Kamança Kamanla çalınan simli musiqi alətidir. Müxtəlif növləri başqa adlarla Şərq və Orta Asiya xalqları arasında
yayılmışdır. Kamança ifaçılığının Azərbaycanda yüksək inkişafı XIX əsrin ikinci yarısından başlayaraq
xanəndəlik sənətinin inkişaf etməsi ilə bağlıdır.
İlk nümunələri balqabaqdan, hind qozundan hazırlanar, fil sümüyü ilə bəzədilərmiş. bir və ikisimli
kamançanın nə vaxtsa yaylı qopuzdan formalaşması güman edilir. Kamança Orta əsr klassiklərinin əsərlərində
geniş təsvir olunmuşdur. XVI əsr Təbriz rəssamlıq məktəbinin nümayəndəsi Mir Seyid Əlinin “M usiqi məclisi”
rəsm əsərində bərbət, dəf və kamança alətləri təsvir edilmişdir.
Əbdülqadir Maraği əsərlərində başqa musiqi alətləri ilə yanaşı, kamançanın da
adını çəkmiş və onun haqqında məlumat vermişdir. XVII əsrdə Azərbaycana
səyahət etmiş alman səyyahı E.Kempfer kamançanın üçsimli və bəzən də dördsimli
alət olduğunu, çox gözəl səs tembri ilə səsləndiyini qeyd edir. Nizami Gəncəvinin
“X osrov və Şirin” poemasında kamança belə təsvir edilir:
