Microsoft Word Özlem Demirtaş Uzmanlık Tezi doc

 

 

 

---

 

18

2.10. LOKAL ANESTEZİKLER  

2.10.1. Lokal anesteziklerin tanımı ve tarihçesi; 

Vücuttaki tüm sinir liflerinde, nöronlarda ve diğer uyarılabilir dokularda 

depolarizasyon dalgasının oluşumunu ve yayılımını engelleyerek bu yapılarda geçici duyu, 

motor ve otonomik fonksiyon kaybına yol açan ilaçlara lokal anestezikler denir. Rejyonel 

anestezi oluşturan ajan dokularda kalıcı hasar oluşturmamalı ve duyu fonksiyonundaki bu 

kesinti geri dönüşlü olmalıdır (30,31). 

Yüzyıllar boyu Peru ve Bolivya yerlileri, “Erythroxylon Coca” yapraklarını 

çiğneyerek, yorgunluklarını gidermeye ve iştahlarını kesmeye çalışmışlardır. Bu etkiler 

yaprakta bulunan ana alkaloid olan kokaine aittir. O zaman, yaprakların çiğnenmesi ile 

ağız mukozasında gelişen uyuşma bir yan etki olarak düşünülmüştür. Bitki 19. yy’da 

Avrupalılar’ın ilgisini çekmiş ve 1860 yılında kokain alkolaidi Neiman tarafından izole 

edilmiştir. Kokainin lokal anestezik etkisi ise Karl Köller (1884) tarafından göze 

damlatılarak gösterilmiştir. Kokainin alışkanlık yapıcı ve toksik etkileri fark edildikten 

sonra, diğer lokal anestezikler sentezlenmiştir. Bunların önemlileri prokain (1905), 

lidokain (1948) ve bupivakain (1960) olmuştur. Prokain 1905’te sentezlenmiş ve 

lidokainin kullanımına kadar standart lokal anestezik olmuş ve halen de diğer lokal 

anesteziklerin etkinlikleri ve toksisitesinin kıyaslanmasında referans olarak 

kullanılmaktadır (30,32).