Şirmayı inam v ə m əhəbbətlə çalırdı. Dinləyənlərin üzündə səmimi və sadə bir təbəssüm vardı. Analar v ə atalar hər bir uşağın məharətinə sevinirdilər. Qüdrət özü de heyrət içində donmuşdu. İlk dəfə idi ki, Şirmayının çalmasına belə diqqətlə qulaq asırdı: “Afərin, qızım!” deyə dodaqal- tında onu tərifləyirdi. - Bu qız sizındirmi? - deyə yan tərəfdən bir qadın soruşdu. 300
Qüdrət dönüb baxdı. Qadını tanımadı. Balkonda da boş yer qalma mışdı. - Bax, bu qızdan gözəl pianoçu çıxacaq! - deyə həmin qadın, yanında durmuş başqa bir qadına baxdı. - Mən onu məmnuniyyətlə öz sinfimə götürərəm! Qüdrət qadından soruşdu: - Yaxşıdır, hə? - Bəli, bəli, — deyə qadın heyranlıq əlaməti olaraq başını qaldırıb saldı. Qüdrət qadını yalnız indi tanıdı: məşhur musiqi müəlliməsi Şeyda xanım idi. Şirmayı son akkordları vurub ayağa qalxdı v ə yüyürə-yüyürə səh nəni tərk elədi. Salondakılardan heç bir səs çıxmadı. Şirmayıya əl çalan yox idi. Qüdrətin alnım soyuq tər basdı. O, dinləyənlərə baxdı. Sükut davam edirdi. Birdən sürəkli alqışlar qopdu, İndiyə qədər çalan uşaqlardan birini də bu qədər çox alqışlamamışdılar. “Bis, bis!” deyə qışqırırdılar. Qüdrət yaylığı ile alnının tərini sildi... 8
Bu zaman dənizdə tufan daha da şiddətlənmişdi. Hər tərəf zülmət içində idi. Əgər sahil boyunda Bakının x ə fif v ə bozumtul bir dumana bürünmüş sayrışan işıqlan görünməsəydi, Tahir də, briqada üzvləri də dünyanın sonu yaxınlaşdığını güman edərdilər. Bütün qurğu yerindən sarsılıb uçmaq dərəcəsinə gəlir, mexanizmlərin səsi tufanın qorxunc uğultusuna qarışırdı. Lakin qazıma işi eyni sürətlə davam edir, proyekt dərinliyinə yetişmələrinə çox az qalırdı.
