Microsoft Word anton burini ziyouz com doc
Yüklə 145,39 Kb. Pdf görüntüsü
|
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
10 “Xo‘sh, buning uchun nima qilish kerak ekan?” “Har bir quti ustida bittadan marka bo‘larkan, shulardan yigirmatasini yig‘ib ochiq xat orqali jo‘natganlargina tanlovda qatnasha olarkan”. “Seningcha, bu tanlovda necha kishi qatnashadi?” – so‘radi onasi Antondan. “Bilmadim, — dedi Anton pinagini buzmay, — besh kishi bo‘lib qolishi ham mumkin. Chunki yutuqqa beshta velosiped qo‘yilarkan”. “Unda minglab kishilar qatnashadi, — dedi Antonning onasi, - shuning uchun sening yutish imkoniyating haddan tashqari oz bo‘ladi”. “Mayli-da, — qovog‘ini soldi Anton, — sira imkoniyatsizlikdan shu yaxshi. Menimcha, shuncha velosipedni sovg‘a qilmoqchi bo‘layotganlar juda saxiy kishilar bo‘lsa kerak”. “Buning saxiylikka mutlaqo daxli yo‘q, — ularning maqsadi — shu yo‘l bilan suli yormasini xaridorgir qilib, iloji boricha ko‘proq daromad qilish”. “Shunday qimmatbaho velosipedlarni sovg‘a qiladigan bo‘lsalar, ular qanday qilib ko‘proq daromad qilishlari mumkin?” – so‘radi Anton ishonqiramay. “Chunki ular shu yo‘l bilan o‘sha velosipedlar narxidan bir necha barobar ko‘p pul ishlaydilar”. “Axir, — bo‘sh kelmadi Anton, — ular bunga qancha kishi qatnashishi mumkinligini oldindan bilmaydilar-ku?” “Ular ahmoqlar yetarli ekanligini juda yaxshi biladilar”, – dedi Antonning onasi. Anton baribir fikridan qaytmadi. “Bordi-yu, shu tanlovda besh kishigina qatnashadigan bo‘lib qolsa, unda velosipedlarning bittasi menga tegadi, shunday emasmi?” “Ammo beshtadan ko‘p kishi qatnashadi-da”. Antonning onasi sabrsizlandi. “Sen qayerdan bilasan?” – so‘radi Anton. Antonning onasi endi toqat qilolmay qolgandi. “Bo‘ldi endi, baribir keragidan ziyod suli yormasi sotib olish haqida bosh qotirmoqchi emasman”. “Unda markalar yig‘ishim bir necha oyga cho‘zilib ketarkan”, – arazladi Anton. “Xuddi shunday, o‘g‘lim”, – dedi Antonning onasi. U “o‘g‘lim” deganida ko‘pincha jahldor holda bo‘lardi. Anton buni nohaqlik deb bildi. U indamaygina likobchasiga bir quti suli yormasini bo‘shatdi-da, uni alam bilan chaynab yuta boshladi. Onasi unga bir oz noxush qarab turdi-da, dedi: “Bundan keyin shunchalik ko‘p yeydigan bo‘lsang, velosipedning ustiga chiqolmaydigan bo‘lib qolasan”. “Velosipedim bo‘lsa, ozishga harakat qilaman”, – javob berdi Anton og‘zidagini chaynab. Antonning mushugi qochib ketdi. U mojaroni nam panjalaridan ham battar yoqtirmasdi. Keyingi kuni Anton maktabiga borib, doskaga yozdi: “Lazzatli suli yormasi markalariga eski Mikki Maus jurnallarini almashaman”. “Men ahmoq emasman, — dedi Tomas har doimgidek yoqimsiz ohangda, — o‘zim ham velosiped yutmoqchiman”. “Men ham”, – baqirdi kimdir. “Men ham”, – dedi yana kimdir. Sinfdagilarning deyarli hammasi lazzatli suli yormasi markalari yig‘ayotgan ekanlar. Sibille ham. Anton bir lahza o‘zi bilan o‘zi kurashdi. Bu kurashdan yengib chiqqan Anton Sibillega dedi: “Mening markalarimni ham olaqol. Meniki ikkita bo‘lgandi”. Sinf a’lochisi Verner ham shunday qildi. “Men ham senga markalarimni bermoqchiman, - dedi u Sibillega. Meniki to‘rtta”. “To‘rtta? – dedi Sibille sevinchini yashirolmay. – Qoyilman senga”. Anton shu zahotiyoq suli yormasidan, ayniqsa, uning lazzatli turidan nafratlana boshlaganini his qildi. Oqshom payti Antonning onasi uyga lazzatli suli yormasidan uch quti olib keldi. |