Hicaz karvanı Küfədən
56
kecərkən ayaqyalın, baş açıq, çılpaq
piyadə bir yoxsul bizə qoşuldu. O, yorğun bir halda gedir və deyirdi:
Şer
Nə dəvəyə minmişəm, nə dəvə tək yüküm var
Nə ağaya bir qulam, nə də qula şəhriyar.
Qəmim yoxdur dünyada bilmərəm qorxu nədir,
Asudəyəm, dərdu qəm ruhuma biganədir.
Dəvəyə minmişlərdən biri ona dedi:
–Ey dərviş hara gedirsən; qayıt yol çətindir, ölərsən. Dərviş qu-
laq asmayaraq yoluna davam etdi. Karvanımız Nəxleyi–Məhmuda
57
yetişəndə həmin dəvəyə minmiş adamın əcəli çatdı.
Dərviş onun başı üstə gəlib dedi:
– Mən piyadə ölmədim, sən isə dəvə üstündə həlak oldun!
Beyt
Ağladı bütün gecə bir adam xəstə üstə,
Ağlayan gündüz öldü, sağaldı, durdu xəstə.
Şer
Çox olmuş qaçan at yollarda batmış.
Çolaq eşşək isə mənzilə çatmış.
Çox sağlam ağlayıb qəbrə kömüldü.
Yaralı ölmədi, sağaldı, güldü.
