‘ziga, yashab turgan jamiyatdagi muhitga va hatto barcha maxluqotga nisbatan yuksak munosabatini aks ettiruvchi “irfon” saviyasini yuksaltiradigan bir muassasadir. Yassaviy va boshqa mutasavviflar kishilarning irfoniy va tarbiyaviy darajalarini oshirishda katta rol o‘ynadilar.
Shoir yashagan davrda Markaziy Osiyoda iqtisodiy hayot asosan dehqonchilik va savdo-sotiqdan iborat edi. Islomning kirib kelishi bilan o‘lkada tijoriy aloqalar rivoj topa boshladi. Buyuk ipak yo‘li guzargohi bo‘lgan bu hududda savdo faoliyatlarining kuchayishi tufayli dehqonchilik rivojlandi. Buxoro va Samarqand kabi madaniyat markazlari ayni vaqtda tijorat va hunarmandchilikning ham o‘choqlari edi. Yassaviyning islom dunyosiga doir keng ma’lumotga egaligini, o‘sha paytda o‘lkadagi savdo aloqalarining yaxshi yo‘lga qo‘yilganligi bilan bog‘lash mumkin. Islom olamida tijorat erkin yo‘lga qo‘yilgan davrlarda ilm-ma’rifat rivoji ham surat bilan taraqqiy etgan.
Arablar istilosidan keyin islom dinini qabul qilgan O‘rta Osiyo xalqlari yangi bir madaniyat va ma`naviyat maydoniga kirgan edilar. Mana shu davrda tasavvuf shakllandi va keng rivojlana boshlandi. So‘fiylik va tasavvuf tariqatlari yuzaga keldi. Yuqorida ta`kidlab o‘tganimizdek, eramizning birinchi asridan boshlab bu dunyo mol-dunyosi nafsiga berilgan oqimlar alohida bo‘lib chiqdilar. Sof islom yo‘lidan borib, besh vaqt namoz, ro‘za kabi islom ruknlariga amal qiluvchilar so‘filar deb ataldi. So‘filar xalq orasidagi Haqning e’tiborli qullari hisoblangan.
“Xo‘sh, tasavvuf o‘zi nima?Diniy-axloqiy ta`limotmi yoki falsafami? Nima deb qarash kerak tasavvufga: dunyoni bilish va idrok etish yo‘li debmi? Yoki tarkidunyochilik debmi?” singari bir qator savollar tug`ilishi mumkin. Hindistonlik professor Inoyatxon yozadi: “Qat`iy aytganda, tasavvuf din ham emas, falsafa ham emas. U deizm ham emas, ateizm ham emas. Umuman shularning ortasida turadi va ular orasidagi yetishmovchiliklarni to‘ldiradi”. Tasavvuf ruhini hech ikkilanmasdan islomiy ruh deyish joiz. Chunki tasavvuf, birinchi galda, islom haqiqatlarini qalb va vijdon orqali bilish va his qilish ilmi. Lekin ayni paytda Odam farzandlariga ato etilgan boshqa bir qator dinlarning sof mohiyatini ham o‘zida mujassamlashtirgan”.
Markaziy Osiyoda madaniy hayot avj olgan bir davrda Ahmad Yassaviy yashab ijod etdi. Mamlakatda siyosiy hukmronlik tez-tez almashib turganiga qaramay, madaniy hayot barqarorligi davom etavergan. Taxtga kelgan har podshoh ilm-madaniyatni qo‘llab-quvvatlab, o‘z atrofida ilm ahlini to‘plashga katta e’tibor bergan. Shu tufayli yuz yillar mobaynida islom olami va turkiy dunyoga kuchli ta’sir ko‘rsatib kelgan Markaziy Osiyo islomiy madaniyati XII asrda ham muhim o‘zgarishni boshidan kechirgan. Bu davrda Buxoro xonlari shahardagi madrasalar faoliyatiga alohida e’tibor bilan qaraganlar va ular minglab talabalarning ta’lim olishlariga yordam qo‘lini cho‘zganlar. Yassaviy xuddi shu davrda yashab, ijod qildi. Ustozi va murabbiy shayx Yusuf Hamadoniy o‘z davrining ilg‘or olimlaridan bo‘lib, shogirdi Xoja Ahmadning shar’iy va tasavvufiy bilimlarni egallashiga kuchli ta’sir ko‘rsatgan.
Ma`lum bir ijtimoiy tuzum davrida barch diniy-tasavvufiy adabiyot vakillari singari Ahmad Yassaviy ijodiga munosabat ham haqiqatdan chekingan holda yondoshilib kelindi. Chunki biz istaymizmi, istamaymizmi Yassaviy hayoti va ijodini tahlil qilishda shoir yashagan davr bilan hisoblashishimiz zarur bo‘ladi. Ahmad Yassaviy Xudoga sig`ingan, islom diniga sodiq bo‘lgan. Xoja Ahmad Yassaviy Markaziy Osiyoning ijtimoiy-iqtisodiy, siyosiy va madaniy hayotida muhim mavqeyga ega bo‘lgan. Mustaqillik yillarida ko‘pgina mutafakkirlar qatori Yassaviy shaxsiyati va ijodiyotiga qiziqish ham kuchaydi. Prezidentimiz Islom Abdug‘aniyevich Karimov o‘z nutqlaridan birida Yassaviy haqida shunday degan edilar: “Ulug‘ bobomiz Xoja Ahmad Yassaviy ruhi poklariga ehtiromimiz benihoya. Bugun ularning insonni ma’naviy yetuklikka chorlovchi diniy, axloqiy va huquqiy hikmatlari qaytadan jaranglay boshladi”
Haqiqatda ham, istiqlol davriga kelib insonni ma`naviy yetuklikka chorlovchi diniy, axloqiy hikmatlarga ehtiyoj sezilmoqda.Turkiy til go‘zal, qudratli, ta’sirchan va bag‘ri keng tildir. Qadim zamonlarda bu tilda buddaviylik, moniy diniga doir matnlar sharhlangan. Bu tilda boshqa dinlarning haqiqatlarini ifodalovchi she’rlar yozilgan. Ammo Ahmad Yassaviy o‘z ona tilini ilk bor tariqat til maqomiga ko‘tardi. Uni arab va fors tasavvuf tili davrasiga qo‘shdi. Shuning uchun Piri Turksitoniyning she’rlaridagi har bir so‘z, har bir ibora islom haqiqatlari qadar muqaddas, nurli va ilohiydir. Buni Alisher Navoiyning mana bu fikrlaridan ham bilish qiyin emas: “Xoja Ahmad Yassaviy – Turkiston mulkining shayxul mashoyixidur. Maqomati (darajasi) oliy va mashhur, karomati matavoliy (hayratlanarli) va nomahsur (chegarasiz) ermish... Turksiton ahlining qiblai duosidir”
Ahmad Yassaviy hozirgi Turkiston, oldingi Yassi yaqinidagi Sayram shahrida tavallud topgan.
Yassaviyning yashash muddatini 75-85 atrofida belgilagan olimlarning taxminlari haqiqatga yaqinroqdir.
Xullas, Yassaviy XI asrning ikkinchi yarmida Sayramdagi eng nufuzli oilalardan birida, ma’rifatli va javonmardlikka ixlos-e’tiqodi bilan shuhrat taratgan Shayx Ibrohim oilasida tug‘ilgan. Onasi Shayx Ibrohimning xalifasi Muso Shayxning qizi Oysha xotun edi. Bu oilada avval bir qiz tug‘iladi. Unga Gavhar Shahnoz deb nom qo‘yishadi, Ahmad tavallud topgach, ko‘p o‘tmay onasi vafot etadi. Yetti yoshida esa otasidan ajraladi va uning tarbiyasi opasi Gavhar Shahnoz zimmasiga tushadi. Keyin ular Yassiga ko‘chib borishadi. Yassida yashagani uchun “Yassaviy” taxallusi bilan tilga olinadi. Yosh Ahmad birinchi ustozi Arslonbob bilan uchrashadi, undan tahsil oladi.“Bob” arabchada “eshik” ma’nosini ifodalaydigan so‘z bo‘lib, turkchada bu kalima islom dini targ‘ibi uchun fidoiylik ko‘rsatganlarga beriladigan bir laqab bo‘lgan. Alisher Navoiy Farg‘onada “ulug‘ mashoyixni Bob derlar”, - deydi. Shuningdek, “bob” va “bobo” so‘zlari shayx, pir, valiylarga nisbatan ham qo‘llanilgan. Ahmad Yassaviy Turkistondagi boblarning eng buyugi, deb e’tirof etilgan Arslonbobdan tahsil olgan. Arslonbob tirikligidayoq Ahmad Yassaviyni Buxoroga borib, tahsilni davom ettirishga da’vat etgan edi. Ustozining vafotidan so‘ng Yassaviy bilimini oshirish uchun Buxoroyi sharif tomon yo‘l oladi. U Buxoroda, eng avvalo, diniy va tasavvufiy ilm sirlarini chuqur egallashga kirishadi. Arab tili bilan bir qatorda forsiy tilni ham puxta o‘zlashtiradi. Zamonasining peshqadam olimi va so‘fiysi Shayx Yusuf Hamdoniyga murid bo‘ladi. Hamadoniy mutasavvif bo‘lish bilan birga hadis olimi ham edi. Shu bois aytish mumkinki, Yassaviyning hikmatlari va ta’limotidagi oyat va hadis ta’sirlarining manbalaridan biri muqaddas ustozidan olgan darslaridir. Hamadoniyning ta’lim-tarbiyasi bilan qisqa vaqtda yuksak saviyalarga erishib, uning uchinchi xalifaligiga yetishadi.Hamadoniy vafotidan so‘ng bir muddat uning ishini davom ettiradi, “irshod va da’vat maqomi” qo‘lga kiritilgach, Yassiga qaytib, yangi bir tariqatga asos soladi. Yassaviylik nomi bilan dong taratgan bu tariqat bir turk mashoyixi tomonidan turkiy xalqlar orasida bunyod etilgan ilk tasavvuf tariqati edi. Ustozi forsiyda so‘zlab, forsiyda yozganiga qaramay, Yassaviy o‘zi mansub bo‘lgan turkiy tilda ijod qiladi. Bilim va ma’rifatini shu til bilan ommaga yetkazadi. U hikmatlarida badiiyatga ortiq darajada e’tibor qilmaydi, chunki uning g‘oyasi to‘rtliklar orqali ommaga islom arkonlarini tushuntirish edi. So‘zlari va she’rlari bilan ko‘chmanchi turkiy qavmlarga islomiy asos-qoidalarni o‘rgatar ekan, avvalombor bu qoidalarga o‘zi amal qildi.
Imom Muhammad Hanafiy ibn Ali avlodidan bo‘lganligi uchun ham “Xoja” laqabi berilgan Yassaviy hazratlari “Ahmad Yassaviy”, “Xoja Ahmad”, “Xoja Ahmad Yassaviy”, “Qul Xoja Ahmad” singari ismlar bilan tilga olingan. Yassaviyning Ibrohim ismli o‘g‘li, Javhar Xushnoz, Javhar Shahnoz ismli qizlari bo‘lgan. Naslu nasabi Javhar Shahnoz orqali davom etgan. Yassaviy tirikchiligini qoshiqtaroshlik qilib o‘tkazgan va boshqalarga ham halol mehnat qilib kun kechirishni targ‘ib qilgan.
