Mühazirə Məruzə Çıxış Ədəbiyyat: Abdullayev N., Məmmədov Z. Nitq mədəniyyətinin əsasları. Bakı, 2008

DİOLOJİ NİTQ. Bu nitq fəaliyyətinin bir forması olaraq - müəyyən situasiyada iki və daha artıq şəxs arasında bir-birini izləyən, növbələşən canlı ünsiyyət, danışığıdır. Burada danışan, daha doğrusu, fikri ifadə edən şəxs , əvvəlcə daxilən öz-özünə düşünür, sonra isə xarici nitqə keçir, yəni demək istədiyini sözlə ifadə edir. Fikri qəbul edən (dinləyən, eşidən) isə əvvəlcə dinləyir, sonra düşünür, daxili nitqdən xarici nitqə keçərək müsahibinə müvafiq cavab verir. Dialoji nitqdə həmsöhbətlərdən birinin ifadə etdiyi fikir digəri tərəfindən qavranılır. Burada monoloji nitqdən fərqli olaraq söhbətə öncədən hazırlıq görülmür. Bu səbəbdən dioloji nitqdə tərəflər daha fəal olurlar. Dialoji nitqin bütün formalarında (monoloji dialoq, söhbət, danışıq formalarında) onun iştirakçıları hadisəni təfərrüatı ilə danışır, olanlara öz münasibətini bildirir, dediklərinin daha inandırıcı olması üçün sübutlar, dəlillər gətirirlər. Qarşılıqlı söhbət zamanı tərəflərin işlətdikləri müxtəlif formalar (müxtəlif müraciətlər, ara sözləri, ritorik suallar və s.) dialoq prosesində ümumi bir bütövlük, fıkıi vəhdəti yaradır. Dialoq zamanı leksik təkrarlara, suala sualla cavab vermə hallarına, cümlədə söz düzümünün pozulması, pauzalara və s. rast gəlmək olar. Əlbəttə, belə ünsiyyət prosesində anlaşılmanın təmin olunması üçün dilin bütün normalarına riayət edilməklə yanaşı, normal intonasiyanın gözlənilməsi vacib sayılmalıdır.
Nitqin dialoji forması mükalimə də adlanır. Danışıq nitqi üçün səciyyəvidir. Bu yığcam və ixtisar olunmuş nitqidir. Orada ifadələr bir qədər qısa, sintaktik quruluşlar sadədir. Yarımçıq cümlələrdən daha çox istifadə olunur. Nitqin bu növündə digər vasitələrdən də - jest, mimika, qol hərəkəti və sairədən geniş istifadə olunur. Dialoj nitqdə intonasiya mühüm rol oynayır.
MONOLOJI NITQ. Dioloji nitqlə müqayisədə monoloj nitq struktur baxımından sadədir. Fikrin bir nəfər tərəfindən geniş və ya müxtəsər şəkildə, rabitəli tərzdə ifadə olunmasıdır. Burada danışanın- müsahibin və ya müsahiblərin əks əlaqəsi olmur. Monoloji nitqdə məqsəd təsvir, təsdiqləmə, fıkir söyləmə, səciyyələndirməvə s-dən istifadz etməklə hər hansı bir məzmunun başqasına çatdırılmasıdır. Bu nitq təşkil olunmuş, proqramlaşdırılmış nitqdir. Yəni danışan deyəcəklərini əvvəlcədən düşünür. İfadə edəcəyi fikrin həcmini, xarakterini müəyyənləşdirir, müəyyən fərdə və ya auditoriyaya müraciət formasını və dil materiallarını seçir, müsahibinin (müsahiblərinin) səviyyəsini, deyəcəklərinin ona (onlara) necə təsir edəcəyini təsəvvüründə canlandırır.
Nitqin bu formasında danışan fikrən və ya yazılı şəkildə plan tutur, şərh edəcəyi məzmunu vermək üçün ona dil donu geyindirir. Hansı sözlərdən, ifadələrdən istifadə edəcəyini, nitqini necə başlayacağını və qurtaracağını və s. özü üçün müəyyənləşdirir.
Nitq danışanın fikrinə uyğun olmalıdır. Danışan soyləyəcəyini fikrində götür-qoy etməli, özünə aydınlıq gətirdikdən sonra ifadə etməlidir. Şifahi monoloji nitq bu baxımdan iki formada təşkil olunur. Birincisi, təşkil olunmuş nitq, ikincisi isə spontan, yəni təşkil olunmamış nitq.