Microsoft Word shamoli muhammadiy ziyouz com doc

RASULULLOH SOLLALLOHU ALAYHI VASALLAMNING VAFOTLARI HAQIDA 

 

Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning vafotlari tamomi tarix ittifoqlari bilan dushanba 

kuni bo‘lgan. Tarix o‘ninchi sana xijriyning rabi’ul avvali edi. Aksari muarrixlar o‘n 

ikkinchi rabi’ul avval dedilar. Lekin muxaddislar taxqiqlarida ikkinchi rabi’ul avvalda 

ekanligi sahih ko‘rilgan. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam vafotining avvali bosh 

og‘riqdan boshlandi. O’sha kuni volidamiz Oisha roziyallohu anhoning uylarida edilar. 

Keyin Maymuna roziyallohu anho navbatlari bo‘lgan kunda dardlari yana ziyoda bo‘ldi. 

Shu hollarda ham volidalarimizning navbatlarini barobar berib turdilar. Xastaliklari 

tobora ziyoda bo‘la boshlagan edi, Janobning ishoralari bilan hamma volidalarimiz to 

bemorlikdan tuzalgunlaricha Oishaning uylarida tursinlar deb rozi bo‘ldilar. Avvali va 

oxiri o‘n ikki kun yo o‘n to‘rt kunda dunyodan oxirat diyoriga rihlat qildilar. Va dushanba 

kuni chosht vaqtda bu voqea vujudga keldi. 

 

302. Anas roziyallohu anhu dedilar: Mening Janobi Rasuli akram sollallohu alayhi 

vasallamning muborak diydorlariga oxiri musharraf bo‘lishim dushanba kuni edi. 

Bomdod nomozini sahobai kirom Abu Bakr roziyallohu anhuning orqalarida o‘qib turib 

edilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam birdan xonai saodat pardasini ko‘tardilar. 

Ummatlarining namozlarini ko‘zdan kechirdilar. U vaqt Janobning chexrai muboraklari 

safoda, nurda guyo mushaf sharifning sof bir varag‘iga o‘xshar edi. Bu holni ko‘rib, 

sahobalar orqaga surildilar – shoyad namozga kelsalar, degan umidda betoqat bo‘ldilar. 

Janob sollallohu alayhi vasallam hammalaringiz o‘z-o‘z joylaringizda turinglar deb ishora 

qildilar, va pardani tushirdilar. Va shu kunning oxirida jon taslim qildilar.  

 

303. Oisha roziyallohu anho dedilar: Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning vafot 

qilgan kunlarida men Janobni o‘z siynamga suyab o‘tirdim. Jon berilishdan avval bir idish 

talab qildilar. Unga peshob qilib bo‘lganlaridan keyin jon berdilar. 

 

304. Oisha roziyallohu anho dedilar: Men Janobi Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni 

ko‘rdim, jon berib turgan soatlari edi. Qoshlarida bir idishda suv bor edi. Muborak 

qo‘llarini u idishga solib, chexrai anvorlariga surkar edilar, va der edilar: “Yo, Alloh, o‘lim 

achchiqliklari ustida menga madadkor bo‘l”. 

 

305. Oisha roziyallohu anho dedilar: Men Janobi Rasululloh sollallohu alayxi 

vasallamning vafot soatida qiynalganliklarini ko‘rganimdan keyin biron kishining oson 

o‘lishini ko‘rib, uni orzu qilmadim. (Ya’ni, oson jon bermoq o‘sha jon berguvchining 

fazilati bo‘la olmas ekan. Agar shunday bo‘lsa edi, Sarvari koinot sollallohu alayhi 

vasallam oson jon berar edi). 

 

306. Oisha roziyallohu anho dedilar: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam vafot etgan 

vaqtlarida, sahobai kirom u zotning muborak jasadlarini qaysi yerga dafn etish xususida 

ixtilof qildilar. Ba’zilari masjidga, ba’zilari Baqi’ga (Madinadagi qabriston), ba’zilari 

bobolari ko‘milgan joylari Quddus sharifga, ba’zilari asli vatanlari Makkai mukarramaga 

dafn qilaylik dedilar. Shu holda Abu Bakr roziyallohu anhu dedilar: Men Rasululloh 

sollallohu alayhi vasallamdan bir hadis eshitganman. Uni xech faromush qilmadim: Alloh 

taolo har nabiiyning jonini nabiy u yerga dafn qilinishini do‘st tutadigan bir yerda qabz 

---

Shamoili Muhammadiy. Muhammad at-Termiziy