Yassaviy 63 yoshga kirganda, Muhammad (s.a.v) dan ortiq umr ko‘rishni xohlamay, yer ostiga chillaxona qazdirib, umrining oxirigacha o‘sha yerda hayot kechirgan. 1166-yilda vafot etgan Yassaviy qabri ustiga oradan ikki asr o‘tgandan keyin Amir Temur katta maqbara qurdiradi. Bu maqbara musulmon xalqlarining muqqaddas ziyoratgohlaridan biriga aylangan.
Ahmad Yassaviyning buyukligi, avvalombor, uning tasavvufiy tushunchalarini nihoyatda teran anglaganligi, bularni o‘zida mujassam etgan buyuk mutasavvif va komil bir xurshid bo‘lganligi bilan belgilanadi. U tasavvufiy bir maslak bilan Haqqa qullik qilgan, ixlos va taqvoning cho‘qqisiga ko‘tarilgan, shariat, tariqat, ma’rifat va haqiqat maqomlariga yetishgan, zohiriy va botiniy ilmlaridan voqif bir Haq oshig‘i, ko‘ngillarni fath etgan zabardast siymodir. Uni ulug‘lik maqomiga ko‘targan xislatlar ana shulardir.
Islomni qabul qilgan turkiy xalqlar olamidagi to‘qson to‘qqiz ulug‘ mutasavvif donishmandlar shayxi, Xuroson va Movarounnahrning valisi deb atalgan Xoja Ahmad Yassaviyning eng mashhur shogirdlari quyidagilardir:

Hakim oto,

Mansur oto,
Zangi oto,
Shayx Luqmoni Parranda
Bahouddin Naqshband Hakim otosilsilasi orqali, Qosim Shayx Karmanagiy esa Zangi oto silsilasi orqali Ahmad Yassaviy tariqatiga bog‘lanadilar.
Ahmad Yassaviy turkiy adabiyotda hikmatnavislik an`anasini boshlab berdi.Yassaviy asos solgan Yassaviylik tariqati tasavvufdagi boshqa tariqatlardan deyarli farq qilmaydi. Uning asosiy farqlanuvchi jihati tilidadir. Unda islomiy tasavvuf g‘oyalari ilk marta turkiycha talqin etilgan edi. Yassaviyning ikkinchi bir o‘ziga xos va muhim tomoni, uning Qur’oni Karimni tayanch manba bilib, forsiy tildagi tasavvuf tajribalaridan ijodiy foydalanish bilan bir qatorda turkiy axloq, qadimiy turkiy dunyoqarash va ishonchlardan yiroqlashmaganligidir.
Yassaviy tariqati shoir hayotlogidayoq turli o‘lkalarga tarqala boshladi, uzoq o‘lkalarga muridlarini jo‘natib, o‘z tariqatini keng tarqatishga harakat qildi. U riyozat, chilla, zikr va mujohadaga kuchli ahamiyat berib, hayotining aksar qismini chillaxonalarda o‘tkazdi.
Yassaviya tariqatiga xojagon tariqati deb nom berilgan edi. Uavval Sayxun va Toshkent hududida, keyinroq Xorazm, Movarounnahr, Xuroson, Ozarbayjon va Onado‘li diyorlarida keng tarqaldi. Bu tariqat keyinchalik naqshbandiya tariqati doirasida davom etdi. Turkiy qavmlarning islom diniga kirishida Yassaviya tariqatining buyuk hissasi bor.
Yassaviy o‘z fikr-qarashlarini xalq ommasiga asosan she’riy shaklda yetkazdi. She’rlar asosan to‘rt misradan iborat bo‘lib, oxirgi misralar qofiyalangan. Bu og‘zaki she’rlarni o‘zidan keyin muridlari nasldan naslga yetkazib keldilar. Uning “Devoni hikmat” majmuasining qadimiy nusxasi topilmagan. Mavjud nusxalarning qadimiysi XVII asrga oiddir. “Devoni hikmat” dagi she’rlar to‘liq Yassaviyga mansubligi ehtimol bo‘lsa ham, she’rlarning mazmun mohiyati to‘la ma’noda unga tegishlidir. Muridlari hurmatli ustozlarining nasihatlarini nasldan naslga yetkazib, hikmatlardagi shakl va ma’noni saqlab qolishga uringanlar.
