Şer məktəbinə tələbə gəlsən
S
əni götürmərəm birinci sinfə.
Rüsvay el
əmisən bizi min dəfə
Əl çək, xalası göyçək!
Şer nə əyləncədir, nə də oyun-oyuncaq!
Bir d
ə məsəl var... anla,
Qırx yaşında öyrənən gorunda çalar ancaq.
(95, 150)
120
S
ənəti şöhrətə yedək olanlar,
Sonsuz
olduğunu gorunda anlar (102, 17).
Frazeoloji
novatorluğun şeir dilindəki mühüm bir keyfiyyəti
onun
daxili
semantik
mahiyy
ətinə
hopmuş
b
ədii
ümumil
əşdirmənin
genişliyindəndir,
onun
ideya-estetik
qüvv
ətindəndir. Şeirin ideya-emosional məğzi əksər hallarda
frazeoloji novatorluqla ifad
ə olunur. Müəyyən cəhətdən
d
əyişikliyə məruz qalmış frazeoloji vahidlərin semantik
tutumluluğu bir də ondan ibarətdir ki, bir sıra hallarda şair xalq
dilind
əki idiomatik ifadələrin formasını mənimsəyərək sintaktik
sxemini
olduğu kimi saxlayır. Köhnə qəlibin daxilində leksik
vahidl
ərdə müəyyən əvəzetmə əməliyyatlarından sonra da ilkin
m
əna siqləti özünü mühafizə edir. Lakin sənətkarın əlavə etdiyi
yeni çalarlar onun
semantikasını bir qədər də zənginləşdirir: bu
d
əyişmələr üslubi əhəmiyyət kəsb edir, geniş lirik əhatəsi ilə
b
ərabər poetik təsir dairəsini də artırır. Bu üslubi priyom xalq
dilinin z
əngin təcrübəsini mənimsəmə vasitəsidir və frazeoloji
novatorluğun estetik dəyərini aşkara çıxarmaq baxımından, onun
estetik keyfiyy
ətlərini təyin etmək nöqteyi-nəzərdən zəruridir.
Frazeoloji novatorluq b
ədi dili koloritli edir, nitqə qüvvə və
k
əsər verir. Bu istiqamətdə frazeoloji aktuallaşmanın fəallığını
qorumaq v
ə inkişaf etdirmək sahəsində təfəkküründə şeiri xeyli
iş gördü, sənətkarlıq mədəniyyətini yüksəltmək yolunda səmərəli
n
əticələr əldə etdi: şeir yaradıcılığıının poetik mənzərəsində
ənənəvi idiomlar uyarlı söz-rəng əhatəsinə düşdüyündən şairin
novatorluğu təzəliklə ənənviliyin peyvəndində aşkarlanır.
Xalqa arxalanan xalqsev
ərlərin
Özü d
ə xalq üçün arxaya döndü.
Xalqa
arxasını çevirənlərin
Arxası həmişə yerdə süründü (102, 15).
Ür
əyinin içinə
Üzünün çölün
ə
121
Çalın-çarpaz qırışlar çəkilib,
B
əbəyinin nuruna yorğunuq əkilib.
...
Qocalıq meymunluq deyil.
Ömrün
ən göyçək dövrüdü qocalıq.
Buna saç-saqqal
ağlığı deməzlər
Ağlın ağ çiçək dövrüdü qocalıq (82, 139).
Poeziya lirik «m
ən»in estetik cəhətdən özünütəsdiq
formasıdır və qələm sahibinin yetkinlik dərəcəsi, milli təbiətinin
çoxc
əhətli məzmunu frazeoloji dil materiallarına yaradıcı
münasib
ətlə müəyyənləşir. «Şairin dil yaradıcılığı ilə bağlı əl-qol
atdığı yer frazeoloji sahədir. Burada da aforizm yaradıcılığı nis-
b
ətən daha vüsətlidir. Sənətkar müəyyən ümumiləşdirmələr
əsasında oxucusuna həyat haqqında müdrik söz deyir. Yazıçı-
şairin bu müdrik sözü məzmunca atalar sözlərinə və məsəllərə
uyğundur. Hətta bir çox hallarda bu aforizmlərin xalq
yaradıcılığında atalar sözləri şəklində qarşılıqları olur, sənətkar
xalqda ola
nı təzələyir, müəyyən bədii şəraitə görə konkretləşdirir
v
ə onun aforizmi oxucunun təsəvvüründə verdiyi bədii lövhə ilə
bağlı həkk olunur. Bu improvizasiya olunmuş variant xalqdakı
il
ə yanaşı yaşayır, hətta bəzən ziyalı mühitində daha işlək mövqe
qazanır» (10, 6).
Zahiri strukturuna gör
ə, misralarda ənənəvi düzümünə və
t
əşkilinə görə frazeoloji birləşmələrdən o qədər də fərqlənməyən
aktuallaşmış idiomatik ifadələr qüvvətli poetik qənaətlər doğurur.
Misralarda onla
rın ənənəvi qurumu fikir, emosiya təzəliyinə qə-
tiyy
ən mane olmur. Ənənəvi forma daxilində söz sənətkarı
varlığa poetik baxışlarını canlandırır. Şeirin əsas poetik
m
ənalandırma formasına keçməklə aktuallaşan frazeoloji
birl
əşmələr ideyanı müəyyən bir cəhətdən dərinləşdirir və
konkretl
əşdirir. Aktuallaşan frazeoloji vahidlərdə poetik
q
ənaətlər ona görə güclü və emosionaldır ki, onlar bədii mətləbin
açılmasında üslubi başlanğıc rolunu ifa edirlər. Onların
122
m
əziyyəti sadəcə xalq müdrikliyinin təcəssümçüsü olmaqla bit-
mir, bu ifad
ələrin yaratdığı təəssürat və ovqat da onun üzərində
yüks
əlir.
Dostları ilə paylaş: |