MüMİn sekman, Kişisel gelişim ve

O yaptı, oldu, siz de deneyebilirsiniz!
Kahramanımız  Karadeniz  bölgesinde,  Sürmene'ye  bağlı  Yıl­
mazlar  köyünde  doğar.  Çevresinde  başarılı,  ünlü,  zengin  ve 
kariyerli  insanlar  yoktur.  Doğduğu  köyde  lise  bile  yoktur.  Ortala­
ma  mantığa  göre,  kahramanımızın  'kötü  kaderini'  kabul  etmesi, 
çevresindekilerle  uyumlu  bir  hayat  yaşayacak  şekilde  içinde  yaşa­
dığı koşullara teslim olması gerekirdi.
Sıradan  biri  olarak  yaşadığı  takdirde  başarılı  bir  insan  olmamasını 
açıklayacak  çok  iyi  gerekçelere  sahipti.  İsterse,  "Benim  de  zengin
126

---

babam  olsaydı,  ben  de  büyük  adam  olurdum",  ya  da  "Bizim  de 
köyümüzde  lise  olsaydı,  ben  de  okurdum,"  diyebilecek,  başarısız­
lığını  mükemmel  bir  şekilde  savunabilecekti.  Ama  o  'saydı  cümle­
leriyle  söylenmek  yerine,  her  şeye  'rağmen  zirveye  çıkmak  için  harekete 
geçmeyi seçti.
Ailesinin  maddi  durumu  onu  okutmak  için  yetersiz  olma­
sına  rağmen,  elinden  tutacak  biri  olmamasına  rağmen,  yaşadığı 
köyde  lise  bile  olmamasına  rağmen,  bulunduğu  yerden  ait  oldu­
ğu yere, yani zirveye yöneldi.
Peki nasıl  yapacaktı?  Akacak  azim  damarda  durmadı! Kahra­
manımız bir çıkış yolu buldu. Bir gazetenin açtığı ilkokullar arası 
bilgi  yarışmasına  katıldı,  birinci  oldu.  Ortaokulu  devlet  bursuyla 
'parasız  yatılı'  olarak  Samsun'da  okuduktan  sonra,  TÜBİTAK 
bursuyla  geçtiği  Kabataş  Lisesi'ni  de  dönem  birincisi  olarak 
bitirdi. Aynı yıl üniversite giriş sınavında Türkiye birincisi oldu.
Bu  başarılardan  sonra,  zafer  sarhoşluğu  yaşayabilirdi  ama  o 
iç  disiplinini  hiç  yitirmedi.  Kendini  bulunduğu  yere  neyin  getir­
diğini  hiç  unutmadı.  Üniversiteyi  de  çok  iyi  bir  dereceyle  bitirdi. 
Bu sayede devletin yurtdışı eğitim bursunu kazandı.
Engeller  de  peşini  bırakmıyordu.  Yurtdışmda  okurken,  dev­
let  döviz  sıkıntısına  düştü  ve  yurtdışındaki  öğrencilere  bir  mek­
tup göndererek burslarını artık ödeyemeyeceğini bildirdi.
Dil  öğrenmeden  geri  dönmek  için  makul  bir  mazereti  vardı: 
"Eğer  devlet  bursu  kesmeseydi,  ben  de  öğrenirdim!"  Bazı  arkadaşları 
bu  bahane  battaniyesine  sığınıp  geri  döndü.  Onun  beyni  maze­
ret  bulup  kısa  devre  yapmak  yerine,  'saydı'  cümleleriyle  söylen­
mek yerine, her hal ve şartta sonuç almaya programlıydı.
Bursların  kesilmesi  bir  engeldi  ve  engeller  aşılmak  için  vardı. 
Kaldığı  yurdun  müdürüne  gitti,  kendisine  ücretsiz  kalma  izni 
verirse  'bulaşıkçılık'  yapabileceğini  söyledi.  Amerikalı  müdür 
onun  kararlılığından  çok  etkilendi,  ona  bu  şansı  verdi.  Mutfakta 
bulaşıkçı olarak çalışmaya başladı ama bir haftada aşçılığa yükseldi!
Öyküsünü anlattığım kişi rahmetli Adnan Kahveci. Zeki, müte- 
vazi  ve  idealist  bir  şekilde  başarılı  olmanın  örneği  olan  eski  bir 
bakan. Şartları sizinkinden daha iyi değildi ama hayallerini başardı.
127

---

Adnan Kahveci Türkiye'de başarılı olmak' hakkında diyor ki:
"Türkiye'de  en  sevdiğim  şey  budur.  En  fakir  çocuk  bile  çalışkan 
olduğu  sürece  başarabiliyor  ve  yükselebiliyor.  Türkiye'nin  hayran 
olduğum tarafı bu. Kişinin zengin ya da fakir olması önemli değil; kişi­
nin  Doğudan ya da Batıdan olması da önemli değil. Türkiye'de çalışan, 
gayret gösteren engelsiz yükselebiliyor."