Ahmad Yassaviy birinchi bo‘lib hikmatnavislik an’anasini boshlab bergan ijodkor. Yassaviy hikmatlarining bosh fazilati va xosiyati shundaki, ular, eng avvalo, she’rxonni birlik kuchiga ishontiradi, ilohiy birlik shavqi bilan ko‘ngilni poklaydi. Yassaviy hikmatlarini o‘qigan kishi go‘zal axloq va yaxshi amal, yuksak orzu mahbubiga aylanadi, asta-sekinlik bilan bo‘lsa-da, o‘tkinchi dunyo da’volaridan yiroqlashib, ma’no va mohiyatga yuz buradi. Chunki Ahmad Yassaviy ko‘zlagan bosh maqsad orifona maqsad bo‘lgan. Shuning uchun u o‘z ijod namunalariga hikmat nomini bergan.
Mutasavvif shoirlar, jumladan, Ahmad Yassaviy uchun ham hikmat laduniy mohiyatga egadir. Forobiyning ta’kidlashicha, hikmat beshigi faylasuflarning ongi emas, payg‘ambarlarning ko‘nglidadir. Qur’onning “Baqara” surasida bunday deyilgan: “U, ya’ni fazli karami keng Olloh o‘zi istagan kishilarga hikmat beradi. Kimga hikmat berilgan bo‘lsa, muhaqqahki, unga ko‘p yaxshilik berilibdi”. Luqmon surasining 12-oyatida, “Aniqki, biz Luqmonga hikmat ato etdik” deyilgan. Shu ma’noda ko‘p mutasavviflarga Luqmoni hakim o‘rnak bo‘lgandir. Yunus Emroning: “O‘qib hikmat ilmini Luqmon o‘layin bir zamon”, deyishi shunchaki orzu bo‘lmagan, albatta. Ahmad Yassaviyda ham hikmat – “ilmi laduniy”, ya’ni ilmi g‘aybi haqoyiq va ilohiy sirlarni kashf etmoq va ifodalamoq mazmuniga teng.
Ahmad Yassaviyda hikmat aytish istagi ilohiy-ruhiy ehtiyoj sifatida juda yoshligidan paydo bo‘lgan deyish mumkin. Lekin boshqa bir o‘rinda:
O‘ttiz to‘rtda olim bo‘lib, dono bo‘ldim,
Hikmat ayt deb subhon aydi, go‘yo bo‘ldim,
deydiki, uning “ichi-toshi haq nuriga” to‘lgan ayni o‘sha vaqtlarda ilohiy ma’no va tuyg‘ular hikmatga aylanganligi ehtimoldan xoli emas.
Turkiy adabiyot asavvuf yo‘nalishida komillik yo‘lida boshidan kechirgan ruhiy-ma’naviy hodisalarni tarjimayi hol tarzida ifoda etish holatlarini ham uchratish mumkin. Masalan, Imom G‘azzoliy “Al-Munqiz” asarida xuddi ana shunday ruhiy o‘zgarishlarni go‘zal bir yo‘sinda bayon etgan. Uning yaqin maqomiga ko‘tarilishdagi izlanishlari, taqlid noqisligidan qutulish uchun intilishlari ulug‘ bir insoniy zafardir Ahmad Yassaviy ham “Devoni hikmat”ida o‘z ruhiy-tarixini tarjimayi hol tarzida bayon etgan va yilma-yil yuzaga kelgan ruhiy tajribalarni juz’iy unsurlarigacha ko‘z o‘ngimizda namoyon etgan.
Xudovando, meni solg`il o‘z yo‘lingo,
Nafs ilgida xarob, ado bo‘ldum mano.
Fisqu fujur to‘lib-toshib, haddin oshti,
Farqob bo‘lib isyon ichra qoldim mano.