175
Bizlərdə olubmu xarakiri edən olsun, Eylərmi görən Mustafa, Əkbər xarakiri? İstərmi Həsən qarnına heç zərbə toxunsun? Eylərmi məgər Gülbala, Qəmbər xarakiri? Haqsız hərəkətlər məgər azdırmı həyatda? Sən dildə edirsən fəqət əzbər «xarakiri». Tə’rifləmə, Şahin, özünü lovğa cavan tək, Varsa hünərin sən dəxi göstər xarakiri. Tokio, 25 fevral
Əlbəttə, özünü xarakiri kimi dəhşətli bir əmələ
mə’ruz qoymaq, yəni yuxarıda yazdığım kimi, bədənin
qarın nahiyəsini doğram-doğram parçalamaq və şüurlu
intihara varmaq adamdan olduqca böyük cəsarət tələb edir.
Biz azərbaycanlılar cəsarətsiz deyiliksə də, zənnimcə,
özümüzü xarakiri etmək «əməliyyatından» çox uzağıq.
Mən bir qədər yuxarıda Kioto şəhərindəki «Qızıl
Mə’bəd»dən bəhs edərkən Yukio Misima adlı böyük bir
yapon yazıçısının – monarxist əhvali-ruhiyyəli nəhəng bir
şəxsiyyətin haqqında qısa mə’lumat vermişdim. Bəli,
J.Misima 45 yaşında ikən özünü xarakiri etdi. Amma,
heyf! Heyf ondan! 100 cild əsər yazan bu qeyri-adi İnsan,
əgər yaşasaydı, bəlkə də daha 100 cild kitab yazardı. Onun
hər şeyi vardı, ölümdən savayı. O, ölümü sevdi, özünü
xarakiri etməklə. O, ölümünü tapdı, özünü xarakiri
etməklə.
Şahin Fazil
176
Görəsən bu dünyadan nə istəyirdi Yukio Misima?
Axı, zavallı dünya ona hər şey vermişdi. Dünya ona savad,
bacarıq, qətiyyət, qabiliyyət, fərasət, məharət, şücaət
vermişdi. Daha bu dünyadan nə istəyirdi Yukio Misima?
Mən ona müraciətlə bir şe’r də yazdım:
