Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar
www.ziyouz.com kutubxonasi
96
Ey Navoiy, ista ma’ni olamikim, keldi dun,
Har kishiknm mayli ushbu dunyoi dun saridur.
185
Ko‘ngul hadiqasida bir niholi navrasdur
Kim, ushbu bog‘da jinsi shajardin ul basdur.
Nazzora tuhmatin aylab kirar ko‘zumga raqib,.
Sirishkim oqsa ne tongkim, ko‘zum aro xasdur.
Qadu yuzi shajaru o‘t bu yo‘lda, ey ko‘nglum,
Adab bila yurukim — vodii muqaddasdur.
Menga ne nargisu ne gul kerakki, matlubum
Jamoli bog‘ida gul uzra ikki nargisdur.
Magarki, jonima kirpiklaringning o‘qlarini
Otar, tanosib uchun qoshlaring muqavvasdur.
Haqir ko‘rma fano ahlini palos arokim,
Kamiyat himmatng‘a jul sipehri atlasdur.
Habib ko‘yida ahbobning himoyati bor,
Navoiy osru va lekpn g‘aribu bekasdur.
186
Yana sensiz ohim o‘ti shu’lazandur,
Ki, gardung‘a har uchqun otashfikandur.
Kirib kulbam ichra kulu o‘tni ko‘rsang,
Bu so‘zon ko‘ngul, ul bir ozurda tandur.
Dema lolagun hulla ichra uyubmen
Ki, ishqing shahidig‘a qonlig‘ kafandur.
Iting o‘lsa, jismig‘a jonimni solg‘il
Ki, bu ruhg‘a ul munosib badandur.
Qayon bo‘lsa, ko‘nglum uyin darding istar,
Nedinkim, musofirg‘a mayli vatandur.
Falak sho‘xidin mehr ko‘z tutma, nevchun
Ki, javr anga sheva, jafo anga fandur.
Navoiy hazin bo‘lsa bog‘ ichra tong yo‘q
Ki, sensiz bu mahzung‘a baytul-hazandur.
Dostları ilə paylaş: