Microsoft Word Sahin Fazil. Yaponiya Sefernamesi doc

  Йапонийа сяфярнамяси 
 
 
63 
gur  çiçək  açması  ilə  başlanır.  Onun  çəhrayı  ləçəkləri 
yaponları  yalnız  çoxluğuna  görə  yox,  həm  də  ömrü  qısa 
olduğuna görə həyəcanlandırır. 
Sakuraların ləçəkləri solmur. Xəfif külək əsən kimi 
onlar hərlənə-hərlənə yerə enirlər. Onlar lap tər ikən qopub 
düşməyi,  öz  təravətlərini  azacıq  da  itirməkdən  üstün 
tuturlar». 
Bu  sözləri  yazıçı  dostum  Yasif  Nəsirli  yazıb.  Gü-
nəşlə  görüşən  Yasif  Nəsirli  (Bax:  Yasif  Nəsirli.  Günəşlə 
görüş, səh.14). Yasif bunları 2003-cü ildə alıb qələmə. İndi 
isə  2009-cu  ildir.  Yasif  Bakıdadır,  mən  isə  Tokioda  iz-
dihamlı  bir  küçə  kənarındayam,  sakura  ağaclarının 
çiçəklərinə  baxmaqdayam.  Şaiq  10-15  dəqiqəliyə  məndən 
ayrıldı, mənsə qələm-dəftərimdən yapışdım  və «Bu ağac» 
şe’ri yarandı: 
Bura Tokiodur, 
Tokiodur bura, 
Bu ağac isə – 
Sakura. 
 
 
İndi, qışdır, 
Qışın oğlan çağı olmasa da,  
qışdır. 
Qışın bu çağında, 
Məftunluqla baxdığım  
bir küçə kənarında, 
bir səki qucağında 
gözümə 
sakura ağacı dəyir. 
Sakura –    
Şahin Fazil 
 
 
64 
bahar 
gəlməmişdən 
çiçəkləyir. 
Sakura –  
qəflətən çiçəkləyir, 
qəflətən 
də 
çiçəksiz 
qalır. 
Bu çəhrayı  güllərin  
Ömrü qəfil qısalır. 
Dünən vardı, bu gün yox... 
Saralmadan, solmadan  
qəfil gələn küləkdən 
güc alıb, 
birdən-birə 
tül tək döşənir yerə, 
bu çəhrayı çiçəklər, 
hamısı da təzə, tər. 
Sakura çiçəkləri  
qəfil doğulduğu tək 
qəfildən də ölürlər. 
 
Qəfildən də ölürlər –  
saralmadan, solmadan. 
Düşünürəm, bəlkə də  
yaşama müddətini 
bitirmədən ölürlər, 
gözəllik sərvətini 
itirmədən ölürlər, 
ölürlər qocalmadan. 
...Bura Tokiodur, 
Tokiodur bura, 
Bu ağac isə – 
Sakura. 
Tokio, 19 fevral 

---

  Йапонийа сяфярнамяси 
 
 
65 
 
Bəli,  böyük  rus  şairi  imkan  tapmamışdı,  albalı 
ağacına  –  sakuraya  şe’r  yazmamışdı.  Mən  isə  yazdım. 
Əlbəttə imkan tapdım. 
Şaiq  gəldi.  Şəhər  necə  də  gözəldi.  Hər  tərəf  tər-
təmiz. Adamlar olduqca mədəni, qədərincə nəzakətli. 
Kafeyə  baş  vurduq.  Buterbrodlar,  kofe.  Qatara 
mindik.  Gedəcəyimiz  Senday  şəhərinə  300  km.  var. 
Təxminən  Bakıdan  Lənkərana  olan  məsafə  kimi.  Hər  ay 
gedirəm  Lənkərana.  Dərs  deyirəm  Lənkəran  Dövlət 
Universitetində.  Yarım  ştatlı  professoruyam  oranın. 
Neyləyim.  Bir  ştatlı  iş  yerinin  aylıq  maaşı  ilə  dolanmaq 
olmur.  Mən  üç  universitetdə  işləyirəm.  Elə  alim 
yoldaşlarım  var  ki,  üç  yox  beş-altı  yerdə  dərs  deyirlər. 
Dözümlüyük. Dözürük. Dözməyib neyləyəcəyik  ki? Təki, 
hələlik  rüşvətxorlar  yaxşı  yaşasınlar.  «Rüşvət»  anlayışı 
yaradanın, atalar demişkən «atasına lənət!». 
Yadıma hansı bir şairinsə təxminən bu  misralardan 
ibarət çoxdan oxuduğum kiçik bir şe’ri düşdü. 
 
«Rüşvətxora 
«rüşvət almaz» deməyin 
 heç vaxt, 
Əllərini tutsalar 
ayağıyla alacaq». 
 
Yenə  alacaq?  Ayağıyla  alacaq?  Dədə  vay,  evimiz 
yıxıldı ki!.. 
Görəsən Yaponiyada da rüşvət var? 
Rüşvət  qara  bir  rəng.  Qapqara  bir  ləkə.  Mövcud 
olduğu hər ölkənin taleyinə vurulmuş əskiklik möhürü. 
Şahin Fazil 
 
 
66 
 
Məmləkət elmi ilən, alimi ilən tanınır, 
Alimin paltarı gündən-günə nimdaş niyə? 
 
Qara  rəng  qarə  günün  rəmzi  sayılmışsa 
əgər, 
Sən qaragünlüdə, Şahin, ağarıb baş niyə?