127
arasındakı qarşılıqlı münasibət normaları əvəz edirsə,
yaponlarda bu rolu estetika, yə’ni gözəlliyə pərəstiş əvəz
edir» (Bax: Sakura budağı, səh.24).
Zuyganji mə’bədgahından çıxdıq, yaxınlıqdakı bir
kafeyə gəldik. Özümə balıq sifariş etdim. Qızardılmış balıq.
Gətirdilər. Balıq idi, amma ilanbalığı. İlanın balıq forması.
Yedim. Hər halda ilbiz ki, deyildi.
Matsuşimanı gəzirik. Füsünkar təbiəti var. Təmizliyi
göz oxşayır. Hər şey özünün təbii rəngindədir. «Rəng»
şe’rini yazdım və Şaiqə oxudum:
Burada istər Tokioda, istər Sendayda, istər Matsuşimada dağın dağ rəngi var, bağın bağ, ağacın ağac, gülün gül damın dam, adamın adam; Tozunsa... Sanki tozun rəngi yoxdur, Heyranam mən, sanki toz qeyb olub bu yerlərdən.
